تهران در تب شهرآورد سرخ‌آبی • گپی با مهران ملک‌آرا

دویچه‏‌وله: آقای ملک‏آرا، در آستانه‏ی شهرآورد دیگری در پایتخت ایران هستیم. تهران روز پنجشنبه دوم فوریه، شاهد رویارویی مجدد استقلال و پرسپولیس خواهد بود. چه چشم‏اندازی را برای روند این دیدار دارید؟

مهران ملک‏آرا: من فکر می‏کنم این دربی، به مراتب با دربی‏های قبلی متفاوت باشد. علت‏اش هم این است که هردو تیم دچار تحولات زیادی شده‏اند. نبود آندرانیک تیموریان در وسط زمین، از دست دادن جاسم کرار که مهره‏ای کلیدی برای این تیم بود، ضعف همیشگی استقلال روی ضربه‏های ایستگاهی از کنار و از سوی دیگر، عدم فشار روی تیم پرسپولیس این دربی را متفاوت می‏کند.

من احساس می‏کنم این بازی بازی بهتری خواهد بود، یعنی حداقل مانند بازی‏های قبلی یک‏طرفه نخواهد بود که استقلال کاملاً به دربی مسلط بود. پرسپولیسی‏ها الان می‏دانند که برای قهرمانی هیچ جامی نمی‏روند و تنها هم‏وغم‏شان بازی خوب در مقابل استقلال ضعیف شده است. در فوتبال هیچ‌وقت نمی‏توان پیش‏بینی کرد، اما روند بازی را می‏توان پیش‏بینی کرد و این کاری است که محققین و کارشناسان می‏کنند. به عقیده‏ی من، روند این بازی، نسبت به دو سه تا بازی قبلی این دو تیم در مقابل هم، تا حدی عادلانه‏تر و برابر‏تر خواهد بود.

"کُرکُری خواندن" قبل از شهرآورد پایتخت نیز جزو حاشیه‏های سنتی این رویارویی است. پرویز مظلومی، سرمربی استقلال، شهرآورد تهران را با "ال‏کلاسیکو"ی اسپانیا مقایسه‌ کرده و گفته است که تیم او مانند بارسلونا است و پرسپولیس مانند رئال مادرید که چندین سال مرتب به آبی‏پوشان باخته است. آیا این مقایسه از دید شما، حتی یک‏ذره هم قابل درک و قبول هست؟

بشنوید: گفت و گو با مهران ملک‌آرا

این جنگ روانی‏‌یی است که مربی‏ها انجام خواهند داد. اما پرویز مظلومی با این‏که تیم‏اش خوب هم کار کرده، به عنوان یک مربی، روی تیم‏اش سوار نبوده است. به‏هرحال نمی‏توانیم این‏طور مقایسه کنیم، برای این‏که از سال ۲۰۰۸، از زمانی که گواردیولا مربی بارسلونا شده، تا امروز، رکورد این تیم ۹ بُرد، چهار مساوی و یک باخت است. مظلومی همیشه سعی می‏کند با لغت‏ها بازی کند، سعی می‏کند خودش را توی جمعیت و طرف‏دارهای استقلال جا کند، ولی به عقیده‏ی من، این استدلال خیلی ضعیفی است، برای این‏که اگر استقلال چهارتا بازی با پرسپولیس را هم برده باشد، می‏شود دو فصل.
برای من این مقایسه بچه‏گانه است و فکر می‏کنم این‏کار بیشتر برای خود مظلومی است. چون اعتبار و محبوبیتی که حجازی یا قلعه‏نوعی و یا پورحیدری در استقلال داشته‏اند، پرویز مظلومی نداشته و چنین لقب‏‏‌هایی بیشتر برای جادادن خودش در قلب استقلالی‏‌هاست. ولی به‏هرحال، رکوردی که در مقابل پرسپولیس داشته و سه‏ چهارتا بازی را پشت سر هم برده، چیزی بوده که مربی‏های بزرگ استقلال هم در طول تاریخ نتوانسته‏اند انجام بدهند.

پرسپولیس، الان بیش از یک ماه است که پس از اخراج حمید استیلی، با سرمربی‏گری مجدد مصطفی دنیزلی هدایت می‏شود. به نظر شما، آمدن دنیزلی در میان فصل، می‏تواند کوتاه‏‌مدت دردی را برای پرسپولیس دوا کند؟

این فصل نه! این فصل تمام شده است. اگر دقت کنید، تیم هنوز تیم دایی است. یعنی تیمی است که دایی بسته و دایی آورده است. حال نمی‏‌خواهیم بگوییم تقصیر دایی بوده، تقصیر استیلی و یا… بوده است، دنیزلی یک مربی کارکشته است که حتی دو سال پیش با "بشیکتاش" قهرمان ترکیه شد. او مربی‏‌یی است که استدلال‏ها و اندیشه‏های فکری خودش را دارد و در نتیجه باید بازیکن‏های خودش را بیاورد.

