بحث تغییر قانون اساسی آلمان برای مبارزه با دزدان دریایی

حمله‌ی نیروهای ارتش آلمان به دزدان دریایی برای آزادی کشتی به گروگان گرفته شده‌ی این کشور بود. ولفگانگ شویبله، وزیر کشور آلمان، خواستار گسترش حوزه‌ی وظایف نیروهای ارتش آلمان است. به این منظور باید موادی از قانون اساسی این کشور تغییر کند و ارتش بتواند به جای نیروهای پلیس عهده‌دار انجام وظیفه‌ی مقابله با دزدان دریایی شود.

شویبله روز یکشنبه، ۱۰ مه، در مصاحبه با روزنامه‌ی ”بیلد آم زونتاگ“ اظهار داشت: « بنا به قانون در چنین مواقعی نیروهای GSG 9 وارد عملیات می‌شوند، اما در واقع این وظیفه‌ی نیروهای ارتش است. به همین جهت ما باید امکانات قانونی آن را فراهم کنیم و موادی از قانون اساسی باید به این منظور تغییر کند.»

بنا به اطلاع وزیر کشور آلمان، تصمیم ارسال نیروهای GSG 9، پلیس ویژه‌ی ضربتی آلمان، به آفریقا به این دلیل بود که نیروهای ارتش وسایل لازم را برای آزادی گروگان‌ها در دریا در اختیار نداشتند و تا رسیدن آنها به محل گروگان‌گیری،‌دزدان دریایی می‌توانستند مخفیگاه خود را تغییر دهند. شرایط در منطقه زمانی بسیار خطرناک‌تر شد که تعداد دزدان دریایی افزایش یافت. کمی پیش از شروع حمله، با توجه به مذاکرات با فرمانده نیروهای مستقر در منطقه، ادامه‌ی این عملیات متوقف شد. دلیل این امر «تردید در زنده ماندن گروگان‌ها در جریان عملیات آزادسازی و افزایش خطر کشته شدن تعداد بیشتری از نیروهای پلیس بود.»

نظر متفاوت ”اشپیگل“

هفته‌نامه‌ی اشپیگل قطع عملیات نیروی‌های ضربتی برای آزادی گروگان‌ها را به‌گونه‌ای دیگر توضیح می‌دهد: تمرین نهایی نیروی ضربتی GSG 9 در عملیات آزادسازی گروگان‌ها در سواحل سومالی با کمک هلی‌کوپتر آمریکایی ”Boxer“ به صورت موفقت‌آمیز جریان یافت. در پایان نیروهای آمریکایی در آخرین دقایق خود را کنار کشیدند.

از نظر ”اشپیگل“ دلیل این امر اختلاف‌نظر فرمانده نیروهای ضربتی آلمان در منطقه و رهبری این نیروها در برلین بوده است. از قرار، اختلاف اصلی میان نیروهای پلیس ضربتی و ارتش است. گفته می‌شود که نیروهای پلیس ضربتی GSG 9 برای آزادی گروگان‌ها در دریا تمرین‌های بهتری را به نسبت نیروهای KSK ارتش انجام داده‌اند.

به نظر ولفگانگ شویبله، وزیر کشور آلمان، تغییر موادی از قانون اساسی به منظور افزایش اختیارات نیروهای ارتش، در قرارداد تشکیل دولت اتئلافی این کشور میان احزاب سوسیال دموکرات و دموکرات مسیحی موجود است.

پدیده‌ی دزدان دریایی

حمله به کشتی‌ها در سواحل سومالی اتفاقی نیست. اضمحلال دولت سومالی راه را برای اقدامات گروه‌های جنایتکار و تروریست باز کرده است. دزدان دریایی فقط نمادی از این موضوع هستند. تسلط تروریستی ”وارلورد“ و دسته‌های شبه نظامی، گروه‌های مسلمانان افراطی و دولت انتقالی بی‌قدرت، مجموعه‌ای است که وضعیت فعلی سومالی را رقم زده است. روزی نیست که در این کشور بدون درگیری‌های مسلحانه و یا انفجار بمب سپری شود. این وضعیت ۱۸ سال است که ادامه دارد. زمان شروع این شرایط به سقوط سعید باره، آخرین رهبر دولتی سومالی، برمی‌گردد.

