روز جهانی نامه‌نگاری: نامه‌های دل‌انگیز تاریخی
۱۳۹۹ شهریور ۱۱, سه‌شنبه
سرعت تحولات اجتماعی و الکترونیکی به حدی زیاد شده که احتمال می‌رود در آینده نزدیک نامه پستی به فراموشی سپرده شود و پاکت‌ها و تمبرهای نامه‌هایی که تا پیش از اختراع اینترنت از مهم‌ترین وسایل ارتباطی بودند فقط در موزه‌ها یافت شوند.
در آلمان امروز ارتباطات پستی تا حد زیادی مختص اداره‌های دولتی شده است و وسیله‌ای برای فرستادن قبض‌های گوناگون، از آب و برق گرفته تا برگه جریمه رانندگی.
برای بعضی‌ها از نسل جوان تصور اینکه نسل‌های گذشته برای بیان احساساتشان به یکدیگر به چند روز و گاهی چند ماه زمان و نیز استفاده از وسایل گوناگون مانند درشکه و کشتی نیاز داشتند، سخت است.
امروز حتی کاغذ و مداد هم به تدریج کاربرد خود را از دست می‌دهند، امری که باعث افزایش سرعت زندگی ازیک سو و خوشحالی طرفداران محیط زیست از سوی دیگر است، زیرا درخت‌های کمتری برای تولید این دو وسیله ارتباطی نابود می‌شوند.
برای بسیاری از سالخوردگان، پیام‌های دیجیتال امروز لذت و شیرینی پیام‌های گذشته را ندارند. آن زمان سخنان عاشقانه بر روی کاغذ نقش می‌بستند و امروز نمادهایی که برای بیان احساسات عاشقانه به‌کار می‌روند، تصویرهای دیجیتال از قبیل قلب‌های تپنده و پرند‌ه‌ای است که از سینه و دهان ایموجی‌های رنگارنگ در فضای مجازی رها می‌شوند.
پیام‌های رمانتیک
امروز کمتر کسی وقت و حوصله ارسال پیام‌های عاشقانه را دارد، آن گونه که در قرن‌ها و دهه‌های پیش از اختراع اینترنت و دیگر وسایل ارتباط جمعی مدرن رایج بود.
به ندرت پیش می‌آید که کسی مثل کارل مارکس، فیلسوف نامدار آلمانی، به دوست و همسر آینده‌اش بنویسد: «من تو را از سر تا پا می‌بوسم. نه عشق به پرولتاریا ، بلکه عشق به تو از یک مرد، مرد واقعی می‌سازد.»
جنی فون وستفالن، همسر آینده مارکس، پاسخ می‌دهد: «عزیزم، خوش قلب نازنینم، اگر الان اینجا بودی، کارل کوچولویم، نمی‌دانی که عشقت چه استقبالی از تو می‌کرد.»
اسکار وایلد، نویسنده همجنس‌گرای ایرلندی که به دلیل تمایلات جنسی‌اش زندانی شده بود، به دوستش لرد داگلاس نوشته بود: «غمگین نباش، خوشحال باش که روح مردی را که الان در جهنم از چشمانش اشک می‌ریزد اما در قلبش آسمان را حمل می‌کند، سرشار از عشق کرده‌ای».
یوهان ولفگانگ گوته، شاعر نامدار آلمانی، یک هزار و ۷۰۰ نامه محبت‌آمیز به عشقش شارلوته فون اشتاین نوشته بود، با محتوایی مانند «وجودت بر قلب من تاثیری شگرف گذاشته است و من نمی‌دانم که چرا چنین شد».
گوته پاسخ دریافت می‌کرد، اما هیچ وقت نتوانست به وصال معشوقه برسد، زیرا شارلوته مزدوج بود و نمی‌خواست از همسرش جدا شود. گفته می‌شود که عشق آن دو به یکدیگر افلاطونی بوده است.
