انجمن سرطان آلمان و ایران
۱۳۸۸ مهر ۲۴, جمعه
هایکو هانکه سرپرست بخش اداری و روابط عمومی "انجمن سرطان آلمان و ایران" سخنان خود را اینطور شروع می‌کند: «پنج سال پیش یکی از شب‌های کریسمس میهمان یکی از دوستان ایرانی بسیار نزدیکم بودم. پدر خانواده مدت کوتاهی بود که یکی از بستگان نزدیکش را براثر ابتلا به بیماری سرطان در ایران از دست داده بود. از آنجا که من با "انجمن سرطان شناسی آلمان" همکاری داشتم سر صحبت باز شد. آنشب در مورد بیماران مبتلا به سرطان در ایران، روشهای درمان بیماری صحبت کردیم. به این نتیجه رسیدیم که در مورد ایران اطلاعات بسیار کمی در اختیار داریم.»
آقای هانکه می‌افزاید که ایده‌ی تأسیس نهادی که به نوعی کمک یا مشاوره به بیماران مبتلا به سرطان در ایران ارائه دهد، اینطور شکل گرفت. پس از جمع‌آوری اطلاعات و تماس با جمعی از متخصصان سرطان شناسی پیش‌نویس اولیه "انجمن سرطان ایران و آلمان" یا "کربس لیگا" تهیه شد.
"کربس لیگا"
هایکو هانکه در مورد انتخاب این نام توضیح می‌دهد:«لیگا را از این جهت انتخاب کردیم چون گویای هدفی است که ما دنیال می‌کنیم. ما در پی تأسیس شبکه‌ای از متخصصان سرطان شناسی و کارشناسان این زمینه یا به عبارتی شبکه‌ای از NGO ها در ایران و آلمان که در شهرهای کوچک و بزرگ حضور فعال داشته باشد.»
برای عملی کردن این برنامه ابتدا می‌بایست متخصصان ایرانی سرطان شناسی را با فعالیت‌های انجمن آشنا کرد. هانکه اشاره می‌کند: «مدت کوتاهی پس از شروع کار من شخصأ متحیر شدم، چون شمار زیادی از متخصصان به نام و شناخته شده‌ی سرطان‌شناسی در آلمان ایرانی هستند یا تبار ایرانی دارند. برخی از این متخصصان بنام، هنگام تعطیلات به ایران سفر می‌کند و به مداوای بیماران می‌پردازند. گاهی حتی به طور رایگان.»
گسترش روابط علمی دوجانبه و مشاوره‌ی رایگان
ارتباط با متخصصان ایرانی در رفت‌وآمد، امکان جمع‌آوری اطلاعات در مورد انواع بیماری سرطان در ایران و روشهای متداول درمان آن را تا حدی ممکن کرده است. به عنوان مثال گستردگی و شیوع سرطان پوست در ایران. "انجمن سرطان آلمان و ایران" تلاش می‌کند با گسترش شبکه‌ی علمی خود، در مرحله‌ی نخست به بیماران مبتلا به سرطان مشاوره‌ی رایگان ارائه دهد.
سرپرست امور اداری این انجمن هایکو هانکه می‌گوید: «بیماران می‌توانند به سایت اینترنتی ما مراجعه کنند. (لینک سایت در پایین صفحه آمده است) هدف ما تسهیل ارتباط ایرانیان مقیم ایران و آلمان با متخصصان سرطان‌شناسی است. ما در نظر داریم شبکه‌ای تشکیل دهیم که به زبان فارسی برای بیمار مراجعه کننده این امکان را فراهم کند که نظر متخصص دیگری را در مورد بیماری‌اش جویا شود.»
