خودروسازهای آمریکایی و بسته‌ی نجات
۱۳۸۷ آذر ۱۹, سه‌شنبه
لایحه‌ی نجات، گام بزرگی برای تعیین سرنوشت سه کنسرن خودروسازی در آمریکاست. کمپانی‌های جنرال موتورز و کرایسلر، بدون این کمک قادر به ادامه‌ی تولید نخواهند بود. این اعتبار برای کنسرن فورد در درجه‌ی نخست جنبه‌ی تامین امنیت دارد و این خودروسازی تنها در صورت وخیم شدن شرایط کار، از آن استفاده خواهد کرد. منبع تخصیص این اعتبار ۱۵ میلیارد دلاری، صندوق ویژه‌ای است که دمکرات‌ها مبتکر آن بودند. قصد آغازین دمکرات‌ها از تشکیل این صندوق، اجرای پروژه‌ی ساخت خودروهای کم مصرف بود.
جنرال موتورز و کرایسلر، برای فرار از ورشکستگی باید به مجموعه‌ای از شروط تن دردهند. این شروط برای کارفرمایان، مدیران شرکت‌ها و بانک‌ها لازم الاجرا خواهد بود. نماینده‌ی منتخب جرج بوش نیز بر نحوه‌ی درست استفاده از این اعتبار، نظارت خواهد داشت. این ناظر اصطلاحا «تزار خودرو» نامیده خواهد شد. چنانچه تغییرات مثبتی در گردش کار کنسرن‌های دریافت‌کننده‌ی وام تا ۱۵ فوریه سال ۲۰۰۹ مشاهده نشود، «تزار» می‌تواند مبالغ پرداختی را از کنسرن‌ها مسترد کند.
این لایحه، تشکیل «بانک اطلاعات مشاغل» را نیز پیش‌بینی کرده است. قرار است در آینده، کارفرمایان پس از ترک شغل خود، حقوق و مزایایی دریافت نکنند. تاکنون رسم بود که بسیاری از مدیران صنایع خودروسازی آمریکا، سال‌ها پس از کناره‌گیری، همانند دوران اشتغال از مزایا و درآمد قبلی استفاده کنند.
مدیران عامل وقت شرکت‌های خودروسازی نیز از جمله قربانیان اجرای این طرح خواهند بود. حقوق و مزایای آنها کاهش خواهد یافت و هواپیماهای اختصاصی آنها نیز برای رفت و آمد از دور خارج خواهند شد.