اسطوره‌های فراموش‌نشدنی رینگ بوکس

ورزش بوکس با نام اسطوره این ورزش، محمد علی، پیوند خورده است؛ بوکسوری جنجالی که در رجزخوانی خبره بود و سه بار قهرمان سنگین‌وزن جهان شد. مبارزه تاریخی او با جرج فورمن در سال ۱۹۷۴ که "غرش در جنگل" نام گرفت و همینطور با جو فریزر در سال ۱۹۷۵ از مبارزات فراموش‌نشدنی به شمار می‌روند.

جو فریزر (چپ) بزرگترین رقیب محمد علی بود. آنها در فاصله سال‌های ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۵ سه مبارزه تنگاتنگ داشتند. فریزر از سال ۱۹۶۹ تا زمان شکستش مقابل جرج فورمن در سال ۱۹۷۳ عنوان قهرمانی سنگین وزن جهان را در اختیار داشت. وقتی فریزر نتوانست در مبارزه‌ جنجالی در مانیل (پایتخت فیلیپین) مقابل علی به پیروزی برسد و زیر ضربات فورمن نیز نقش زمین شد، تصمیم گرفت تا در سال ۱۹۷۷ رسما با بوکس خداحافظی کند.

جرج فورمن سال ۱۹۷۳ جو فریزر را ناک اوت کرد و قهرمان جهان شد. یک سال بعد اما کمربند قهرمانی را پس از باختش مقابل علی در مبارزه "غرش جنگل" از دست داد. در سال ۱۹۸۷ پس از ده سال وقفه فورمن به رینگ بازگشت. در سال ۱۹۹۴ زمانی که ۴۵ سال داشت قهرمان سنگین وزن جهان شد و مسن‌ترین فردی لقب گرفت که تا کنون به این مقام رسیده است. فورمن سال ۱۹۹۷ با بوکس حرفه‌ای خداحافظی کرد.

"مایک آهنین" در آغاز کار رقبایش را یکی پس از دیگری به زمین می‌انداخت. او در ۲۰ سالگی جوان‌ترین قهرمان مشت‌زنی سنگین وزن جهان شد. موفقیت در رینگ و شهرت، اعتیاد، حبس به اتهام تجاوز جنسی و حواشی جنجالی دیگری را برای تایسون به همراه آورد. او پس از بازگشت به رینگ در سال ۱۹۹۶، بار دیگر قهرمان جهان شد. از مجموع ۵۸ مسابقه حرفه‌ای، تایسون ۵۰ بار به پیروزی رسید که ۴۴ تای آنها از طریق ناک اوت حریف بود.

این بوکسور آلمانی از سال ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۲ قهرمانی سنگین وزن جهان را در اختیار داشت. ماکس اشملینگ تا زمان فوتش در ۹۹ سالگی و در سال ۲۰۰۵، محبوب‌ترین ورزشکار کشورش به شمار می‌رفت. مبارزات او مقابل جو لوئیس (با یک برد و یک باخت) تا به امروز در یادها باقی مانده است. ورزش بوکس آلمان همچنان چشم به انتظار ظهور ستاره‌ای همانند اشملینگ است.

جو لوئیس ملقب به "بمب‌افکن قهوه‌ای" به مدت ۱۲ سال سلطان بلامنازع بوکس جهان بود و عنوان قهرمانی سنگین وزن جهان را در اختیار داشت. او از سال ۱۹۳۷ تا ۱۹۵۰ در ۲۶ مسابقه متوالی مدافع عنوان قهرمانی بود تا آنکه سرانجام مقابل ازارد چارلز شکست خورد. لوئیس چهره‌ محوری مبارزات سیاه‌پوستان آمریکا علیه نژاد پرستی بود. او پس از خداحافظی از بوکس دچار اعتیاد و مشکلات مالی شد. در سال ۱۹۸۱ در تنگدستی درگذشت.

هالی‌فیلد تنها بوکسوری است که چهار مرتبه عنوان قهرمانی سنگین وزن جهان را به‌دست آورده است. او در سال ۱۹۹۷ از راهی دردناک به شهرت رسید: مایک تایسون در یک مبارزه تکه‌ای از گوش هالی‌فیلد را گاز گرفت. هالی‌فیلد تا ماه مه سال ۲۰۱۱ همچنان روی رینگ می‌رفت. او آخرین مسابقه‌اش را با پیروزی به پایان رساند و در ۴۸ سالگی با ورزش حرفه‌ای خداحافظی کرد.

ری چارلز لئونارد به یاد شوگر ری رابینسون، بوکسور آمریکایی، اسم مستعار "شوگر" را انتخاب کرد. او یکی از بهترین بوکسورهای تاریخ به شمار می‌رود. لئونارد در فاصله سال‌های ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۸ در پنج رده وزنی به قهرمانی جهان رسید. در ۳۶ مسابقه از مجموع ۴۰ مسابقه پیروز از رینگ پایین آمد. دو باخت از مجموع سه باخت لئونارد در سال ۱۹۹۱ و ۱۹۹۷، زمانی که بار دیگر به مسابقات حرفه‌ای بازگشت، رقم خوردند.

همه به دنبال رکورد مارسیانو (راست) بودند: نخستین بوکسور سنگین‌وزن شکست‌ناپذیر جهان. راکی مارسیانو در همه ۴۹ مسابقه خود به پیروزی رسید که ۴۳ تای آنها با ناک اوت حریف همراه بود. او در سال‌های ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۶ عنوان قهرمانی جهان را در اختیار داشت که شش بار نیز با موفقیت از این عنوان دفاع کرد. مارسیانو یک روز پیش از تولد ۴۶ سالگی، در سانحه سقوط هواپیما جان باخت.

این دو برادر اوکراینی موفق‌ترین زوج دنیای بوکس هستند. ویتالی (راست)، برادر بزرگتر با لقب "دکتر مشت آهنین" سال ۱۹۹۹ لقب قهرمانی WBO و در سال ۲۰۰۴ قهرمانی WBC را از آن خود کرد. ولادیمیر، برادر او مشهور به "دکتر چکش آهنین"، پس از غلبه بر دیوید هِی موفق به دریافت چهار کمربند جهانی شد: IBF, IBO, WBA, WBO.

رگینا هالمیش (چپ) در کودکی ورزش را با جودو آغاز کرد و بعدها به کاراته و کیک‌ باکسینگ روی آورد تا آنکه تبدیل به موفق‌ترین بوکسور زن تاریخ شد. رگینا هالمیش در سال ۱۹۹۵ قهرمانی مگس وزن را کسب کرد و تا سال ۲۰۰۷ نیز این قهرمانی را در اختیار داشت. او پس از شکست در آخرین مبارزه‌اش با رینگ بوکس خداحافظی کرد.