”بغداد“ آفریقا

موگادیشو، پایتخت سومالی، بغداد آفریقا خوانده می‌شود. محمد هوره، سرپرست یکی از نهادهای مدافع صلح در سومالی، می‌گوید: «موگادیشو جنگلی است که در آن هر کس هر کاری را که بخواهد انجام می‌دهد. کنترل دولتی در اینجا وجود ندارد. نیروهای شورشی عملیات خود را مخفیانه رهبری می‌کنند. سلاح در دست هر کسی وجود دارد و خشونت گسترش می‌یابد.»

دولت فعلی سومالی که در ژانویه‌ی امسال برگزیده شده، فقط بخش کوچکی از کشور را در کنترل خود دارد. بقیه‌ی این سرزمین در دست شبه‌نظامیان و گروه‌های افراطی مسلمان مانند ”الشباب“ و یا گروه جدید ”حزب الاسلام“ است.

باندهای جنایتکار با مقادیر زیادی پول که از طریق عملیات مختلف خود به دست آورده‌اند، گردانندگان اصلی این مناطق هستند. با نبود کنترل دولتی و تسلط قوانین و پیش از همه محل‌های کار، دزدی‌های کلان و تجارت در این بخش از جمله با دزدان دریایی رونق بسزایی دارد.

خطرناک‌ترین سواحل جهان

پوتنگال موکوندان، رئیس حمل و نقل دریایی بین‌المللی مستقر در لندن و کوالالمپور، سواحل سومالی را «خطرناک‌ترین جاده‌ی دریایی جهان» می‌خواند. کشتی‌های جنگی متعلق به کشورهای مختلف در این منطقه، از خلیج عدن و ادامه‌ی آن در مسیر غربی تا سواحل تانزانیا مستقر شده‌اند. با وجود این، حمله‌ی دزدان دریایی نسبت به سال گذشته تا ده برابر افزایش یافته است. اغلب دزدان دریایی با قایق‌های تندرو به کشتی‌ها نزدیک می‌شوند و با سلا‌ح‌های مجهز حمله‌ی خود را آغاز می‌کنند. در پشت صحنه‌ی حمله‌ی دزدان دریایی، جنایتکاران بین‌المللی عملیات را از آمریکا یا اروپا و کشورهای عربی هدایت می‌کنند. آنان شبکه‌ی بین‌المللی خود را بوجود آورده‌اند. اغلب مواقع تبادل چمدان پول برای آزادی خدمه و بار کشتی‌ها با قرارهای تلفنی در هتل‌های پایتخت‌های اروپایی انجام می‌شود.

دزدی دریایی، فاکتور اقتصادی برای منطقه

در شهرهای ساحلی سومالی از جمله بندرهای هاراردره، هوبیو، ایل و یا بوساسو، ویلاهای دولتی ساخته شده است که در مقابل آنها خودروهای گران‌قیمت توقف کرده‌اند. دزدی دریایی به تجارتی پررونق در منطقه تبدیل شده است. تعدادی مرد جوان مجهز به کلاشینکف، وظیفه‌ی نگهبانی را در منطقه برعهده دارند. در پاسخ به این پرسش که چرا با دزدان دریایی همکاری می‌کنند، پاسخ بسیاری چنین است‌: «زیرا ماهیگیری دیگر در اینجا درآمدی ندارد». یکی از نگهبان‌ها با صورت پوشیده و علامت دزدان دریایی به روی پیراهن خود توضیح می‌دهد: «کشتی‌های بزرگ ماهیگیری امکان صید را برای ما از بین برده‌اند. برای همین ما از آنها پول می‌گیریم، نوعی مالیات. ولی ما به کسی آسیب نمی‌رسانیم.»

به نظر می‌آید که برای جامعه‌ی بین‌المللی هم مشخص شده که کشتی‌های جنگی به تنهایی نمی‌توانند مشکل دزدان دریایی در سواحل سومالی را حل کنند. در کنفرانس کشورهای کمک‌کننده به سومالی، در ماه آوریل، ۲۰۰ میلیون دلار در اختیار دولت فعلی سومالی قرار گرفت. بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد، پدیده‌ی دزدان دریایی را «نتیجه‌ی هرج و مرج و ناامنی این سرزمین» خواند.

SJ/BB