به کانال اینستاگرام دویچه وله فارسی بپیوندید
نامه‌های غم‌انگیز زوج‌های مشهور
از نامه‌های ماندگاری که سرشار از غم است می‌توان به نامه فریدا کالو، نقاش چیره‌دست مکزیکی به همسرش دیه‌گو ریورا در سال ۱۹۵۳ اشاره کرد.
فریدا کالو یک سال قبل از مرگش یک پایش را از دست داد. هنگامی که منتظر عمل جراحی بود نامهای به همسرش نوشت که در آن آمده است: «وقتی به من گفتند که قطع عضو ضروری است، این خبر آنچنان که همه انتظار داشتند مرا شوکه نکرد. نه، چون من از قبل یک زن مثله شده بودم، از وقتی که تو را از دست دادم، بارها و بارها، و در نهایت توانستم از این مهلکه جان سالم به در ببرم.»
به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید
شوهر فریدا کالو که خود نقاش معروفی بود با زنان زیادی رابطه داشت؛ از جمله خواهرزنش، خواهر فریدا و این موضوع فریدا کالو را از پای انداخت.
کالو در آن نامه غم‌انگیز می‌نویسد: «می‌خواهم به تو بگویم که من تو را از الان آزاد می‌گذارم و این برای من مثل یک قطع عضو است».
نامه خداحافظی وولف
نامه خداحافظی ویرجینیا وولف، نویسنده انگلیسی به همسرش لئونارد در سال ۱۹۴۱ هم از نامه‌های تاریخی است.
وولف که از افسردگی شدید رنج می‌برد، می‌نویسد: «تو به من بهترین سعادت ممکن را دادی، تو همه چیز من بودی. به نظرم هیچ زوجی نمی‌توانست خوشبخت‌تر از ما باشد، تا اینکه این بیماری وحشتناک به سراغم آمد.»
در ادامه نامه آمده است: «اگر کسی می‌توانست مرا نجات دهد، تو بودی. همه چیز مرا ترک کرده است، به جز اطمینان از مهربانی تو.»
اندکی بعد نویسنده بریتانیایی خود را در رودخانه غرق کرد.
پیام‌های تاریخی
پیام‌هایی که توسط نامه منتقل شده‌‌اند و در تاریخ ثبت گشته‌اند بی‌شمارند. یکی از آنها پیام مهاتما گاندی رهبر جنبش استقلال هند به آدولف هیتلر، رهبر ناسیونال سوسیالست آلمان است.
در سال ۱۹۳۹، مدت کوتاهی پیش از آغاز جنگ دوم جهانی، گاندی به هیتلر می‌نویسد: «دوست عزیز، کاملاً واضح است که شما امروز تنها شخصی در جهان هستید که می‌توانید از جنگی که می‌تواند بشریت را به سوی وحشی‌گری ببرد جلوگیری کنید. آیا به نصیحت کسی که آگاهانه و باموفقیت از توسل به جنگ دوری جسته است گوش می‌دهید؟»
سخنان گاندی بر هیتلر تاثیری نگذاشت. چند هفته بعد ارتش آلمان به لهستان حمله کرد و جنگ دوم جهانی آغاز شد.
پیام اینشتین به گاندی
نابغه علم فیزیک آلبرت انیشتین در سال ۱۹۳۱ به مهاتما گاندی نامه تحسین‌آمیزی می‌نویسد و از او به دلیل دوری از خشونت تقدیر می‌کند.
اینیشتن می‌نویسد: «شما با روش کار خود نشان داده‌اید که بدون خشونت می‌توان حتی با کسانی که به هیچ وجه از روش‌های خشونت‌آمیز چشم پوشی نکرده‌اند، به اهداف بزرگ دست یافت. ما می‌توانیم امیدوار باشیم که روش شما فراتر از مرزهای کشورتان کاربرد داشته باشد و کمک کند تا درگیری‌های مسلحانه جای خود را به تصمیمات عاقلانه یک مرجع بین‌المللی بدهند، مرجعی که قابل قبول همگان باشد.»
گاندی بی‌درنگ پاسخ داد و اینشتین را دعوت كرد، اما آن دو شخصیت تاریخی هرگز با یکدیگر ملاقات نکردند.