راینهارد براوئر، نانوا
۱۳۸۹ خرداد ۱۹, چهارشنبه
ساعت دو و نیم نیمه‌شب است. با وجود این راینهارد براوئر خسته به نظر نمی‌رسد. این نانوای ۶۰ ساله با مهارت تمام آرد و خمیرمایه را چنگ می‌زند. او کمی پس از نیمه‌شب به کارگاه نانوایی خود می‌رود و بین ماشین خمیرسازی و تنور کار می‌کند. او خمیر را آماده می‌کند، به همین دلیل نخستین کسی‌ست که وارد کارگاه می‌شود.
نیم ساعت پس از راینهارد، نخستین کارگر وارد می‌شود. نیم ساعت بعد هم کارگری به کارگاه می‌آید که خمیر را وارد تنور می‌کند. راینهارد براوئر و همکارانش ۵ ساعت نان و نانک و شیرینی می‌پزند. آنان تیمی هماهنگ را تشکیل می‌دهند. این خیلی مهم است، زیرا ساعت ۵ و ۳۰ دقیقه صبح باید ۵۰۰ نان و پراشکی از انواع مختلف آماده باشند.
راینهارد بیش از ۳۰ سال است که نانواست. او شغل پدرش را ادامه می‌دهد. ۱۵ ساعت کار روزانه برای او عادی‌ست. وقتی راینهارد حدود ساعت ۱۸ و پس از پایان کار به خانه می‌آید، روزنامه می‌خواند و از بودن با رناته، همسرش لذت می‌برد. بعد هم نوبت به موسیقی مورد علاقه، الویس پرسلی می‌رسد.
ماه‌عسل، آخرین مسافرت
راینهارد براوئر علاوه بر کارگاه، ۷ فروشگاه نان و شیرینی هم دارد. او به همکاری همسرش از پس امور برمی‌آید. به گفته راینهارد، «رناته مسئول استخدام کارمندان، تمام حساب‌وکتاب‌ها و کلا رسیدگی به امور فروشگاه‌هاست.» تولید صنعتی نان راینهارد براوئر را چندان نگران نمی‌کند: «من انعطاف بیشتری دارم و محصولات متفاوتی تولید می‌کنم.»
فاصله کمتر با بازار مصرف، یکی دیگر از رمزهای موفقیت راینهارد براوئر است. او با اعتماد به نفس می‌گوید: «من با کارمندانم رابطه نزدیک‌تری با مشتریانم دارم، در مقایسه با تولیدکنندگان صنعتی‌ای که محصولات‌شان در قفسه‌ها هستند.»
البته برای رسیدن به موفقیت باید بهای آن‌را هم پرداخت. زمان چندانی برای زندگی خصوصی راینهارد و رناته باقی نمی‌ماند. آخرین باری که این زوج یک مرخصی مفصل داشته‌اند، سفر ماه عسلشان بوده است: به ترکیه از راه کشورهای بالکان در سال ۱۹۷۵. راینهارد احساس کمبودی نمی‌کند و سراسر ایده‌های جدید است.
راینهارد از این این‌که پسرش، بر خلاف او، قصد ادامه شغل خانوادگی را ندارد، ناراحت نیست: «هر کسی خودش می‌داند از چه چیز لذت می‌برد». راینهارد در هر حال از نانوایی و شیرینی‌پزی احساس خوشحالی می‌کند. به هر روی او و همسرش به این زودی‌ها تصمیم بازنشستگی ندارند.