من فکر می‏کنم آوردن دنیزلی برای نیم‏فصل، بیشتر دادن امید به سکوها است که ما در یک مسیر خوب داریم حرکت می‏کنیم و یک مربی بااقتدار، محبوب و با کارنامه آورده‏ایم. من فکر نمی‏کنم حضور دنیزلی، امسال درد پرسپولیس را درمان کند، ولی حداقل می‏تواند کمکی بشود برای دنیزلی که بازیکن‏هایی که به دردش نمی‏خورند را بگذارد توی لیست فروش و بازیکن‏هایی را که برای سال بعد می‏خواهد، در تیم‏های مقابل نگاه کند و لیست خریدش را هم به تیم پرسپولیس بدهد. از طرف دیگر، سکوها هم یک‏سری امید دارند. به همین دلیل، دنیزلی نشان داده که در این فصل -حتی با آوردن مهدوی‏کیا که بیشتر یک حرکت سمبلیک بود- خیلی دنبال به دست آوردن نتیجه با تیم پرسپولیس نیست و فقط برای ارزیابی آمده و امیدی داده است به تیم پرسپولیس که به عقیده‏ی من، از زمانی که علی دایی آمد و از زمانی که استیلی آمد، تا الان، هیچ فوتبال خوبی بازی نکرده‏اند و بازی‏ها در اندازه‏ی پرسپولیس نبوده‏اند. این تیم باید بازسازی بشود. یعنی ۶۰-۷۰درصد تیم باید عوض بشود و یک سری بازیکن جدید به تیم آورده شوند. اگر بتوانند بازیکن‏های بزرگ را بگیرند که فصل بعد هم می‏توانند جزو چهارتا تیم اول باشند، ولی اگر نتوانند بازیکن‏های بزرگ، یا بازیکن‏های جویای نام و جوان‏تر را به تیم بیاورند، تیم دنیزلی، سال بعد نه، بلکه سال بعدش می‏تواند جزو مدعیان جام باشد.

چه چشم‏اندازی را برای استقلال در فصل جاری می‏بینید؟ آبی‏پوشان هم در فینال جام حذفی حضور دارند و کماکان صدرنشین لیگ برتر هستند. آیا این احتمال را می‏بینید که استقلالی‏ها در یک قدمی هدف ناگهان سر بخورند و با دست خالی فصل را به اتمام برسانند؟

من این‏طور فکر می‏کنم که بزرگ‏ترین دشمن استقلال خود استقلال است. یعنی تنها نقطه ‏ضعف تاکتیکی این تیم را در قلب دفاع آن می‏بینم و روی توپ‏های ایستگاهی کناره‏‌ها. این نقطه ضعف برای یک تیم اصلاً مهم نیست و می‏تواند آن را با بازیکن بهتری رفع کند که فکر می‏کنم به تازگی هم یکی دو بازیکن خارجی گرفته‏اند. ولی در تمام نقاط دیگر، این تیم قوی است. بهترین گلر ایران را در سه چهار سال اخیر داشته‏ که خود این اطمینان زیادی در فاز دفاعی به تیم می‏دهد. خسرو حیدری را در سمت راست دارند، میثم حسینی –بازیکن جدیدی که سال پیش به تیم آورده‏اند- از بازیکن‏هایی است که خوب پیدایش‏ کرده‏اند و به عقیده‏ی من، می‏تواند حتی به تیم ملی دعوت بشود و امیدوارم آقای کی‏روش نگاهی هم به میثم حسینی داشته باشد. آندرانیک تیموریان را هم در وسط زمین دارند و در کنار او، بازیکنی به نام کیانوش رحمتی قرار گرفته که بهترین آفساید دفاعی‏های در سطح لیگ بوده است.

این تیم قوی است، پتانسیل هجومی‏اش تا به‌حال خیلی بالا بوده. اما با نبود فرهاد نجومی، آندرانیک تیموریان و هم‏چنین از دست دادن الکی جاسم کرار، به خاطر بحث و مجادله‌‏ی بین دو بازیکن که فکر کردند از تیم بزرگ‏تر هستند، ضریب اطمینان‏شان برای رسیدن به پایان خط کم‏تر شده، با این حال، با بردی که در مقابل تراکتورسازی داشت، اگر حداقل دوتا بازی را ببرد و یک مساوی بکند، قهرمانی را می‏تواند به‏دست بیاورد و فکر می‏کنم جام حذفی را هم به دست بیاورد. استقلال ممکن است برخلاف انتظار، نتواند با سبک مشخص و هنرنمائی خاصی این جام را ببرد. ولی من احساس می‏کنم که از همه شانس بالاتری دارد.

فرید اشرفیان
تحریریه: جود طالعی