خانواده دانشجويان بازداشت‌شده درمجلس شورای اسلامی
۱۳۸۶ مرداد ۳, چهارشنبه
جمعي از خانواده هاي بازداشت‌شدگان روز ۱۸ تيرماه با حضور در فراكسيون اقليت مجلس، ضمن ابراز نگراني نسبت به وضعيت جسمي و روحي فرزندان خود، از نمايندگان مجلس خواستند تا ترتيبي اتخاذ شود كه خانواده‌ها از مرجع بازداشت‌كننده، علت نگهداري و سلامت بازداشت‌شدگان مطلع شوند.
در جلسه ديروز فراكسيون اقليت مجلس كه با حضور خانواده هاي عبدالله مومني، آرش حسين نيا، محمد هاشمي، علي نيکونسبتي، مهدي عربشاهي و بهاره هدايت برگزار شد، يک نماينده از قوه قضائيه و چندتن از نمايندگان عضو فراکسيون اصولگرايان پارلمان نيز شرکت کرده بودند.
عدم اطلاع از سلامت بازداشت‌شدگان، علل بازداشت شانزده روزه آنان و شرايط نگهداري و چگونگي رعايت حقوق شهروندي آنها عمده‌ترين نگراني خانواده زندانيان در اين ديدار بوده است. در همين حال محمدرضا تابش، دبير فراكسيون اقليت پارلمان نسبت به پيگيري پرونده به خانواده‌ها اطمينان داده و گفته است:«براي جلوگيري از اطاله دادرسي پرونده دانشجويان و وضعيت بلاتکليفي آنان، فراكسيون اقليت حداکثر تلاش خود را به کار مي‌برد.»
نمايندگان فراکسيون اقليت همچنين در اين جلسه موضوع درخواست خود از رئيس قوه قضائيه براي بازديد از بند ۲۰۹ زندان اوين را نيز يادآور شده و رسيدگي هرچه سريع‌تر به مطالبه خود را خواستار شدند.
خانواده بازداشت‌شدگان همچنين پس از اين ديدار نامه‌اي به نمايندگان پارلمان نوشته و درآن پرسيده اند:« از شما نمايندگان محترم مجلس شوراي اسلامي که طبق قانون اساسي علاوه بر وظيفه تقنين، وظيفه نظارت بر حسن اجراي قوانين را نيز داريد، مي پرسيم که درباره رفتارهاي مغاير با قانون با فرزندان ما چه کرده ايد؟ چرا سکوت؟ قوانين مصوب شما اگر به منصه ظهور و اجرا نرسد، چه فايده اي خواهند داشت؟»
در همين حال كميته پي گيري آزادي فعالان دانشجويي، كه براي اقدام درجهت آزادي بازداشت شدگان ۱۸ تيرماه ايجاد شده ، ديروز اولين اطلاعيه خود را منتشر كرد. اعضاي اين كميته كه متشكل از نمايندگان احزاب اصلاح‌طلب و جريان هاي سياسي منتقد در ايران هستند،ضمن انتقاد از شيوه بازداشت ۱۶ تن از اعضاي دفتر تحكيم و سازمان دانش آموختگان در اطلاعيه خود نوشته اند:«طي دو هفته گذشته عليرغم پي گيري هاي متعدد، مقامات امنيتي و قضايي از هر گونه پاسخ‌گويي به انبوه سؤالات درباره علت بازداشت، اتهام، محل بازداشت، دستگاه مسئول بازداشت و وضعيت جسمي و روحي بازداشت شدگان خودداري کرده اند.»
امروز (۳ مرداد) اما محسني اژه‌اي، وزير اطلاعات ضمن تكذيب برخوردهاي خشن با دانشجويان بازداشتي اعلام كرد :«شرايط زندان و نوع رفتار زندان‌بان‌ها [نشان دهنده] چنين چيزي كه به قول برخي فشار به خصوص به دانشجويان باشد، نيست. »
برخوردهاي اخير با دانشجويان اما ديروزاعتراض سيد محمدخاتمي، رئيس جمهور سابق ايران را نيز برانگيخت. خاتمي در جلسه هفتگي بنياد باران با اظهار تأثر از بازداشت تعدادي از دانشجويان وکساني که فعاليت زيادي در عرصه دانشگاه داشته اند،تاکيد کرده است كه:« بعضي مي خواهند حرکت سالم دانشجو را به آشوب وصل کنند و جريان دانشجويي را از بين ببرند.»
همزمان با افزايش انتقادها به تداوم بازداشت فعالان سیاسی و دانشجویی ، اعظم طالقانی، نيز نامه‌اي سرگشاده و اعتراض آميز به شورای عالی امنیت ملی و رئیس قوه قضاییه نوشته و در آن تاكيد كرده است :« آقایان اگر در پی تحکیم پایه‌های قدرت خویش هستند به جای ستیز و یورش مسلحانه به محفل کوچک چند فعال سیاسی و دانشجویی بهتر است به فکر مدیریت و برنامه‌ریزی صحیح برای مشکلات کشور باشند تا به جای نارضایتی و بی‌اعتمادی روزافزون مردم ، حمایت و پشتیبانی آنها را جلب نمایند.»
در همين حال عباس امیرانتظام، قدیمی‌ترین زندانی سیاسی ايران نيز در ديدار با كميته پيگيري وضعيت دانشجويان بازداشتي به تحلیل شرایط سیاسی کشور و مشکلات موجود پرداخته و از حرکت دانشجویان بازداشت‌شده در روز ۱۸ تیر ماه حمایت كرده است.
همزمان با افزايش نگراني‌ها نسبت به وضعيت جسمي بازداشت شدگان روز ۱۸ تيرماه، خانواده هاي مجيد توكلي،احمد قصابان و احسان منصوري، سه دانشجوی بازداشتي دانشگاه اميركبير كه از ۸۰ روز قبل در بند ۲۰۹ زندان اوين نگهداري مي‌شوند نيز با نگارش رنجنامه‌اي افشاگرانه خطاب به آقاي هاشمي شاهرودي ،آنچه كه در زندان بر اين سه دانشجو رفته است را آشكار نمودند.
در اين نامه به موارد متعدد آزارهاي جسمي و رواني كه در زندان به دانشجويان بازداشتي دانشگاه اميركبير رفته است اشاره شده و پيگيري وضعيت اين دانشجويان از قوه قضاييه درخواست شده است. خانواده اين سه دانشجوي زنداني در بخشي از اين نامه نوشته اند:« آنچه روي داده است آنچنان با قوانين اساسي ،حقوقي، شهروندي ونيز دين و اخلاق فاصله دارد، كه ديگر جايي براي شكوه كردن از نقض قانون ودين و اخلاق وجود ندارد. تنها اين را مي‌دانيم كه هر آنچه كه تحت عنوان اعتراف از فرزندانمان اخذ شده، تحت شديد ترين فشارهاي روحي و جسمي بوده است.»
رضا خجسته رحيمي