با موسیقی به جنگ بیماری‌های کشنده
۱۳۹۸ مرداد ۳۰, چهارشنبه
موسیقی در خانواده لیلی بولانژه (Lili Boulanger) موروثی و از ابتدا جزو زندگی و آموزش و پرورش همه اعضای خانواده بود.
شش ساله بود که نخستین کنسرتش را با ویلون اجرا کرد.
هفت ساله بود که پدرش را از دست داد و ۱۱ ساله بود که به یادش ترانه "نامه مرگ" را ساخت.
از آنجا که از زمان کودکی به بیماری ضعف قوه مصونیت و نارسایی در شش گرفتار بود و بیشتر اوقات از بیم وا گرفتن از بیماران باید از جامعه دوری می‌جست، نتوانست مرتب به مدرسه و آموزشگاه‌های موسیقی برود اما هوش و استعداد بی‌مانندش این کمبود را جبران می‌کرد.
با این حال خود را تنها احساس می‌کرد و با شاهزاده مالِن، قهرمان داستانی از موریس متِرلينگ، هم‌ذات‌پنداری داشت که شاهزاده سرزمين‌ازدست‌داده‌ای تنها بود که معشوقش با شاهزاده دیگری پیوند می‌بندد.
۱۲ ساله بود که با پشتیبانی مادرش که اهل روسيه بود، زبان‌های روسی، ایتالیایی و آلمانی را به خوبی آموخته بود و ۱۴ ساله بود که ارگ، پیانو، ویلون، ویلونسل و چنگ را با چیره‌دستی می‌نواخت.
۱۶ ساله بود که تصمیم گرفت با وجود بیماری در مسابقه "جایزه رُم" شرکت کند و به ساخت ترانه و حتی یک اپرا پرداخت که نیمه تمام ماند و از داستان شاهزاده مالِن مایه گرفته بود.
او آثاری برای پیانو و ارکستر دارد. از ماندگارترین آثارش آهنگ‌هایی است که بر متن مزامیر داود پیامبر ساخته است.
۱۹ ساله بود که با ساختن ترانه بلند "فوست و اِلِن" به عنوان نخستین زن، جایزه بنام "رم" را برد ولی به علت بیماری نتوانست از بورس آن استفاده کند.
۲۰ ساله بود که با آغاز جنگ به پرستاری جنگ‌زدگان پرداخت و برایشان آثار موسیقایی تهیه می‌کرد.
لیلی بولانژه در ۲۴ سالگی در مِزی در ۴۰ کیلومتری شمال غربی پاریس درگذشت.