1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله
موسیقیایران

خواننده چهارصد ترانه

۱۳۹۹ مهر ۱۲, شنبه

۱۲ مهر ۱۳۶۹: ۳۰ سال پیش در چنین روزی پوران در تهران درگذشت. آهنگ‌ها و ترانه‌های عربی را ایرانی می‌کرد و می‌خواند.

https://p.dw.com/p/3jN7P
پوران
پورانعکس: privat

فرحدخت عباسی طاقانی در سال ۱۳۱۲ در تهران زاده شد. پدرش بازرگان بود: "از بچگی به موسیقی عشق می‌ورزیدم و بزرگترین ایده‌ال و رویای من این بود که روزی مثل خاله‌ام، روح‌بخش خواننده شوم. اگر این علاقه زیاد نبود با شکست‌های اولیه از کوره در می‌رفتم".

دبیرستان اسدی که می‌رفت، او را برای تلاوت قرآن پشت میکروفون می‌بردند و شاید رنگ و سبک عربی‌وار از اینجا به صدایش راه یافته باشد.

۱۸ ساله بود که به هنرستان عالی موسیقی رفت، با عباس شاپوری ویلون‌نواز و آهنگساز نام‌آشنا ازدواج کرد و بیش از صد آهنگ از او خواند: «شکی نیست عباس شاپوری در به شهرت رساندن من نقش مؤثری داشت و بعد صفحه‌فروشی رویال. به این صفحه‌فروشی رفته بودیم. خاله‌ام کار فوری داشت. ارکستر آماده بود و از من خواستند بخوانم و من خواندم بدون آنکه بدانم صدایم را ضبط کرده‌اند. همان اولین صفحه من "کجایی کجایی" یا "شبنم" شد».

بعدها همین ترانه و ترانه‌های دیگر با صدای او به عنوان "ناشناس" پخش شد تا اینکه نام هنری "پوران شاپوری" را برگزید.

به گواه همکاران نزدیکش هر ترانه‌ای را یک بار می‌شنید، از بر می‌کرد و در همان ضبط اول بی‌خطا می‌خواند.

۲۵ ساله بود که بر پایه گمانه‌زنی‌های غریب به یقین به زور و ترفند تیمور بختیار، رئیس سازمان نوبنیاد ساواک آن روز که می‌گفت "پوران ملکه ایران خواهد شد"، از همسرش جدا شد و چندی معشوقه او بود تا اینکه بختیار به غضب شاه گرفتار آمد.

۲۵ ساله بود که با حبیب روشنزاده مفسر ورزشی پیوند زناشویی بست.

۲۷ ساله بود که نخستین بار در فیلم "اول هیکل" از ساخته‌های سیامک یاسمی بازی کرد و در ادامه تا ۱۴ سال در ۱۲ فیلم دیگر خواند و نقش آفرید: "شوهرم با شرکت من در فیلم‌ها مخالف است بهمین جهت سه سال است که در فیلم‌ها شرکت نمی‌کنم. در ضمن او مخالف است که در شب‌نشینی‌ها آواز بخوانم چون مرد سختگیری است".

۳۳ ساله بود که ترانه "خشم طبیعت"، ساخته انوشیروان روحانی و سروده رحیم معینی کرمانشاهی را در پی زمین‌لرزه بوئین‌زهرای قزوین خواند: "این آهنگ را برای زلزله‌زده‌ها خواندم و چون شب قبل از ضبط این آهنگ فیلم زلزله‌زده‌ها را از تلویزیون دیده و بسیار ناراحت بودم، باعث شد که با سوز زیادی خواندم به طوری که دو نفر از خانم‌های ویولونیست به گریه افتادند".

در آستانه انقلاب ۵۷ به لس آنجلس رفت، ولی سال‌های پایانی عمر را بیمار در تهران گذراند.

پوران در ۵۶ سالگی در زادگاهش درگذشت.