1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

از طراحی لباس برای "فرح پهلوی" تا ژاپنی‌های معروف

میترا خلعتبری۱۳۹۲ دی ۹, دوشنبه

سبک و سیاق طراحی لباس‌های ایرانی نسبت به گذشته متفاوت شده است. حالا طراحان لباس‌های ایرانی در عرصه‌های بین المللی جایگاه خود را پیدا کرده‌اند و به موفقیت‌‌های چشمگیری در این رابطه دست یافته‌اند.

https://p.dw.com/p/1Aikl
عکس: Bahar&Reza

[No title]

بهار و رضا زوج جوانی هستند که لباس‌ها و جواهراتی متفاوت از آنچه دیگر طراحان ایرانی تا به امروز طراحی کرده‌اند را عرضه می‌کنند.

آنها از طراحی لباس برای "فرح پهلوی" می گویند و از اینکه قصد داشتند برای "لیلا حاتمی" در مراسم اسکار هم لباسی با سبک و سیاقی ایرانی طراحی کنند اما در نهایت موفق نشدند.

بهار در ایران در رشته طراحی لباس تحصیل کرده و همسرش رضا در ایران گرافیک خوانده است. رضا پس از مهاجرت به آمریکا در رشته دکوراسیون داخلی ادامه تحصیل می‌دهد اما از آنجا که همیشه دوست داشته تا کار طراحی لباس انجام دهد، در نهایت تصمیم خود را عملی می‌کند.

بهار و رضا معتقد هستند، لباس‌های ایرانی آنچنان که باید در دنیا مطرح نشده‌اند. آنها با الهام از مینیاتورهای ایرانی و طرح‌های مختلف کاشی و سرامیک لباس‌ها و جواهراتی طراحی کرده‌اند.

«کسی لباس ایرانی را نمی‌شناسد»

بهار در این مورد می‌گوید: «فرش ایرانی را همه جای دنیا می‌شناسند اما لباس ایرانی هیچ مفهمومی در دنیا ندارد. لباس‌های هندی، طرح های چینی و ژاپنی، مراکشی و آفریقایی همه در دنیا شناخته شده هستند اما در مورد ایران این اتفاق نیفتاده است. وقتی پارچه‌های آفریقایی را لباس می کنند شما سریع متوجه می شوید که این طرح و سبک متعلق به کجا است اما هیچ وقت اتفاق نیفتاده بود که من لباسی را ببینم و سریع متوجه بشوم که طرح ایرانی دارد. متاسفانه در این زمینه کار جدی انجام نشده است.»

رضا نیز که سال‌ها در این رابطه تحقیق کرده معتقد است، صنعت لباس و طراحی در یک دوره زمانی خاص رو به افول گذاشت. او می‌گوید: «در گذشته صنعت پارچه بافی ایران بسیار غنی بود. برای مثال در دوره صفوی پارچه ابریشمی ایران حتی به پاریس صادر می‌شد. من واقعا افسوس می‌خورم که ما همه چیز را فراموش کردیم. وقتی که به هنر ایران می‌پردازیم، در مورد تنها چیزی که می توانیم با افتخار صحبت کنیم، هنر فرش بافی است.

مینیاتور، خطاطی نستعلیق، کارهای سوزن‌دوزی و پارچه های قلم‌کار ما هیچ کدام جایی در فشن و تولید لباس در دنیا ندارند. در گذشته سازمان میراث فرهنگی و سازمان صنایع دستی ایران کراوات‌هایی تولید می‌کردند که در آن‌ها از سوزن دوزی استفاده می‌شد و در سراسر دنیا به فروش می‌رسید اما پس از دوره‌ای این کار متوقف شد. ما در مورد همه این مسائل مطالعه کردیم و دوست داشتیم در این زمینه جایگاه ایران را تغییر بدهیم.»

بهار و رضا در ابتدا تنها با سه طرح کارشان را آغاز کردند اما خیلی سریع‌تر از آنچه خودشان هم گمان می‌کردند، کارشان مورد توجه قرار گرفت. حالا نه تنها برای شخصیت‌های معروفی مانند "فرح پهلوی" لباس طراحی می‌کنند، بلکه کارشان مورد استقبال چهره‌های مشهوری از کشورهای ژاپن، سوئد و آمریکا نیز قرار گرفته است.

«کار طراحان داخل ایران فوق العاده است»

بهار در این رابطه می گوید: «در ابتدا فقط سه طرح داشتیم. طرح‌هایمان را آزمایشی روی سایتمان گذاشتیم و دوست داشتیم که عکس‌العمل مردم را ببینیم. همان سه طرح خیلی خوب جواب داد و این انگیزه را در ما به وجود آورد که این کار را ادامه بدهیم.»

لباسی با طراحی این زوج قرار بود در مراسم اسکار هم حضور داشته باشد. لباسی با طرحی ایرانی برای " لیلا حاتمی" در مراسم اسکار که متاسفانه با همه تلاش‌‌ها به مرحله اجرا نرسید.

بهار در این رابطه می‌گوید: «در مراسم اسکار قصد داشتیم برای لیلا حاتمی لباسی طراحی کنیم که مقداری تم ایرانی داشته باشد. خود ایشان هم خیلی مایل بودند این کار انجام شود اما در نهایت با تمام تلاش‌ها این کار انجام نشد.»

رضا از طراحی‌ لباس‌هایی که اخیرا در ایران انجام شده است، می گوید و امیدوار است که تنوع این گونه کارها همچنان رو به رشد باشد.

«کار طراحان داخل ایران فوق‌العاده است. در سال‌های اخیر رابطه ایرانی‌ها به مدد اینترنت، ماهواره و به خصوص فیس بوک با خارج از ایران بیشتر شده است که این مسئله به تولید کارهای جدید و نو بسیار کمک می‌کند.»

بهار هم در مورد طراحی‌ مانتوهایی که در سال‌های اخیر در ایران انجام شده است، می گوید: «کارهای فوق العاده‌ای به خصوص در مورد مانتو ها در ایران انجام شده است. در زمان ما فقط رنگ‌های مشکی، قهوه‌ای و خاکستری در خیابان‌ها به چشم می‌خورد اما حالا تنوع رنگ و طرح‌ها زیاد شده و این مسئله با وجود همه محدودیت‌ها بسیار لذت بخش است. به اعتقاد من با همین طراحی‌ها و رنگ‌های شاد می توان ناخودآگاه جامعه را شادتر ساخت.»