1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

ایران برلیناله را رنجاند

۱۳۸۸ بهمن ۲۹, پنجشنبه

جعفر پناهی از سفر به برلین بازماند. به تعبیر روزنامه‌ی آلمانی فرانکفورتر آلگماینه تسایتونگ این اقدام "کم‌اهمیتی" نبوده و می‌توان آن را حتی "توهینی" به برلیناله دانست؛ حرکتی که ایران در دقیقه‌۹۰ انجام داد.

https://p.dw.com/p/M4hi
فرانکفورتر آلگماینه تسایتونگ می‌نویسد مقامات ایران با دیرهنگامی این عمل‌، می‌خواستند فرصت اعرتاض را از بین ببرند
روزنامه‌ی آلمانی: «مقامات ایران با دیرهنگامی این عمل(جلوگیری از خروج پناهی)می‌خواستند فرصت اعتراض را از بین ببرند»عکس: DW/Picture alliance

روزنامه‌ی پر تیراژ ومطرح فرانکفورتر آلگماینه تسایتونگ ( F.A.Z) در مقاله‌ای که به مناسبت خبر ممنوع‌الخروج شدن جعفر پناهی از سوی مقامات ایران منتشر کرده است، این تصمیم را "واقعه‌ی سیاسی هنری کم‌اهمیتی" ندانسته و از این کارگردان ایرانی به همراه عباس کیارستمی و مجید مجیدی به عنوان "مثلث کارگردان‌های مطرح بین‌المللی ایران" نام برده است.

جعفر پناهی چهار سال پیش برای فیلم "آفساید" موفق به دریافت خرس نقره‌ای برلیناله شد و پیش‌تر نیز فیلم "دایره" از این کارگردان جایزه‌ی شیر طلایی ونیز را به خود اختصاص داده بود.

فیلم آفساید در سال ۲۰۰۶ خرس نقره‌ای برلیناله را از آن خود کرد
فیلم آفساید در سال ۲۰۰۶ خرس نقره‌ای برلیناله را از آن خود کردعکس: Presse

نویسنده‌ی مقاله به این نکته اشاره می‌کند که مقامات ایران در حالی مانع از خروج جعفر پناهی از کشور شدند که تنها یک روز به برگزاری میزگرد بررسی سینمای ایران در برلیناله مانده بود و این امر را به خوبی گواهی بر این مدعا می‌داند که آنها می‌خواسته‌اند با دیرهنگامی این عمل، فرصت نشان دادن اعتراض‌ها علیه آن را کاهش دهند.

نویسنده در ادامه می‌افزاید: «می‌توان همچنین این‌گونه برداشت کرد که جعفر پناهی درست در روزی از سفر بازماند که فیلم "شکارچی" ساخته‌‌ی هموطن وی رفیع پیتز در بخش رقابتی جشنواره به نمایش در می‌آمد و به این ترتیب ایران با این حرکت به جشنواره توهین کرده است.» نویسنده، فیلم شکارچی را فیلمی انتقادی علیه دولت محمود احمدی‌نژاد می‌خواند.

جلسه‌ای بدون پناهی

نویسنده در بخشی دیگر از مطلب خود به روند جلسه‌ای اشاره می‌کند که قرار بود جعفر پناهی نیز در آن حضور داشته باشد. یکی از سخنرانان در جلسه به طور خلاصه‌ای به غیبت ناخواسته‌ی پناهی اشاره می‌کند که به تعبیر نویسنده این‌گونه بر می‌آید که مهمانان مایل نبودند این مسئله سر و صدای زیادی به پا کند.

با این همه دیتر کاسلیک مدیر برلیناله در سخنان آغازین خود از ایران به دلیل این اقدام انتقاد می‌کند. هرچند پیش از آن نیز برلیناله نیز در بیانیه‌ای رسمی "تعجب و تأسف خود را از ممنوعیت سفر کارگردانی که جایزه‌های بین‌المللی فراوانی را برده است" نشان داده بود.

نویسنده در پایان مقاله‌اش می‌آورد: دیتر کاسلیک در پایان میزگرد، پیش از خداحافظی با حضار خبر از "دیدار با دوستی طرفدار روحانیت به نام امیر" می‌دهد تا با وی در مورد جلوگیری از سفر جعفر پناهی از سوی ایران "صادقانه" صحبت کند.

به باور نویسنده این امر که مدیر جشنواره نه در جلسه‌ی عمومی بلکه در یک دیدار دو نفره با شخصی که از وی امیر نام برده، درباره‌ی این موضوع صحبت می‌کند حاکی از آن است که برگزارکنندگان برلیناله در نظر دارند تا موضوع پناهی را با روشی دیپلماتیک پیش ببرند.

SN/YK