فرانس بکنباوئر، یگانه « قیصر » فوتبال
وقتی در آلمان صحبت از «قیصر» به میان میآید، همه میدانند که منظور کیست: فرانس بکنباوئر، بزرگترین ستارهی فوتبال آلمان که تاثیری عمیق و تعیینکننده بر فوتبال این کشور داشته است. او از معدود ستارگانی است که هم به عنوان بازیکن و هم به عنوان مربی به قهرمانی فوتبال جهان دست یافتهاند. بکنباوئر (راست) در بین ۱۹۵۸ تا ۱۹۷۷ در باشگاه بایرن توپ میزد.عکس: picture-alliance/dpa
SA/BB
برای دیدن عکسهای گالری، علامت کنار اعداد را کلیک کنید!
گرد مولر، «بمبافکن» بایرن مونیخ و تیم ملی آلمان
گرد مولر (چپ) از جمله مهاجمانی است که در آسمان جهان فوتبال جاودانی شده. او در ۴۲۷ بازیای که در طول فعالیت حرفهای خود انجام داد، ۳۶۵ گل به ثمر رساند که بیلانی کمنظیر است. او نه تنها بهترین گلزن تاریخ بوندسلیگا محسوب میشود، بلکه در سال ۱۹۷۰ نیز با ده گل آقای گل جام جهانی شد. گرد مولر در بین سالهای ۱۹۶۴ و ۷۹ در خدمت بایرن مونیخ بود.عکس: picture-alliance/dpa
سپ مایر، «گربهی آنسینگ»
سپ مایر را بهترین دروازهبان تاریخ فوتبال آلمان میدانند، او در ۴۲۲ بازی پیاپی سنگربان بایرن مونیخ بود و با این باشگاه و همچنین با تیم ملی فوتبال آلمان به موفقیتهای بزرگی در سطح ملی و بینالمللی دست یافت. سپ مایر در بین سالهای ۱۹۵۹ تا ۱۹۷۹ دروازهبان بایرن مونیخ بود و به خاطر چابکی و نرمی بدنش به «گربهی آنسینگ» شهرت یافته بود. آنسینگ روستایی است که سپ مایر در آنجا به دنیا آمده است.عکس: picture-alliance/dpa
هانسگئورگ شوراتسنبک، «بادیگارد قیصر»
شوراتسنبک (چپ) اگر چه یکی از مهرههای بسیار مهم بایرن مونیخ در دههی هفتاد میلادی بود، اما دست کم در دید فوتبالدوستان در سایهی ستارگانی چون بکنباوئر و گرد مولر قرار داشت. او در کنار فرانس بکنباوئر یکی از ستونهای پایدار بایرن مونیخ در خط دفاعی بود. پرارزشترین سهم او در موفقیت بایرن مونیخ، گل تساوی وی در لحظات پایانی فینال جام قهرمانان باشگاههای اروپا در سال ۱۹۷۴ در برابر آتلتیکو مادرید بود. شوراتسنبک مجموعا ۱۸ سال (۱۹۶۲ تا ۱۹۸۰) در خدمت بایرن مونیخ بود.عکس: picture-alliance/dpa
اولی هوینس، سازندهی بایرن مونیخ
اولی هوینس، ملیپوش بایرن مونیخ در سن ۲۷ سالگی فعالیت خود را به عنوان مدیر ورزشی این باشگاه آغاز کرد و به تازگی این سمت را به فردی دیگر واگذار کرده است. تحت نظارت و دوراندیشی او بود که بایرن مونیخ به باشگاهی بزرگ در جهان بدل شد. هوینس در بین سالهای ۱۹۷۰ و ۱۹۷۹ به عنوان فوتبالیست در باشگاه بایرن مونیخ فعالیت داشت.عکس: picture-alliance/dpa
کارل هاینس رومنیگه، ستارهای رویاپرور
کارل هاینس رومنیگه (راست) به مدت ۱۰ سال (۱۹۷۴ تا ۱۹۸۴) با پیراهن بایرن مونیخ به میدان رفت و در این دوران تبدیل به یکی از ستونهای مهم تیم شد و گلهای حساسی را برای بایرن به ثمر رساند. او پس از پایان فعالیت حرفهای خود به عنوان بازیکن، به مونیخ بازگشت تا با کمک دیگر سرپرستان این تیم، رویاهای بایرن مونیخ را به تحقق برساند.عکس: AP
