فرشته استقلال کودکان

پدر ماریا مونتسوری (Maria Montessori) کارمند بلندپایه وزارت دارایی بود و مادرش که به تنهایی مسئول پرورش فرزندان بود او را بر خلاف انتظارات محافظه‌کارانه پدر به دانش‌های طبیعی و کارهای فنی تشویق می‌کرد.

۲۰ ساله بود که چون زنان اجازه تحصیل رشته پزشکی را نداشتند نخست زیست‌شناسی خواند ولی دو سال پس از آن با پافشاری بسیار به دانشکده پزشکی رم راه یافت.

۲۶ ساله بود که نخستین پزشک زن در ایتالیا شد و کار با کودکان توانخواه ذهنی را آغاز کرد و از همان هنگام، عقب‌ماندگی ذهنی را یک موضوع پرورشی دانست نه پزشکی.

۲۹ ساله بود که "موسسه درمان و پرورش" را بنیان نهاد و طرح دقیق و گسترده‌ای را برای پرورش توانخواهان ذهنی و آموزش زبان و ریاضیات به آنان ارائه داد.

۳۱ ساله بود که باز به دانشگاه رفت و در رشته‌های انسان‌شناسی، پرورش کودکان و فلسفه آموزش دید.

۳۷ ساله بود که پس از مشاهده کودکی که ساعت‌ها ۱۰ چوب استوانه‌ای را از روی تخته‌ای برمی‌داشت و باز درست سر جایشان می‌گذاشت، "خانه کودکان" را در رم گشود و در آنجا طرح "آموزگار باید از شاگرد پیروی کند" را ریخت و به عمل درآورد. می‌گفت: "کافی است که کودک مشغول باشد تا خودش همه چیز را یاد یاد بگیرد و نیازی به رهنمودهای آموزگار نداشته باشد".

۳۹ ساله بود که متوجه شد روش‌های او نه تنها به درد آموزش و پرورش توانخواهان می‌خورد که برای همه کودکان مناسب‌اند. پس روش خود را در کتابی با عنوان "روش" تدوین کرد و با شعار "صبر و مشاهده" مدارس ویژه مونتسوری را به راه انداخت که هم اکنون از روش‌های پرورش آزاد کودکان به شمار می‌آید. در این مدرسه‌ها درحالی که کودک یاد می‌گیرد چگونه بند کفش‌اش را ببند شاگرد کنار دستی‌اش با پازل‌هایی که از خانه آورده جغرافیا می‌آموزد.

۶۹ ساله بود که برای کمک و آموزش کودکان هندی به آنجا رفت و ۱۰ سال در آنجا ماند.

ماریا مونتسوری در ۸۱ سالگی در نوردوایک در جنوب هلند درگذشت.