فراز تازه‌ای از بحث درباره موجه بودن حضور نظامی در افغانستان
۱۳۸۹ مرداد ۱۱, دوشنبه
در روز یکشنبه‌ی گذشته (یکم اوت / ۱۰ مرداد) هلند به عنوان نخستین کشور عضو ناتو شروع به خارج کردن سربازانش از افغانستان کرد. وداع ۲۰۰۰ سرباز هلندی با هندوکش بدون مراسمی ویژه آغاز شد. نیروهای هلند در شرق قندهار مستقر بودند، جایی که یکی از مرکزهای مهم نفوذ طالبان است. هلندی‌ها در طی مأموریتشان در افغانستان ۲۴ کشته دادند. ۱۴۰ تن از سربازانشان زخمی شدند.
استقرار نیرو در افغانستان از ابتدا در هلند موضوعی کشمکش‌برانگیز بود. در فوریه‌ی امسال کابینه‌ی کشور بر اثر اختلاف نظر شدید بر سر موضوع مأموریت سربازان هلندی در افغانستان سقوط کرد. هلندی‌ها از آغاز حضورشان در افغانستان امسال را به عنوان تاریخ خروجشان از آن کشور معین کرده بودند. ناتو خواهان تمدید مأموریت سربازان هلندی شد و بحث بر سر این درخواست، کابینه‌ی هلند را به سقوط کشاند. سرانجام موعد خروج تغییر نکرد. هلندی‌ها از دیروز شروع به بیرون کشیدن نیروهایشان کردند.
بحث در آلمان
در آلمان نیز از ابتدا در مورد درستی حضور نظامی در افغانستان شک و شبهه وجود داشته است. هر سربازی که کشته می‌شود و هر خبری که در مورد بی‌کفایتی و فساد مقامات محلی در افغانستان منتشر می‌شود، در آلمان در مورد موجه بودن حضور در هندوکش بحث برمی‌انگیزد. هم اکنون آغاز خروج هلندی‌ها انگیزه‌ای برای بحث است و همچنین انتشار مجموعه‌ای از سندهای داخلی آمریکاییان در افغانستان در سایت افشاگر "ویکی‌لیکس".
یکی از آخرین اظهار نظرها از طرف ارهارت کورتینگ (Erhart Körting)، سناتور امور داخلی در برلین است که تا کنون چند بار به افغانستان سفر کرده تا برای کنفرانس وزیران داخلی ایالت‌های آلمان از وضعیت در هندوکش گزارش تهیه کند. به نظر کورتینگ حضور نظامی در افغانستان بی‌معناست و سربازان آلمانی باید هر چه زودتر این کشور را ترک کنند.
ارهارت کورتینگ از حزب سوسیال‌دموکرات است. این حزب زمانی موتور اعزام سربازان آلمانی به افغانستان شد. پتر اشتروک، وزیر دفاع پیشین از حزب سوسیال‌دموکرات، ضرورت اعزام سربازان آلمانی را به دو دلیل موجه دانسته بود: این کار هم به نفع امنیت آلمان است هم به نفع صلح و سازندگی در هندوکش. ارهارت کورتینگ در مقاله‌ای در هفته‌‌نامه‌ی "اشپیگل" با این نوع توجیه‌گری مخالفت کرده و نوشته است که حضور نظامی در افغانستان نه به امنیت در آلمان خدمت می‌کند، نه به برقراری ثبات در افغانستان. در مورد امنیت در آلمان او این توضیح را داده است که تروریسم را مسافران به کشور وارد نمی‌کنند، خود گروهی از ساکنان به تروریسم گرایش می‌یابند؛ پس مسئله‌ی بنیادگرایی اسلامی دارای کشش به ترور را در همین‌جا، یعنی در خود آلمان باید حل کرد.
تردید انگلیسی‌ها
انگلیسی‌ها هم در مورد موجه بودن حضور نظامی در افغانستان مردد هستند. آنها حدود ۱۰ هزار سرباز در این کشور مستقر کرده‌اند. لیام فوکس، وزیر دفاع انگلیس، پس از شکست انتخاباتی حزب کارگر، خواهان خروج فوری از افغانستان شد.
انتقاد اخیر نخست وزیر انگلیس، دیوید کامرون، از پاکستان نیز اینک به حساب کلافه بودن از اوضاع هندوکش گذاشته می‌شود. او در سفرش به هند، از پاکستان انتقاد کرده و گفته است که سرویس امنیتی این کشور رابطه‌ی نزدیکی با طالبان دارد.
هر چه می‌گذرد، آمریکایی‌ها در هندوکش بیشتر احساس تنهایی می‌کنند. طبق برنامه‌ای از پیش اعلام شده، قرار است که آنها در وسط سال آینده شروع به خارج کردن نیروهایشان از افغانستان کنند. اما از محافل درونی دولت آمریکا مدام این سخن شنیده می‌شود که پایببندی به برنامه‌ی اعلام‌شده میسر نیست. وضع در افغانستان بدتر از آنی است که انتظار می‌رفت. طالبان به دنبال اعلام خروج هلندی‌ها بیانیه داده‌اند و گفته‌اند که پیروزی‌شان نزدیک است.
RN/KG