بدبوترین پادشاه جهان

لویی چهاردهم Louis xIv در کاخ سن ژرمن در ۲۰ کیلومتری پاریس زاده شد.

 پنج ساله بود که با مرگ پدرش تحت نخست نایبالحکومتی مادرش و سپس نخست وزیر مازارن، به پادشاهی رسید.

در ۱۳ سالگی بلوغ کامل یافت و تاجگذاری کرد و در ۱۸ سالگی فرمانروایی را خود به دست گرفت و در ۲۳ سالگی پس از مرگ مازار"ن به شورای عالی حکومتی اعلام کرد "نخست‌وزیرم خودم هستم".

او در همه زمینه‌ها تندرو بود و از آنجا که هوش سرشاری داشت، توانست با وجود خودمداری و خودکامگی، کشور را به اوج پیشرفت اقتصادی، سیاسی و فرهنگی برساند: بر طبقه اشراف مالیات مستقیم بست، پیشه‌وران و صنعتگران را با ترفندهای گوناگون به کار و نوآوری سوق داد و برای فرهنگسازان و هنرمندان حقوق دولتی تعیین کرد.

از سوی دیگر با لشکرکشی به اسپانیا و هلند و تصرف سرزمین‌های تازه و استعمار سرزمین‌هایی در کانادا و آفریقا، فرانسه را نیرومندترین کشور اروپای سده ۱۷ میلادی ساخت.

۴۷ ساله بود که پزشک ویژه‌اش ادعا کرد باید تا دندان‌هایش سالمند همه را بکشد تا دچار هیچ بیماری نشود و از بیماری همیشگی‌اش "کرم آسکاریس" رهایی یابد.

پزشک هنگام کشیدن دندن‌های پادشاه بخشی از سق او را هم درآورد و سوراخ بزرگی میان بینی و دهانش ایجاد کرد و باعث شد پسمانده فاسد خوراک و نوشیدنی دائم از بینی شاه خارج شود و بوی متعفنی بپراکند. از سوی دیگر با تجویز مسهل بسیار، شاه باید هر روز ۱۸ بار، دست به آب می‌رفت و گاه در راه خود را خراب می‌کرد.

به گواه ناظران همزمان، نشستن با نیرومندترین مرد اروپای سده ۱۷ سر یک میز، عذاب الیمی بود که سخت‌ترینش را معشوقه‌هایش باید تاب می‌آوردند و بیهوده نبود که برخی از آنان تارک دنیا شدند و زندگی در صومعه را به نشست و برخاست با پادشاه ترجیح می‌دادند.

سرانجام او پس از ۷۲ سال سلطنت و ۵۴ سال حکومت به بیماری قند دچار شد و باز به خاطر پیشنهاد پزشک که میوه‌های رسیده شیرین تجویز کرد، جان سالم بدر نبرد.

لویی چهاردهم در ۷۷ سالگی در کاخ ورسای در نزدیکی پاریس درگذشت.