1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

تحصن پناهجويان ايرانى در شهر لايپتزيگ در اعتراض به وضعيت نابسامان زندگى و حقوقى شان

كيواندخت قهارى۱۳۸۲ اسفند ۲۸, پنجشنبه

گروهى از ايرانيان پناهجو در لايپتزيگ آلمان در اعتراض به وضعيت سخت زندگى شان در خانه هاى پناهندگى و بى تفاوتى مقامات مسئول به اين وضعيت دست به تحصنى ۹ روزه ، از نهم تا هجدهم مارس، در مركز شهر لايپتزيگ زده اند.

https://p.dw.com/p/A64N
گروهى پناهجو با كودك در يكى از خانه هاى پناهندگى آلمان
گروهى پناهجو با كودك در يكى از خانه هاى پناهندگى آلمانعکس: dpa

ايرانيان با مفهوم پناهنده آشنايند. ايران خود كشورى است پناهنده پذير. در ايران بسيارى پناهندگان افغان و عراقى وجود دارند. از زمان انقلاب سال ۱۳۵۷ تا كنون بسيارى از ايرانيان به كشورهاى ديگر پناهنده شده اند. در دوره هايى، از جمله پس از انقلاب و در دهه ۱۳۶۰ كه سركوب شديد نيروهاى اپوزيسيون دولت در ايران جريان داشت، بر تعداد پناهندگان ايرانى در كشورهاى غربى بسيار افزوده شد. از آن زمان تا كنون هيچگاه خروج و گريز ايرانيان از كشور و پناهجويى شان در كشورهاى ديگر قطع نشده است.

در سالهاى اخير شرايط پناهندگى به كشورهاى اروپا بسيار سخت شده و كار به جايى رسيده است كه در برخى كشورهاى اروپايى تنها نامى از حق پناهندگى بر جاى مانده است. آلمان از كشورهايى است كه گام به گام قوانين پناهندگى خود را تشديد كرده است. اين امر طبيعتا مورد اعتراض مجامع حقوق بشر و شهروندان دموكرات در آلمان است.

در ميان پناهندگان به آلمان نيز حركت اعتراضى وجود دارد. پناهجويان ايرانى مى خواهند با اعتراض خود توجه افكار عمومى در آلمان را به وضعيت خود و به حقوق انسانى شان، جلب كنند. آخرين نمونه حركت اعتراضى پناهندگان در آلمان مورد پناهجويان شهر لايپتزيگ است.

گروهى از پناهجويان ايرانى با تمايلات سياسى متفاوت كه در خانه هاى پناهندگى در شهر لايپتزيگ زندگى مى كنند، در اعتراض به فشار فزاينده روحى، اجتماعى و اقتصادى در خانه هاى پناهندگى و نيز در اعتراض به رفتار نايكسان و بى ضابطه مقامات تصميم گيرنده با پناهندگان دست به تحصنى به مدت ۹ روز در مركز شهر لايپتزيگ زده اند.

آقاى محسن، سخنگوى كميته پناهندگان متحصن در لايپتزيگ، در مورد تركيب سنى و خانوادگى پناهندگان متحصن چنين توضيح مى دهد: “گروه سن خاصى ندارند، يعنى از بچه كوچك هست تا پيرمرد شصت هفتاد ساله. تحصيلاتشان هم تا جايى كه اطلاع دارم، آدمهاى تحصيل كرده اى هستند، يك سرى شان همينجا دارند تحصيل مى كنند، با همين شرايط سخت، ... خانواده ها به مراتب بيشترند تا افراد مجرد، چون خانواده ها بيشتر با اين مشكل مواجه اند تا مجردها. مجردها ممكن است بتوانند كارى هم اينجا پيدا كنند، البته گروه كوچكى از آنان. ولى براى خانواده ها اصلا امكان پذير نيست با شرايطى كه اينجا هست و مشكلات همراه با خانواده كه در اين هايم هاى پناهندگى برايشان امكان كار اصلا نيست و مشكلات برايشان به مراتب بيشتر از افراد مجرد است.”

گروههاى سياسى اى كه در اين تحصن شركت كرده و به گفته آقاى محسن از اين راه تمرين دموكراسى مى كنند، عبار ت اند از كوششگران راه آزادى، كانون سياسى فرهنگى ايرانيان لايپتزيگ، حزب مشروطه ايران، گروه سلطنت طلبان و كانون مستقل سياسى هستند.گروههايى آلمانى از تحصن كنندگان پشتيبانى كرده اند، از جمله كليساها و گروههايى كه با بازگرداندن اجبارى فراريان و پناهندگان به كشورهايشان مخالف اند. اين گروهها از جمله در تهيه پلاكارد به متحصنان يارى رسانده اند.