پاول برایتنر، «کارشناس استراتژی»
برایتنر، کارگردان بیچون و چرای بایرن مونیخ در میانهی میدان در اواخر دههی هفتاد و اویل دههی هشتاد میلادی محسوب میشود. او در بین سالهای ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۴ و ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۳ در خدمت بایرن مونیخ بود و به همراه این تیم پنج بار قهرمان بوندسلیگا شد. تصویری از جشن قهرمان بایرن مونیخ در سال ۱۹۸۱. پال چرنای (سرمربی)، پاول برایتنر و کارل هاینس رومنیگه (از راست).عکس: picture-alliance/ dpa
کلاوس آوگنتالر، شکارچی عنوانهای قهرمانی
کلاوس آوگنتالر (نفر اول از راست)، رئیس خط دفاعی بایرن مونیخ در سال ۱۹۷۷، در سن هفده سالگی به بایرن مونیخ پیوست و تا پایان فعالیت حرفهای خود در سال ۱۹۹۱ در خدمت این باشگاه بود. او اگر چه از جذبهی ستارهای چون فرانس بکنباوئر برخوردار نبود، اما از لحاظ قهرمانی گوی سبقت را از دیگران ربود. آوگنتالر که مدتها بازوبند کاپیتانی بایرن مونیخ را بر بازو داشت، به همراه این تیم هفت بار قهرمان بوندسلیگا، سه بار قهرمان جام حذفی آلمان و دو بار نیز نایب قهرمان جام قهرمانان باشگاههای اروپا شد.عکس: picture-alliance/dpa
رولاند ولفارت، ستارهای پایدار
رولاند ولفارت از جمله ستارگانی است که شاید شمار زیادی از فوتبالدوستان در ایران با نام او آشنایی چندانی نداشته باشند. در سال ۱۹۸۴ بود که بایرن مونیخ او را بهعنوان نیرویی کمکی به خدمت خود درآورد تا بتواند کمبود مهاجمانش را جبران کند، اما چندی نگذشت که ولفارت به یکی از ستونهای مهم تیم بدل شد. او در ۲۵۴ بازی که برای بایرن مونیخ انجام داد، ۱۱۹ گل به ثمر رساند و از این رو پس از گرد مولر و کارل هاینس رومنیگه در ردهی سوم بهترین گلزنان این تیم قرار دارد. ولفارت در سالهای ۱۹۸۹ و ۹۱ نیز آقای گل بوندسلیگا شد.عکس: picture-alliance/dpa
دیتر هوینس، «آقای جام باشگاههای اروپا»
دیتر هوینس (راست)، برادر کوچک اولی هوینس، در سال ۱۹۷۹ به بایرن مونیخ پیوست. او همواره تا آخرین نفس در زمین میجنگید. یکی از صحنههای ماندگار فعالیت او در دیداری است که دیتر هوینس با سری باندپیچی شده و چهرهای نیمهخونین در زمین میدود و با وجود مصدومیتش از زدن ضربهی سر ابا ندارد. هوینس در دوران فعالیتش در باشگاه بایرن مونیخ از جمله در ۵۸ بازی در چارچوب رقابتهای باشگاهی اروپا حضور داشت و ۲۸ گل نیز در این بازیها به ثمر رساند. از این رو او به «آقای جام باشگاههای اروپا» شهرت یافته است.عکس: picture-alliance/dpa
لوتار ماتئوس، «سردستهی گرگها»
لوتار ماتئوس که یکی از اسطورههای بزرگ و رکورددار فوتبال آلمان محسوب میشود، در بین سالهای ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۷ و ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۰ در خدمت باشگاه بایرن مونیخ بود. او در طول فعالیت حرفهای خود به عنوانهای بسیاری دست یافت، از جمله شش بار عنوان قهرمانى بوندسلیگا و جام یوفا در سال ۱۹۹۶ به همراه بایرن مونیخ. تنها عنوانى که این ستاره بزرگ فوتبال آلمان از کسب آن محروم ماند، عنوان قهرمانى جام قهرمانان باشگاههاى اروپا بود. اگر چه ماتئوس دوبار در سالهاى ۱۹۸۷ و ۱۹۹۹ با بایرن مونیخ در فینال این جام در برابر تیمهای اف ث پورتو و منچستر یونایتد حضور داشت، اما هر دوبار شکست خورد.عکس: AP
