سیاستی استوار بر دروغ
۱۳۸۷ خرداد ۲۱, سهشنبهموعظهی آزادی و کاربست گوآنتانامو
روزنامهی آلمانی "فرانکفورتر روندشاو" آخرین سفر جرج دبلیو بوش به اروپا را چنین تفسیر میکند: «جرج دبلیو بوش و آلمانیها دیگر نمیتوانند با هم کنار آیند. هیچ اثری از همدردی میان آنها نمیتوان کشف کرد. به ندرت احترام و تنها اندکی اشتراک سیاسی برجای مانده است. بوش به عنوان رییسجمهوری در خاطرهها خواهد ماند که جهان را به یک جنگ شوم کشاند، سیاستش را بر دروغ استوار ساخت، آزادی موعظه کرد و گوانتانامو را به کاربست. امروز هنگامی که آنگلا مرکل در دیداری غیررسمی او را برای خداحافظی به حضور میپذیرد، انگیزهای وجود ندارد که برای میهمان خود اشک جدایی بریزد. ما باید خوشحال باشیم که از دست مردی که انگارهای ساده از جهان و لبخندی سرد داشت خلاص شدیم. در ماه نوامبر جانشین او انتخاب خواهد شد و در ماه ژانویه به کاخ سفید راه خواهد یافت. اوباما یا مککین فرقی نمیکند. هر دو از بوش بهترند».
موضوع ایران در کانون سفر بوش به اروپا
روزنامهی ایتالیایی "لا استامپا"، چاپ تورین موضوع ایران را در کانون سفر اروپایی رییسجمهوری آمریکا میبیند: «رییسجمهوری آمریکا در همان آغاز سفر اروپایی خود، از اتحادیهی اروپا و تک تک کشورهای آن خواست که تحریمها علیه تهران را تشدید کنند. شامگاه پیش از ورود او، این موضوع به بیرون درز پیدا کرد که سخن بر سر طرح توافقشدهای بر سر "تحریمهای ویژه" است. پشت این مانورهای دیپلماتیک، توافقهای میان لندن، برلین و پاریس نهفته که میخواهند اقداماتی فراتر از تصمیمات سازمان ملل علیه ایران انجام دهند و واشنگتن آرزومند است که این اقدامات از سوی کل اتحادیهی اروپا به کاربستهشود. موضوع تهران به طور مشخص جایگاهی برجسته در گفتوگوهای بوش با آنگلا مرکل در برلین و سپس با سیلویو برلوسکونی در رم و نهایتا در پاریس و لندن خواهد داشت».
بدبینی نسبت به نقشههای بوش
روزنامهی اتریشی "دی پرسه"، چاپ وین، دربارهی سفر اروپایی بوش مینویسد: «اروپا در برابر این رییسجمهوری آمریکا دوپاره و متعارض بود و هست. کسی که با سیاست خود در عراق و در مبارزه با ترور، در اروپای متحد و همپیمان نیز یک دردسر آمریکایی آفرید. در این میان، در برلین و پاریس هم رهبرانی حکومت میکنند که سیاست بسیار معتدلی نسبت به آمریکا دارند. در رم هم دوست بوش برلوسکونی دوباره حرف اول را میزند. مدتهاست که سختترین انتقادات به بوش در خود آمریکا صورت میگیرد. بوش همچنین در دومین دورهی ریاستجمهوری خود، برای گفتوگو با اروپاییها تلاش بیشتری کرد و زیانهای سیاستهای تکروانهی پیشین خود را پذیرفت. تنها چیزی که هنوز باقی مانده، بدبینی نسبت به نقشههای او برای خاورمیانه و ایران است. بوش در این زمینه نمیتواند در اروپا انتظار پشتیبانی داشته باشد. زیرا همه درانتظارند ببینند چه کسی جانشین او خواهد شد».
رویارویی دو قدرت متکبر سیاسی و اقتصادی
روزنامهی فرانسوی "سودـاوست"، چاپ بوردو، تنشهایی در مناسبات میان آلمان و فرانسه میبیند: «از زمان انتخاب نیکلا سارکوزی، مناسبات میان پاریس و برلین پرتلاطمتر از پیش شده است. صدراعظم آلمان، سبک رییسجمهوری فرانسه را به همان اندازه نمیپسندد که خودمحوربینی سیاسی او را. ما شاهد رویارویی موذیانهی دو قدرت بلندپرواز اروپایی و دو رویکرد متکبرانه هستیم: یک تکبر سیاسی و یک تکبر اقتصادی. زوج فرانسه ـ آلمان یک ضرورت است و هیچ طرفی نباید تلاش کند آن را درهمشکند. ولی مدتهاست که دیگر از عشق سخنی درمیان نیست».
میدانهای بازی متفاوت
روزنامهی فرانسوی "فیگارو"، چاپ پاریس در تفسیری بر دیدار آنگلا مرکل ونیکلا سارکوزی مینویسد: «این ملاقات در خدمت سنجش فضای مناسبات میان صدراعظم آلمان و رییسجمهوری فرانسه و نتیجهی آن مثبت بود. در آن سوی رود راین اعتقاد بر این است که این زوج برای یکدیگر مناسب نیستند. هر نگاهی تعبیر و هر جملهای تفسیر میشود. طبیعی است که آنگلا مرکل و نیکلا سارکوزی روشهای متفاوتی دارند. مرکل خویشتندار است، سارکوزی برونگرا. مرکل معتدل پیش میرود، سارکوزی با شتاب. صرفنظر از شخصیت، آنان در میهن خود نیزمیدانهای بازی یکسانی ندارند. صدراعظم آلمان باید در چارچوب یک ائتلاف بزرگ عمل کند و ممکن است در انتخابات بعدی، وزیر خارجهی او فرانک والتر اشتاینمایر، رقیب سوسیال دمکراتش باشد. رییسجمهوری فرانسه دغدغههای دیگری دارد. او در فرانسه در حال از دست دادن محبوبیت خود است و باید تلاش کند در صحنهی بینالمللی بدرخشد. او باید نشان دهد که پاریس حرفی برای گفتن دارد».
رادیو دویچه وله