انجمن در حال حاضر امکان ارائه‌ی خدمات بیشتری از قبیل پذیرش درمان بیماری را ندارد، هر چند که هیئت علمی این انجمن در یک مورد استثنا در نظر گرفته است. کیارش، بیمار ایرانی مبتلا به سرطان غدد لنفاوی چند ماه پیش از انجمن سرطان آلمان و ایران درخواست کمک کرده است. کیارش پیش از این درخواست، برای درمان به آلمان سفر کرده بود.
هانکه توضیح می‌دهد: « مورد این پسر جوان که در شرایط خاصی قرار دارد، استثنا بود. به همین جهت پس از صحبت با هیئت علمی و مدیریت، انجمن مسئولیت پشتیبانی از کیارش را پذیرفت. البته تا کنون ایرانیان زیادی برای تأمین هزینه درمان کیارش به ما کمک کردند مثلأ آقای وحید هاشمیان.» (به لینک پایین صفحه مراجه کنید)
تفاوت درمان در ایران و آلمان
کیارش که از حدود چهار سال پیش با بیماری سرطان دست‌وپنجه نرم می‌کند، خود اینطور توضیح می‌دهد:« در ایران شش ماه بعد از مرحله‌ی پیوند استخوان، دکترها گفتند که دیگه کاری نمی‌توانیم برایت بکنیم. از کشورهای مختلفی درخواست پذیرش کردیم. البته آلمان تنها کشور بود. فقط پرونده پزشکی را درخواست کرد. بعد گفتند که حدود ۸ هزار یورو برای معاینه بیاورید. اما بعد از تشخیص بیماری گفتند هزینه‌ی درمان حدود ۱۵۰ هزار یوروخواهد شد.»
کیارش ادامه می‌دهد که مرحله‌ی نخست درمان در آلمان با موفقیت شروع شد. درمان تا حدی پیش می‌رود که بیماری تحت کنترل درآمده و حال کیارش روبه بهبودی می‌رود. البته کیارش اضافه می‌کند:« متخصصان آلمانی گفتند که تشخیص دکترهای ایرانی خوب بوده و اگر پیوند مغز استخوان انجام نمی‌شد وضعیت‌ات خیلی بدتر بود. اما اینجا هم چهار پنج ماه پیش، بیماری یکمرتبه در بدنم پخش شد. علتش هم معلوم نبود.»
تیمی که درمان کیارش را بر عهده دارد برای وی توضیح می‌دهد که در این شرایط دو راه بیشتر پیش روی کیارش نمانده است: به ایران و به آغوش خانواده و دوستان برگردد یا در آلمان بماند و شیمی‌درمانی را آغاز کند. کیارش می‌گوید:«من تصمیم گرفتم بمانم. هرچند که پس از مدتی شیمی درمانی هم اثری که دکترها انتظار داشتند، نداشت. شیمی‌درمانی هم از دو هفته پیش قطع شد.»
"هیچ‌کس از پول حرفی نمی‌زند"
کیارش که برنامه‌ی طولانی مدتی برای زندگی‌اش در نظر نگرفته، سعی می‌کند با بیماری کنار بیاید و روز به روز برنامه‌ریزی کند. هرچند که در آلمان دور از دوستان و خانواده به سر‌می‌برد و حتی فرصت کافی نداشته است که به زبان آلمانی مسلط شود، دوست ندارد در مورد برگشتن به ایران فکر کند.
او مطمئن از تصمیمی که گرفته می‌گوید:« برای اینکه اینجا آرامش دارم. می‌دونم که هر لحظه اگر حالم بد بشه دکتر و درمان و بیمارستان در اختیارم هست. اما این آرامش رو در ایران ندارم. هر چند که با وجود کمک‌های مالی که به ما شد، نتوانستیم تمام هزینه‌های درمان راپرداخت کنیم اما تا به حال هیچ‌کس حتی یک کلمه هم در مورد هزینه‌ها با من حرفی نزده است. اینجا دکترها گفتند تا زمانی که کیارش احتیاج داشته باشد درمان در اختیارش هست.»
شبنم نوریان
تحریریه: بهرام محیی