غیبت؛ "بادبزن دل" آلمانیها
۱۳۸۷ اسفند ۶, سهشنبهغیبت، بدگوئی کردن و سخن ناخوشایند گفتن در مورد کسی است که حضور ندارد. در حالیکه در مذمت این خو و رفتار کم داستان و روایت گفته و نوشته نشده، هنوز هم بعضی از میهمانیها با غیبت آغاز میشود و با غیبت هم پایان میگیرد. برخی غیبت کردن را "گناه" میدانند و برخی از آن به عنوان "بادبزن دل" یاد میکنند. بعضیها معتقدند که غیبت، پدیدهی خاص جوامع عقبافتاده است، شماری هم میگویند، چرخ کار در کشورهای صنعتی، بدون غیبت اصلاً نمیچرخد.
آمار چه میگوید؟
برای مستدلکردن ادعای اخیر، مؤسسهای به نام امنید (Emnid) به سفارش مجلهی "ریدرز دایجزت" (Reader's Digest) به نظرسنجیای دستزده است که بر اساس آن ۱۱ درصد آلمانیها، حداقل یک بار در روز پشت سر همکاران یا همسایههای خود غیبت میکنند: «وای، شلوار طرف چه تنگه!»، «خیلی دلم میخواد بدونم، همسایهمون، آقای ... چهطور توونسته سورتمهی به این گرونی بخره!»
غیبت در شهر و ده
بر اساس همین نظرسنجی، ۱۵ درصد آلمانیها، چندین بار در هفته و ۱۸ درصد آنان، حداقل یک بار در هفته پشت سر دیگران غیبت میکنند. نظرسنجی مؤسسهی امنید نشان میدهد که در روستاها و شهرهای کوچک بیشتر غیب میشود تا در شهرهای بزرگ. کارشناسان معتقدند که عدم دوستی و آشنایی با همسایهها و گمنامی در شهرهای بزرگ دلیل اصلی عدم علاقهی ساکنان آن به غیبت است.
موضوعهای غیبت
در شهرهایی با جمعیت کمتر از ۵۰۰۰ تن، زندگی خصوصی یا خودروی نویی که همسایه خریده، موضوع غیبت تنها ۳۵ درصد ساکنان در روز یا چندین بار در هفته است. در شهرهای بزرگ این میزان تا ۲۴ درصد کاهش مییابد. علاوه بر همکاران، در مورد همسایهها (۱۶ درصد)، خویشان ونزدیکان (۱۵ درصد)، دوستان (۱۴ درصد) و رئیس غیبتکنندگان (۱۱ درصد)، به عنوان موضوع غیبت بدگویی میشود.