پناهجويان تا هنگامى كه حق پناهندگى را دريافت نكرده و مجبور به زندگى در خانه هاى پناهندگان اند، به سختى مى توانند جذب جامعه آلمان شوند. اكثر شهروندان آلمانى از وضعيت زندگى پناهجويان بى خبرند. پناهجويان متحصن ايرانى با اقدام اعتراضى خود دست به روشنگرى و بيان مشكلهاى خود مى زنند.

آقاى محسن نمونه اى از مشكلهايى را كه ايرانيان پناهجو همه روزه در خانه هاى پناهندگى با آن مواجه اند و تلاش مى كنند به آگاهى افكار عمومى آلمان برسانند شرح مى دهد: “مشكلاتى كه در هايم ها، خانه هاى پناهندگى، هستند، اينكه مثلا افراد درماه تنها ۱۰ يورو مى گيرند و شيوه اى كه مواد غذايى را در اختيار پناهندگان مى گذارند: چه پناهندگان بخواهند، چه نخواهند، در همان هايم جايى را درست كرده اند كه در آنجا مواد غذايى را به صورت يك كارتن در اختيار پناهندگان قرار مى دهند. يعنى شما مى رويد سفارش مى دهيد. بعد اگر به لحاظ قيمت حساب كنيد، يك كاهوى پلاسيده كه در هايم به بهاى دو يورو و نيم است، بيرون از هايم با كيفيت عالى يك يورو قيمت دارد. به خاطر همين است كه ما يك سرى اطلاعات را مى كوشيم در اختيار خود آلمانى ها بگذريم، چون خود آلمانيها، خود شهروندان لايپتزيگى هم خبر ندارند كه با ما چنين رفتارى مى شود. الان كه ما اين اطلاعات را با سند و مدرك در اختيارشان مى گذاريم، خودشان هم متاسف و متاثر مى شوند.”

از ديگر مشكلهايى كه پناهجويان با زندگى در خانه هاى پناهندگى با آن روبرو مى شوند، اين است كه گروههايى با پيشينه فرهنگى و اجتماعى مختلف مجبور به زندگى در فضايى تنگ با يكديگرند و اين خود عاملى است براى پديد آمدن كشمكش و تنش ميان اانسانها. آقاى محسن در اين باره مى گويد: “با توجه به شرايط سخت هايم حتى برخوردهاى فيزيكى نيز پيش مى آيد. اين متاسفانه بر روحيه بسيارى از كودكان و نوجوانان تاثير منفى گذاشته است. هم اكنون چندين نفر هستند كه در بيمارستانهاى روانى بسترى شده اند. چند تنن از آنان دختران جوانى هستند كه در سنينى پايين به اين هايم ها آمده و مشكلات را ديده اند. ديده اند كه عربها با كردها و كردها با ايرانيها دعوا مى كنند. مسائل بسيارى را ديده اند و اين همه تاثيراتى بس منفى بر روحيه شان گذاشته است. اين شرايطى بسيار بد براى كسانى است كه زير سن بلوغ هستند. حتى براى افرادى كه به سن بلوغ رسيده اند اين وضعيت بسيار دشوار است. متاسفانه رسيدگى در اين مورد نكرده اند. الان كسانى هستند كه حدود ۸ تا ۹ سال است در خانه پناهندگى هستند. ببينيد كه ديگر چه روحيه اى براى آنان باقى مانده است.”

پناهندگان متحصن لايپتزيگ خواستهاى خود را تقرير كرده و طى اعلاميه اى در سايتهاى فارسى اينترنتى و نيز به زبان آلمانى منتشر كرده اند. اين اعلاميه به احزاب سياسى و مقامات دولتى تصميم گيرنده در باره پناهندگان در آلمان عرضه گشته است. آقاى محسن اين خواستها را چنين بيان مى دارد:

“۱. به رسميت شناختن حق پناهندگى با توجه به نقض حقوق بشر در ايران
۲. استفاده از وكلاى رايگان در جريان پناهندگى
۳. عدم اخراج متقاضيان پناهنده براى كشورهايى مثل ايران كه شكنجه و اعتراف گيرى خشن در قانون گذارى آن منظور است
۴. لغو قوانين مربوط به اخراج به كشورهاى سوم
۵. لغو تبعيض و تامين حداقل استاندارد زندگى براى پناهجويان، از جمله سكونت در منزل، دريافت كمك به شكل پول نقد، آزادى رفت و آمد، اجازه كار و انتخاب آزادانه پزشك
۶. تعيين زمان مشخص به منظور اعطاى اقامت به پناهندگانى كه سالها بدون دريافت اقامت مطمئن در آلمان هستند
از همه انسانهاى آزاده مى خواهيم از پناهجويان متحصن حمايت كنند.”