تولد دوباره فوتبال ایران با موفقیت تاریخی تیم ملی نوجوانان<br> گفت و گو با حسن روشن
۱۳۸۸ آبان ۱۰, یکشنبهدر حالی که فوتبال ملی بزرگسالان ایران همچنان در بحران به سر می برد، ملی پوشان نوجوان زیر۱۷ سال ایران امیدواری را به فوتبال کشور بازگرداندند.
تیم ملی نوجوانان ایران در نیجریه، دیدارهای مرحله گروهی خود را با پیروزی ۱ بر صفر مقابل تیم ملی هلند، برتری ۲ بر صفر در برابر گامبیا، قهرمان آفریقا، و تساوی بدون گل در بازی با کلمبیا، بدون گل خورده پشت سر گذاشت و به عنوان سرگروه در گروه ۳، به جمع ۱۶ تیم برتر جهان صعود کرد.
این دستاورد بدون شک جزو بزرگترین موفقیت های تاریخ فوتبال ملی ایران محسوب میشود.
حسن روشن، پیشکسوت فوتبال ایران، در گفت و گو با بخش فارسی دویچه وله، به ویژه در مورد دلایل و پیامد موفقیت نوجوانان سخن می گوید.
وی همچنین در پاسخ به این پرسش که تا چه حد وضعیت اجتماعی کشورها در پیروزی تیمهای ملیشان تاثیرگذار است (مانند قهرمانی فوتبال آلمان در جهان در سال ۱۹۵۴ پس از جنگ جهانی و قهرمانی عراق در جام ملتهای آسیا در سال ۲۰۰۷) به ارتباط موفقیتهای چشمگیر اخیر تیم های ملی فوتبال، والیبال، بسکتبال و کشتی ایران با تحولات اجتماعی کشور در تابستان سال جاری پرداخته است.
دویچه وله: آقای حسن روشن، موفقیت تیم فوتبال نوجوانان ایران با پیروزی مقابل هلند، با پیروزی مقابل تیم ملی گامبیا، قهرمان آفریقا، و تساوی بدون گل مقابل کلمبیا و صعود به مرحلهی یک هشتم نهایی جام جهانی نوجوانان زیر هفده سال در وضعیت فعلی فوتبال ایران تقریباً به معجزه میماند. آیا شما این دستاورد نوجوانان فوتبال ایران را به عنوان یک اتفاق میبینید؟ چه تحولی رخ داده است که پس از تجربه زلزلههای منفی در فوتبال ایران، اکنون زلزلهای مثبت را مشاهده میکنیم؟
حسن روشن: من الان زیاد دور و بر فوتبال نیستم، ولی به خاطر این که تیم ملی نوجوانان حالت ملی دارد، به خاطر این خیلی خوشحالم که دارند نتیجه میگیرند. اما یک فاصله بین نوجوانان و تیمهای ملی ما هست. مثل جوانان و امید که ما آنجا این فاصله را نمیتوانیم حس بکنیم. به خاطر این، من فکر میکنم که این موفقیت که به دست آمده و خیلی هم خوشحال کننده است، در مقطع بعدی که جوانان است و بعدش امید است، یکمقدار ما نقصان داریم که امیدوارم مسئولان امر این مسئله را درک بکنند و از حالا فکر این مسئله باشند.
