«برلین میزبان زیباترین فرانسویان از امریکا است»

استقبال پر شور بازدید کنندگان از این نمایشگاه، نه تنها مدیون هنردوستی مردم آلمان است، بلکه به کیفیت کم نظیر این نمایشگاه نیز باز می‌گردد.

گالری ملی نو در برلین از، یک ژوئن تا هفت اکتبر امسال، برگزارکننده نمایشگاهی است که در آن ۱۵۰ اثر هنری از موزه متروپلتن نیویورک در مرکز توجه هنردوستان قرار دارد.

موزه متروپلیتن برای هنر در نیویورک معروف به مت،Met، در سال ۱۸۷۰ تاسیس شد و با بیش از ۲ میلیون اثر هنری از پنج هزار سال تاریخ بشر، یکی از بزرگترین و مهمترین موزه‌های عمومی جهان است.

از این میان می‌توان به مجموعه کم نظیر تابلوهای نقاشی فرانسوی از قرن نوزدهم اشاره کرد. در این عرصه تنها موزه دورسه در پاریس یارای رقابت کیفی با آن را دارد. این گنجینه منحصر به فرد امکان نگاهی فشرده به تکامل سبک‌های نقاشی از کلاسیسم در دوره ناپلئون، رومانتیک، رئالیسم، امپرسیونیسم تا آغاز دوره مدرن را میسر می‌کند.

در باره اهمیت این نمایشگاه باید گفت که از زمان تاسیس موزه متروپلیتن تاکنون هیچگاه این تعداد از آثار هنری امریکا را ترک نکرده‌اند. فیلیپ د مونتبلو مدیر موزه متروپلیتن در این باره می‌گوید: «برخی از این آثار برای نخستین بار این موزه را ترک می‌کنند و برخی دیگر برای آخرین بار».

در واقع مرمت بخشی از ساختمان موزه متروپلیتن این فرصت را به برلین داد که میزبانی این مجموعه برعهده داشته باشد. مخارج این نمایشگاه بالغ بر هشت میلیون یورو برآورد می‌شود. که تنها یک میلیون یورو در زمینه تبلیغات سرمایه گذاری شده است.

نمایشگاه دربرگیرنده تابلو هایدلاک روا، اینگره، کوربه، مانه، رنوا، دگا،ماتیس، مونه، گوگن، وان گوگ، سزان، پیکاسوو بسیاری دیگر از نقاشان به نام است.

دراین نمایشگاه ۱۵ مجسمه نیز از روبین،Robin، و مایول،Maillol، حضور دارند. تندیس «شهروندان کاله» اثر روبین انقلابی در هنر مجسمه سازی است. پویایی و حرکت در این اثر بگونه‌ای باورنکردنی سطح سیاه و سنگین مجسمه را متلاشی می‌کند. در این اثر ما شش نفر از اهالی شهر کاله در فرانسه را می‌بینیم که با چشمانی بی فروغ، با گونه‌هایی فرورفته و با پاهایی برهنه با تسلیم خود به شاه انگلستان خواهان نجات شهرشان از گرسنگی هستند.

هنر در قرن نوزدهم در گیر مفاهیم چون زیبایی، حقیقت و واقعیت بود. ترسیم موضوعات برگرفته شده از کتاب مقدس و یا تاریخی دیگر هنرمندان را راضی نمی‌کرد. رویآوری به طبیعت و تصاویر تمثیلی و خلاصه هر آنچه که به چشم می‌آید، با استقبال بیشتر هنرمندان روبرو می‌شد.

در سده پس از انقلاب فرانسه دیگر آکادمی‌های نقاشی اعتبار و نفوذ خود را از دست می‌دادند. با شروع قرن گرچه هنوز واقعیت ترسیم می‌شد اما چگونگی آن برای نقاشان فرانسوی از اهمیت خاصی برخوردار شده بود. ایده آزادی و آرمان‌های جمهوری خواهانه در آثار هنرمندان مشهور در سالن‌های اشراف و بورژوازی نوپا به نمایش در می‌آمد.

آثار امپرسیونیست‌ها قلب نمایشگاه برلین را به خود اختصاص می‌دهد مانه با تابلوی «در قایق»، دگا با تابلوی«رقصنده» با رنگهای سبز و صورتی، رنوا با تابلوی«دختری با گل داودی» تمامی این تابلو‌های نقاشی بی هیچ واسطه‌ای در حال گفتگو با بیننده هستند.

آنچه امپرسیونیست‌ها را جذاب می‌کند تنها تکنیک جدید نیست بلکه به موضوع‌های انتخابی آنان نیزبر می‌گردد، موضوعاتی که همگی تجربیات انسان در پهنه گوناگون زندگی اند. صحنه‌ای از باغ و یا گشت و گذاری در طبیعت. بلوارهای بزرگ پاریس ویا دستاورد‌های جدید صنعت.

این مجموعه انتخابی ازقرن نوزدهم، پیوند نقاشی سنتی و مدرن را بخوبی نشان می‌دهد. دوره‌ای زاینده، که نابغه‌های نقاشی از هر سو سر بر می‌آورند.

پاریس در این دوره نه تنها موضوع تابلو‌های فراوانی ست بلکه قبله هنر نقاشی نیز بود.

آدورنو فیلسوف آلمانی در مقام مقایسه میان فرانسه و آلمان می‌نویسد: «نقاشان آلمانی در قرن نوزدهم گرچه رویا‌های خویش را به تصویر می‌کشیدند، ولی آنچه حاصل شد، سبزیجات بود. اما فرانسویان گرچه سبزیجات را ترسیم می‌کردند ولی حاصل، رویای آنان بود.»

شهرام اسلامی، گزارشگر دویچه وله در برلین