1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

برت فراگنر ایران‌شناس اتریشی‌‌ درگذشت

۱۴۰۰ آذر ۲۶, جمعه

برت فراگنر، ایران‌شناس مطرح اتریشی‌‌ درگذشت. او بیش از نیم قرن درباره فرهنگ و تاریخ ایران به پژوهش ‌پرداخت و به عنوان استاد رشته‌ی ایران‌شناسی در شماری از دانشگاه‌های اروپایی تدریس کرد. 

https://p.dw.com/p/44RrV
برت فرانگر
برت فرانگرعکس: Stefan Kiefer/dpa/picture alliance

صفحه توییتر "انستیتوی ایران‌شناسی" در "فرهنگستان علوم اتریش" روز پنج‌شنبه ۲۵ آذرماه (۱۶ دسامبر) خبر درگذشت برت فراگنر را اعلام کرد و نوشت: «ما یک محقق برجسته، روشنفکری ژرف‌اندیش، استادی سخاوتمند و یک دوست را از دست دادیم".

آقای فاگنر از سال ۲۰۰۳ و به مدت هفت سال ریاست این انستیتو را برعهده داشت.

او تحصیلات دانشگاهی خود را در سال ۱۹۶۰ در رشته‌ها‌ی شرق‌شناسی، ترک‌شناسی، عرب‌شناسی و ایران‌شناسی، و نیز قوم‌شناسی و اسلاوشناسی در دانشگاه وین آغاز کرد. آقای فاگنر در اواسط دهه‌‌ی ۱۹۶۰ به مدت یک سال به تهران رفت و نزد ایرج افشار، شیرین بیانی، جعفر محجوب، ذبیح‌الله صفا، پروفسور شهیدی و منوچهر ستوده آموزش دید. وی از سال ۱۹۶۵ تا ۱۹۶۹ از سوی وزارت آموزش و پرورش اتریش در یک مدرسه فنی تهران مسئول هماهنگی آموزش زبان آلمانی شد.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

"تاریخ شهر همدان در شش سده‌ی نخست هجری" عنوان پایان‌نامه‌ی دکترای فراگنر بود که در سال ۱۹۷۰ به دانشگاه وین ارائه شد. وی تا اتمام رساله‌فوق دکترای خود به مدت هفت سال به تدریس در دانشگاه و سفرهای علمی متعدد به لبنان و تهران مشغول بود. "ادبیات خاطره‌‌نویسی به مثابه منبعی در خدمت تاریخ نوین ایران" عنوان رساله‌ی فوق دکترای او بود که در سال ۱۹۷۷ به پایان رسید و در سال ۱۹۸۰ انتشار یافت.

فراگنر تا سال ۱۹۸۹ در مقام استاد رشته‌ی ایران‌شناسی در دانشگاه‌های وین، فرایبورگ، برلین، برن به تدریس پرداخت و سپس  تا سال ۲۰۰۳ کرسی استادی ایران‌شناسی را در دانشگاه بامبرگ آلمان عهده‌دار بود. او تا اول ژانویه‌۲۰۱۰ رییس "انستیتوی ایران‌شناسی" در "فرهنگستان علوم اتریش" بود و پس از آن به فعالیت آکادمیک خود پایان داد.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

این ایران‌شناس اتریشی نگاهی امیدوارانه به سرزمین ایران داشت و از جمله معتقد بود که در مقایسه با کشورهای منطقه، فکر آزادیخواهی در میان اقشار گوناگون ایران ریشه‌هایی عمیق‌تر دارد.