راوی تصویری استقلال ایران

عباس کاتوزیان در خانواده توانگری در تهران زاده شد.

پدرش از سیاستمداران بلندپایه بود و خط خوبی داشت.

مادرش را در دوسالگی از دست داد.

از کودکی شیفته نقاشی بود و به هنرستان نقاشی به نام کمال‌الملک رفت.

او این هنر را نزد استادان وقت حسین‌خان شیخ و استاد اولیاء آموخت و از دومین نسل نقاشان پس از کمال‌الملک به شمار می‌آید.

بیشتر آثارش در مکتب رئالیسم و اکسپرسیونیسم بود که در بیش از ۶۰۰ اثر بر جای گذاشته است.

می‌گفت: "آنقدر نقاشی کرده‌ام که شمار دقیقشان یادم نیست. در ۱۳ ۱۴ سالگی آنقدر انرژی کار کردن داشتم که روزی یک تابلو می‌کشیدم. سبک خاص؟ نه این سوژه و انگیزه نقاشی است که شکل اثر را تعیین می‌کند".

از ماندگارترین آثارش "دختر کردی" است که مانند بیشتر کارهایش پرتره و فیگوراتیو است و او را در شمار چیره‌دست‌ترین نقاشان ایرانی قرار داده است.

"عشق من ایران و آیین‌ها و سنت‌های این سرزمین کهن است".

درونمایه‌های دیگر کار او زرتشت، شهریار، اعتیاد و فقر است و ویژگی کارش بهره‌وری از مدل زنده به جای طبیعت بی‌جان است.

۲۶ ساله بود که ازدواج کرد و ثمره آن دو دختر بود.

۳۵ ساله بود که یکی از آثارش در مجلس شورای ملی در کنار کارهای کمال‌الملک قرار گرفت.

مدتی معاونت دبیرستان کمال‌الملک را بر عهده داشت و سندیکای گرافیست را پیش از انقلاب پایه ریخت.

آثار او در موزه‌های معتبر جهان مانند موزه بوداپست و موزه سلطنتی لندن نگهداری می‌شوند.

او در کنار هنر، دوستدار ورزش باستانی، گردآوری آثار کهن و کوهنوردی نیز بود.

۱۴ ساله بود که به زورخانه حاج وزیری می‌رفت و و این کار را تا پایان عمر در کنار پیاده‌روی بلندمدت ادامه می‌داد.

شوخ‌طبع بود، آشپزی می‌کرد و گل و گیاه هم پرورش می‌داد.

عباس کاتوزیان در ۸۵ سالگی در زادگاهش درگذشت.