آقای روشن، ولی من باید این سوال را از دیدگاه ژورنالیستی پیگیری کنم. مجدداً باید این را بپرسم و این نکته را عنوان کنم: تیم ملی نوجوانان ایران در سه بازی مرحلهی گروهیاش هیچ گل نخورد. یک ـ هیچ هلند را شکست داد. دوـ هیچ گامبیا قهرمان آفریقا را شکست داد. مقابل کلمبیا صفرـ صفر کرد و با اقتدار به مرحلهی یک هشتم نهایی صعود کرد. دلایل این موفقیت پیاپی چه میتواند باشد؟
ببینید، این اتفاق که شما اسمش را اینگونه میگذارید، درست است؛ این یک اتفاق است. برای اینکه ما چنین چیزی را تا حالا نداشتهایم. اما ما نباید بگویم که حال اگر از هلند بردهایم، فوتبالمان از آنها بهتر است. ما مقطع جوانان به پایین را در ایران به خاطر استعدادهای زیاد داریم و نباید هم غافل باشیم از زحمتی که آقای علی دوستی برای این تیم کشیده است. ولی من نظرم این است که بعد از اینکه این بچهها به مقطع جوانان میرسند، اگر توجه به آنان نشود، ما مشکل خواهیم داشت. تا اینجا هم ما به اینها افتخار میکنیم. ولی اگر قهرمان هم بشویم، باید بدانیم در مقاطع بعدی کمبود داریم. باید یکمقدار بیشتر به این مسایل فکر کنیم. چون ما الان تمام فکر و ذکرمان تیم ملی است، تیم ملیای که پایه و اساس ندارد. نوجوانان آمده و این نتایج را گرفتهاند، اما آنها از نظر سنی با تیم ملی خیلی فاصله دارند. به خاطر این، من فکر میکنم مسئولان فوتبال و ورزش کشور باید خلاء بین نوجوانان تا امید را پر بکنند و رسیدگی بکنند تا انشاالله بتوانیم اینها را هدایت بکنیم به آن سویی که باید برسند، به جایی که پایهی خوبی برای تیم ملی باشند.
آقای روشن، یک نکتهی جالب دیگر این است که مسئولان فدراسیون فوتبال ایران، از آقای کفاشیان گرفته تا سایر دستاندرکاران که مسئولیت سرنگونی و سقوط فوتبال ایران را برعهده دارند، حالا میگویند که موفقیت تیم ملی فوتبال نوجوانان برمیگردد به برنامهریزی خوب ما و کار خوب مدیریت در فوتبال ایران. آیا از دیدگاه شما این استدلال بیشتر به یک شوخی نمیماند؟
ببینید، حالا یا شوخی یا جدی، اما من مسئلهی جدیاش را بیشتر از شوخیاش در نظر میگیرم. باید بعد از اینکه این تیم به ایران برگشت، ببینیم واقعاً اینها این مسئله را به طور جدی دنبال کردهاند یا به شوخی. اگر ما ببینیم که این تیم را حمایت میکنند و ساختار آکادمیک باشگاهها را تقویت میکنند تا این تیم رها نشود، اگر تیم جوانان را پیگیری بکنند، با همین تیم که باید قطعاً اگر بخواهد به صورت گروهی به قسمت جوانان برود، با مربیشان برود و آن ساختار قبلی را فراموش نکنند، که ما فقط یک تیم نداریم و به این دل خوش نکنیم.
ما باید پایه و اساس را بگذاریم بر اینکه آقایان جدی این مسئله را پی بگیرند و اگر این تیم کاملاً به ردهی جوانان رفت، که قطعاً هم خواهد رفت، بیایند همان استفادهها و همان کارهایی را که باید میکردند، برای نوجوانان آتی بکنند و این تیم را هم حفظ بکنند. من امیدوارم که واقعاً این مسئله را شوخی نگرفته باشند و افتخارشان به این نباشد که ما تیم نوجوانانمان رفته در سطح جهانی و این نتایج خوب را گرفته است. ما باید پیگیر بشویم و بتوانیم نتایج بهتری را برای تیم ملیمان بدست آوریم.
پس از این همه ناکامیهای فوتبال ایران در سالهای اخیر، آیا این موفقیت تیم ملی فوتبال نوجوانان ایران در جام جهانی میتواند به عنوان یک جرقه مثبت به شمار بیاید، حتی برای نسل بزرگسالان ایران که به عنوان فوتبالیستهای حرفهای دارند در فوتبال لیگ برتر ایران بازی میکنند؟ اگر تنها از دیدگاه احساسی به این مسئله نگاه بکنیم، تا چه مقدار این موفقیت نوجوانان میتواند انگیزهای برای بزرگسالان باشد؟
ببینید، از نظر تیم بزرگسال ما این جرقه میتواند خطرناک باشد و آنها احساس خطر بکنند که یک قشری دارد بالا میآید. مخصوصاً وقتی که بازیکنان زیاد بشوند، درآمد آنها کمتر خواهد شد. اما ما باید این را به فال نیک بگیریم، اگر بتوانیم از اینها حمایت و پشتیبانی بکنیم و نوجوانان را به جوانان و امید تبدیل بکنیم و پایه و اساسی داشته باشیم، مثل قبل از انقلاب که ما در یک آن سه تیم ملی داشتیم که این سه تیم، تیم اول، دوم و سوم که دومیها از سومیها میترسیدند که جایشان را بگیرند، اولیها از دومیها میترسیدند و این رقابت بین این سه تیم طوری بود که همیشه این سه تیم سعی میکردند خیلی خوب عمل بکنند. به خاطر این، من فکر میکنم که از نظر احساسی هم ما باید فکر کنیم که بتوانیم از این استعدادی که داریم به نحو احسن استفاده کنیم.
