تور دوفرانس بیمار است ولی هنوز نمرده!
۱۳۸۷ تیر ۱۵, شنبه
دو سال گذشته برای سازمان‌دهندگان تور دوفرانس یک کابوس بود. در سال ۲۰۰۶ نخست «یان اولریش» محروم و سپس «فلوید لاندیس» برنده‌ی مسابقات به خاطر استفاده از داروهای نیروزا خلع مقام شد. در سال ۲۰۰۷ نیز ماجرای دوپینگ چند تن از سرشناسان ورزش دوچرخه‌سواری جنجال‌آفرین شد. آیا این کابوس به پایان رسیده است؟
اکنون تصور کنید که تور دوفرانس آغاز شده و هیچ کس علاقه‌ای به آن نشان نمی‌دهد. البته هنوز کار به اینجا نکشیده، ولی بزرگ‌ترین غوغای ورزش دوچرخه‌سواری جهان، به خاطر رسوایی‌های دوپینگ در سال‌های گذشته به شدت آسیب دیده است.
آلکساندر کراوزه از از آژانس پژوهش بازار در شهر کلن آلمان می گوید: «تور دوفرانس در آلمان بیش از دیگر کشورهای اروپایی آسیب دید. ما می‌توانستیم در تحقیقات خود برپایه‌ی ارقام کنونی ببینیم که در فرانسه، اسپانیا و ایتالیا علاقه به این ورزش همه جا کاهش یافته، ولی اعتبار ورزش دوچرخه‌سواری و تور دوفرانس به عنوان الگوی آن، در هیچ جا مانند آلمان متزلزل نشد».
ظاهرا این امر دو دلیل دارد. نخست اینکه در آلمان به عنوان یک کشور نسبتا جوان در ورزش دوچرخه سواری، بیشتر و منظم‌تر درباره‌ی دوپینگ گزارش داده و بحث می‌شود. دیگر اینکه در کشورهای کلاسیک ورزش دوچرخه‌سواری، این مساله را واقع‌بینانه‌تر می‌نگرند.
در فرانسه یا ایتالیا به اندازه‌ی کافی هوادار دوچرخه‌سواری وجود دارد که از افشاگری‌ها غافلگیر نشدند و نیز به یک ورزش دوچرخه‌سواری ناب باور نداشتند. ولی در آلمان این گونه نیست. در اینجا سال‌هاست که شرکت‌های تجاری، میلیون‌ها روی قهرمانان جاده‌ها سرمایه گذاری می‌کنند، با این باور که از یک ورزش پاکیزه پشتیبانی می‌کنند.
کراوزه می‌گوید: «در نتیجه‌ی اعتراف علنی قهرمانانی چون «اریک تسابل» و «رولف آلداگ» و افشا شدن گذشته‌ی «یان اولریش» در استفاده از داروهای نیروزا، اعتبار ورزش دوچرخه سواری در آلمان به شدت آسیب دید».
کنسرن «تله‌کوم» در سال ۲۰۰۷ ترمز خطر را کشید و پس از ۱۶ سال از اسپانسر بودن در ورزش دوچرخه سواری وداع کرد. اسپانسر دیگر یعنی «گرول‌اشتاینر» نیز پس از فصل ۲۰۰۸ کناره گیری می‌کند. تیم دوچرخه‌سواری در آستانه‌ی انحلال است. یافتن سرمایه‌گذاران تازه در آلمان بسیار دشوار است.
کراوزه می‌گوید: «امروزه شرکت های تجاری، پیش از آن که در ورزش دوچرخه‌سواری سرمایه گذاری کنند، دو سه بار تامل می‌کنند».
هر چه باشد اخبار منفی منظم از ورزش دوچرخه‌سواری، سیمای اسپانسرها را هم لکه‌دار می‌کند. ولی از سوی دیگر آلکساندر کراوزه به عنوان کارشناس بازار ورزش، اسپانسرها را از سرمایه‌گذاری در ورزش دوچرخه سواری منع نمی‌کند، به شرطی که آن ها پیکار علیه دوپینگ را بر پرچم خود بنویسند.
کراوزه می‌گوید: «ورزش دوچرخه سواری به یک اسپانسر امکانات بهشتی سودمندی می‌دهد. می‌توان نام خود را بر روی تیم گذاشت، می‌توان درباره‌ی مسابقات داستان‌پردازی کرد و ورزشکاران را برای تبلیغ به خدمت گرفت. این‌ها امکاناتی است که برای نمونه یک اسپانسر در فوتبال بوندس‌لیگای آلمان ندارد. آن هم به این قیمت مناسب».
کراوزه تخمین می‌زند که ورزش دوچرخه سواری در دو سال گذشته بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ میلیون یورو زیان دیده است. ولی توردوفرانس به عنوان جامعیت ورزش دوچرخه سواری هنوز چقدر می‌تواند مصائب و مشکلات را تحمل کند؟ به باور کراوزه، تحمل آن زیاد است. این را می‌توان در رویدادهای دو سال گذشته دید. بلاهایی که در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ بر سر تور دوفرانس آمده، برای هر همایش ورزشی دیگری مرگبار می‌بود. ما می‌بینیم که علاقه به تور دوفرانس کاهش یافته، ولی این علاقه هنوز زیاد است و مردم هنوز در پی اسطوره‌ی تور دوفرانس هستند. بر این پایه می‌توان گفت که: «تور دوفرانس مرده، زنده باد تور دوفرانس!».
Stefan Nestler / رادیو دویچه وله