بحران قفقاز
۱۳۸۷ مرداد ۲۱, دوشنبه
روزنامه آلمانى ”برانشویگر تسایتونگ“ درباره جنگ در منطقه قفقاز مى‌نویسد:
«مسلماً رهبران گرجستان با نادیده گرفتن واکنش کرملین دست به عمل زدند. روسیه نیز براى تحریک ساکاشویلى، رئیس جمهور گرجستان، به نوبه خود به مناقشه در اوستیاى جنوبى، که اکثریت اهالى آن روسى تبارند، دامن زده است. ولادیمیر پوتین، نخست وزیر، و دمیترى مدویدف، رئیس جمهور روسیه از این طریق خواهان دادن درسى به غرب هستند. کشور عظیم روسیه نمى‌خواهد ناتو را در کنار مرزهاى خود تحمل کند. در قبال برنامه استقرار سپر موشکى آمریکا در لهستان و جمهورى چک، جواب روسیه افزایش بى‌سابقه تسلیحات نظامى خود خواهد بود. در این میان تنها گرجستان نبود که دست به قمارى بزرگ زد، غرب نیز به لحاظ دیپلماتیک در این میان ناکام بوده است.»
روزنامه لهستانى ”گازاتا ویبورچا“ در تفسیر خود پیرامون بحران قفقاز، روسیه را یک "امپراتوری" می‌نامد:
«جنگ در اوستیاى جنوبى به معناى فرارسیدن زمان حقیقت براى لهستان و اروپا است. براى لهستان، زیرا که این کشور با ورود خود به ناتو و اتحادیه اروپا سبب ایجاد حساسیت بیشترى نسبت به حوادث قفقاز شد. براى اروپا نیز حال این فرصت فراهم شده که از خود ادعاى حیثیت کند. سیاست گذشته اروپا خلاصه به این مى‌شد که چشم‌هاى خود را در مقابل مشکلات خلق‌هایى ببندد که موضوع سیاست‌هاى نوین امپراتورى روسیه قرار داشتند. دلیل این امر نیز حفظ روابط حسنه با روسیه بود. حال زمان مساعدى فرا رسیده است. رهبرى اتحادیه اروپا در دست فرانسه به عنوان کشور بزرگ اروپایى است. فرانسه هیچگاه این را پنهان نکرده است که خواستار نقش آفرینى اتحادیه اروپا در سیاست جهانى است. در این هفته آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان به مسکو سفر خواهد کرد. برخلاف شرودر، صدر اعظم سابق آلمان، مرکل در مقابل کرملین کوتاه نمى‌آید، اما با این وجود رهبران روسیه از وى حرف شنوى دارند. مسئله این است که لهستان بتواند حساسیت خود در قبال زدوبندهاى امپراتورى روسیه را به مرکل سرایت دهد. چه کسى، به جز سیاستمداران لهستانى، قادر به انجام چنین کارى است؟»
روزنامه ”بادیشه تسایتونگ“، چاپ آلمان پیرامون جنگ میان گرجستان و روسیه مى‌نویسد:
« در گرجستان صحنه‌هاى دلخراشى به چشم مى‌خورند. این صحنه‌ها نمایشگر جنگى پرخشونت است که تا چند روز گذشته، هیچکس در اروپاى غربى نمى‌توانست آن را اصولاً تصور کند. به سختى مى‌توان چند روز پس از شروع جنگ، مقصر اصلى در این درگیرى خشونت آمیز را مشخص کرد. آیا مقصر گرجستان است که خواستار تصرف دوباره منطقه جدایى‌طلب اوستیاى جنوبى بوده است؟ یا تقصیر به گردن روسیه است که به دلیل پشتیبانى از مردم اوستیاى جنوبى وارد خاک گرجستان شده است؟ به احتمال زیاد پاسخى روشن وجود ندارد. هر دو طرف دست به تحریکات زده‌اند. و هر دو سوى درگیرى در هفته‌هاى گذشته نشان دادند که علاقه کمى براى دستیابى به راه حلى از طریق مذاکرات دارند. با توجه به این وضعیت، شانس سیاستمدارن اروپایى در گفت‌وگو با روسیه و گرجستان براى پایان مناقشات نیز بسیار محدود است.»
روزنامه ”اشتاندارد“ چاپ اتریش به عضویت گرجستان در پیمان نظامى ناتو پرداخته است:
«اگر گرجستان عضو ناتو بود، مسئله‌اى که بیش از همه خواست آمریکا است، در آن صورت پیمان ناتو در وضعیت دفاع از گرجستان قرار داشت. امریکا، آلمان، کانادا ، اسپانیا و دیگر کشورهاى عضور موظف بودند به یارى گرجستان شتابند و حملات کنونى علیه این کشور را به پایان برند. در این زمینه حتا مى‌توان چنین تصور کرد که اگر گرجستان عضو پیمان نظامى ناتو بود (موضوعى که اعضای این پیمان در ماه دسامبر سال جارى در باره آن مشورت خواهند کرد)، اصلاً جنگى رخ نمى‌داد. روسیه جرئت نمى‌کرد به گرجستان حمله کند و میخائیل ساکاشویلى، رئیس جمهور گرجستان، نیز دراین باره تامل و تعمق بیشترى به خرج مى‌داد، که آیا اجازه دارد به خاطر منطقه جدایى‌طلب کوچکى پاى کشورهاى عضو ناتو را به میان بکشد.»