اشفتان افنبرگ، «جناب رئیس»
نام اشتفان افنبرگ با شماری از موفقیتآمیزترین سالهای فعالیت بایرن مونیخ پیوند خورده است. او که دو دوره، در بین سالهای ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۲ و ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۲ در این باشگاه توپ میزد و مدتها کاپیتان تیم بود، در کنار تواناییهای تکنیکی و تاکتیکی از جذبهی خاصی برخوردار بود و با توجه به شخصیت جنگجویانهاش همواره به بازیکنان تیم روحیه میداد. بزرگترین موفقیت او کسب قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۰۱ بود.عکس: AP
جیوانه البر، «مهاجم رقصنده» >>
اگر چه گرد مولر گوی سبقت را از دیگر مهاجمان بایرن مونیخ ربوده، اما شماری از بازیکنان خط حمله در این باشگاه از جایگاه خاصی برخوردار بودهاند. یکی از آنان جیوانه البر، مهاجم برزیلی بایرن مونیخ است که در بین سالهای ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۴ در خدمت این باشگاه بود. او با گلهای زیبایی که برای بایرن مونیخ به ثمر رساند، توانست محبوبیت زیادی کسب کند و به یکی از چهرههای فراموشنشدنی بدل شود.عکس: AP
«دیواری فلزی» به نام اولیور کان
تیتان که آن را تیتانیوم هم مینامند، شبهفلزی است سخت، ولی در عین حال سبک که بسیار دیر فرسایش مییابد. الیور کان دروازهبان پرآوازهی آلمانی از سوی هواداران خود لقب «تیتان» گرفته است. او یکی از بهترین دروازهبانان تاریخ فوتبال آلمان است و با باشگاه بایرن مونیخ به پیروزیهای بزرگی دست یافت، از جمله کسب عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان در سال ۲۰۰۱. او با مهار سه پنالتی در دیدار فینال در برابر والنسیا نقشی کلیدی در این موفقیت داشت.عکس: AP
علی دایی
نخستین ستارهی ایرانی که به خدمت این باشگاه درآمد، علی دایی بود که بعد از فعالیت کوتاهش در باشگاه آلمانی آرمینیا بیلفلد به بایرن مونیخ ملحق شد. دایی در ۲۳ بازی که بین سالهای ۱۹۹۸ و ۹۹ در پیراهن مونیخ انجام داد، ۶ گل به ثمر رساند.عکس: AP
وحید هاشمیان
دومین ستارهی ایرانی که به جمع مونیخیها پیوست، وحید هاشمیان بود. البته رقابت شدید بازیکنان در باشگاه بایرن مونیخی که بعضی از کارشناسان آن را به دریاچهی کوسه تشبیه میکنند، سبب شد که هاشمیان نتواند جایی ثابت برای خود در ترکیب تیم پیدا کند و در طول همکاریش با بایرن مونیخ در سالهای ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵ تواناییهایش را به نمایش بگذارد.عکس: AP
علی کریمی
سومین و آخرین ستارهی ایرانی که برای بایرن مونیخ به میدان رفت، علی کریمی بود که بین سالهای ۲۰۰۵ و ۲۰۰۷ به مدت دو فصل در خدمت این باشگاه بود و در ۳۳ بازی که برای مونیخ انجام داد، سه گل به ثمر رساند.عکس: AP