میزان انتظارات شما از تیم ملی فوتبال نوجوانان ایران چیست؟ آیا اینکه نوجوانان ایرانی به جمع شانزده تیم برتر جهان و مرحلهی یک هشتم نهایی رسیدهاند، خودش یک موفقیت بزرگ است یا اینکه شما تشنه موفقیتهای بیشتری هستید؟
ببینید، من به عنوان یک ایرانی، حالا نه به عنوان یک کارشناس میگویم، تا همین جا برای ما موفقیت کافی است و ما باید بدانیم که توان این را داریم که برویم به هشت تیم برتر دنیا. به نظر من، هرچه ما بالاتر برویم، برویم به چهار تیم و برویم به دو تیم و قهرمان بشویم، این مسئله در ایران رشدش را کمتر میکند. برای اینکه میگوییم، دیگر تمام شده و ما به آن حد رسیدهایم که قهرمان جهان شدهایم. به نظر من، به اینجایی که بچهها رسیدهاند، افتخار بزرگی است و قیمت همان قهرمان شدن را دارد. ولی برای اینکه ما بتوانیم ساختار تیمی خودمان را در ایران بهتر کنیم، فکر میکنم حتی اگر در همین مقاطع بمانیم، به نظر من پیروز میدان بودهایم که بیایند بیشتر فکر بکنند که ما تا حالا این قدر کار کردهایم و به اینجا رسیدهایم و از این به بعد باید بیشتر کار بکنیم. به خاطر این من همین رفتن بچهها به آن هشت تیم اول را یک افتخار میدانم، به خاطر اینکه اگر رسیدگی بشود، ما میتوانیم ردههای بالاتری را در دنیا پیدا بکنیم.
آقای روشن، پدیدهای که در طول ۶۰، ۷۰، ۸۰ سال اخیر در جهان ورزش مشاهده شده، این است که پس از تحولات ریشهای در هر جامعهای تیمهای ملی کشورهای مربوط همیشه در ورزش موفق بودهاند. به عنوان مثال تیم ملی فوتبال آلمان در سال ۱۹۵۴ پس از تخریب کشور آلمان در جنگ جهانی دوم قهرمان جهان شد. تیم ملی فوتبال عراق دو سال پیش در حالی قهرمان جام ملتهای آسیا شد که وضعیت کشورشان بسیار نابسامان بود و هنوز هم هست. الان هم پس از تحولات اجتماعی در تابستان سال جاری در کشور ایران، شاهد موفقیتهای متعددی هستیم: تیم ملی کشتی ایران موفق بوده، والیبال ایران و بسکتبال ایران موفق بوده و حالا هم تیم ملی نوجوانان ایران این قدر صعود دارد میکند. چه ربطی بین تحولات اجتماعی کشور و موفقیت تیمهای ملی ورزشی ایران میبینید؟
بله، بهرحال ما استعدادهایمان خیلی بیشتر از آلمان و حتی عراق است. منتهای مراتب، مشکلاتی که ما داریم بعضی وقتها در مقاطعی که داریم پیشرفت میکنیم قطع میشود. به خاطر این... یعنی یک رئیس عوض میشود، عقایدش فرق میکند. وقتی رئیس جدید میآید، تمام تشکیلات فنیاش را عوض میکند. دنبالهروی از کارهای موفقیتآمیز را ندارد یا اینکه از شکستهای قبلی جلوگیری نمیکند. حالا من امیدوارم با این روندی که پیش آمده است، یکمقدار بیشتر فکر بشود تا بتوانیم به آن مراحلی که باید و حق ایرانیهاست، برسیم.
نویسنده و مصاحبه گر: فرید اشرفیان
تحریریه: کیواندخت قهاری
برای شنیدن گفتوگو با حسن روشن، بر روی لینک پایین صفحه کلیک کنید.