روایت تصویری از ۹۰ سالگی اتوبان در آلمان
بسیاری از مردم جهان وقتی نام اتوبان را میشوند یاد آلمان و اتوبانهای "سرعت نامحدود" آن میافتند. بر اثر تبلیغات رژیم نازی هنوز هم بسیاری فکر میکنند که اتوبان اختراع رژیم هیتلر بوده است. نگاهی کنید به این گزارش تصویری.
اولین اتوبان آلمان
در ماه اوت سال ۱۹۳۲، کنراد آدناوئر که در آن زمان شهردار شهر کلن بود و بعد از جنگ اولین صدراعظم جمهوری فدرال آلمان شد، اتوبان " A555" بین شهرهای کلن و بن را افتتاح کرد. اتوبان جادهای بین دو شهر، بدون چهارراه و چراغ قرمز است که هر مسیر آن حداقل دوباند داشته باشد.
"شبه اتوبان"
البته باید اشاره کرد که با افزایش شمار اتومبیلها و ترافیک سالها قبل از ساخت اتوبان"A555"، در سپتامبر سال ۱۹۲۱ در برلین مسیری به طول ۸ کیلومتر و ۳۰۰ متر که شبیه اتوبان بود افتتاح شد که مصارف "آزمایش خودرو"، "تمرین رانندگی" و برگزاری مسابقات ورزشی داشت. این باند اتومبیل در برلین اختصارا به " AVUS" یا (Automobil-Verkehrs- und Übungsstraße) شهرت دارد که طرح آن در سال ۱۹۰۹ ریخته شده است.
اتوبان ابداع نازیها نبود
از واژه اتوبان در سال ۱۹۲۷ برای نخستین بار در یک مجله تخصصی توسط مهندس راه و ساختمان به نام "روبرت اوتسن" استفاده شده است. شش ماه پس از افتتاح اتوبان " A555" (عکس از مراسم افتتاحیه) حکومت نازیها در ماه فوریه سال ۱۹۳۳ بخاطر اهداف تبلیغاتی نام اتوبان را از این جاده حذف کرد تا بعدا نشان داده شود که آدولف هیتلر اولین اتوبان را ساخته و افتتاح کرده است.
اتوبانسازی بخشی از برنامه جنگی هیتلر
از آنجایی که از سال ۱۹۲۹ بحران اقتصادی و بیکاری شدیدی در جهان حکمفرما بود، حکومت هیتلر که میخواست خود را ناجی آلمان نشان دهد، در ۲۳ سپتامبر سال ۱۹۳۳ ساخت ۲۲ اتوبان را همزمان با شعار "پایان بیکاری" و "خیابانهای پیشوا، خیابانهای مردم" آغاز کرد.
اتوبانسازی با اسرای جنگی و زندانیان اردوگاههای مرگ
بعدا معلوم شد این اتوبانسازیهای سریع بخشی از برنامه جنگی آدولف هیتلر بوده است. هیتلر در یک برنامه تبلیغاتی اتوبان مانهایم به هایدلبرگ را خود شخصا در سال ۱۹۳۵ افتتاح کرد. رژیم هیتلر از آنجایی که نیروی کار کشور را به جبههها فرستاده بود از سال ۱۹۴۰ به بعد مجبور شد از اسرای جنگی و زندانیان اردوگاههای مرگ برای ساختن اتوبانها استفاده کند.
نوسازی اتوبانها پس از پایان جنگ جهانی
پس از پایان جنگ جهانی دوم مرمت و نوسازی شبکه اتوبان آلمان که حالا به دو بخش شرقی و غربی تقسیم شده بود ادامه یافت. در جمهوری فدرال آلمان (آلمان غربی) مدرنیزه کردن و افزایش امنیت اتوبانها اهمیت ویژهای یافت. (عکس: گئورگ لبر، وزیر راه و ترابری در حال افتتاح شبکه تلفنهای امداد در اتوبانها)
یکشنبههای رانندگی ممنوع
پس از حمله غافلگیرانه مصر و سوریه در اکتبر سال ۱۹۷۳ به اسرائیل که به جنگ یومکیپور شهرت یافته و بحران نفت ناشی از آن، دولت آلمان برای صرفهجویی در مصرف بنزین و گازوئیل دست به اقداماتی زد. از جمله این اقدامات ممنوع شدن رانندگی در اتوبانهای سراسر کشور در روز یکشنبه بود. در این روز مردم (عکس) از اتوبانها برای پیادهروی و قدم زدن استفاده میکردند.
رتبه چهارم جهان و عدم محدودیت سرعت
بعد از چین با ۱۶۰ هزار و ۹۸۰ کیلومتر، آمریکا با ۷۸ هزار و ۴۶۵ کیلومتر، اسپانیا با ۱۷ هزار و ۳۷۷ کیلومتر آلمان با ۱۳ هزار و ۱۹۲ کیلومتر در رتبه چهارم جهان (در سال ۲۰۲۱) به لحاظ میزان اتوبان قرار دارد. در ۹ هزار کیلومتر از اتوبانهای آلمان به عنوان تنها کشور اروپایی محدودیت سرعت برای خودروهای وجود ندارد. این امر انتقاد طرفداران محیط زیست را برانگیخته است.
اتوبانهای شمارهدار
اتوبانهای آلمان "شمالی – جنوبی" و "شرقی – غربی" هستند. در آلمان نام افراد یا شخصیتها را بر روی اتوبانها نمیگذارند، بلکه اتوبانها دارای شماره هستند. همه اتوبانهای شمالی - جنوبی به اعداد زوج منتهی میشوند. اتوبانهای شرقی – غربی نیز دارای اعداد فرد هستند.
اتوبانهای بدون عوارض
خودروها برای عبور از اتوبانها در آلمان عوارضی پرداخت نمیکنند. با این حال پس از تشکیل اتحادیه اروپا و برداشته شدن مرزها، عبور و مرور روزانه هزاران کامیون از دیگر کشورهای اروپایی از آلمان منجر به افزایش استهلاک اتوبانها شد که دولت این کشور مجبور شد عوارضی را برای کامیونها وضع کند که بصورت الکترونیک ثبت و برای شرکت یا صاحب مربوطه کامیون فرستاده میشود.
رفتار به هنگام تصادف
در شبکههای اجتماعی ویدیوهای بسیاری از "رفتار رانندگان آلمانی" به هنگام تصادف در اتوبانهای وجود دارد. به محض وقوع تصادف عملا همه خودروها به سمت چپ و راست اتوبان رفته و راه را برای آمبولانس و دیگر نیروهای امدادی باز میکنند. نیروهای امدادگر از افزایش عدم رعایت این موضوع در اتوبانها در سالهای اخیر و بخصوص پس از برداشته شدن مرزها در اتحادیه اروپا انتقاد میکنند.
ساخت و ساز دائمی
کمتر اتوبانی را میتوان در آلمان یافت که بخشی از آن مشمول ساخت و ساز نباشد. این ساخت و سازها که معمولا ماهها و سالها طول میکشند، منجر به محدود شدن شماری از باندهای جاده، کاهش سرعت و ایجاد ترافیک میگردند.