نرگس محمدی در سال ۱۳۶۲ در خانواده‌ای اهل موسیقی زاده شد. پدرش، محمد محمدی از خوانندگان مطرح مازندران و نوازنده سازهای اصیل مازندرانی مثل للوا بود.
او از کودکی نواختن ساز دوتار را نزد یکی از برادرهایش و آواز را نزد پدر فرا گرفت و پس از آن از حضور اساتید به‌نام دیگر نیز بهره برد.
در پادکست این هفته "آواهای کم شنیده از دیروز تا امروز" از نرگس محمدی، قطعه‌ای را انتخاب کرده‌ایم که در سوگ ابوالحسن خوشرو خوانده شده است.
ابوالحسن خوشرو، خواننده نامی و برجسته موسیقی مازندران که از سال ۱۳۹۶ درگیر بیماری بود، روز شنبه ۱۰ اسفند/۲۹ فوریه درگذشت.
خوشرو از چهره‌های برجسته و اثرگذار در احیای موسیقی مازندران بود که بیش از پنج دهه از عمر خود را صرف اعتلای فرهنگ موسیقایی طبرستان و مازندران کرد. از او ده‌ها قطعه موسیقی و آلبوم بومی به جای مانده است. از این خواننده نامی به عنوان "نماد موسیقی مازندران" یاد شده است.
معنی این قطعه که خوشرو به گویش مازندرانی خوانده است:
فصل بهار هست و پرنده کوکو باید بخواند
کمی هم بلبل در میان خواب بخواند
دلم میخواهد للوا را به لب بگیرد
"گلون بمیره"* را خوشرو بخواند
ای بلبل بهاری، دلم خونه توست
بخون کتولی رو که دلم تنگ است
بلبل مست بهاری خاموش شده
"نرم نواجشِ"** او دیگر به گوشم نمی رسد
للوا در دستش دیگر هیچ صدایی ندارد
غمش همچون کوهی بر دوشم سنگینی میکند
ای بلبل بهاری، دلم خونه توست
کتولی*** رو برایم بخون که دلم تنگ است
*گلون بمیره نام ترانه ای است.
**نرم نواجش از ترانه هایی است که ابوالحسن خوشرو در اجرای آن زبانزد بود.
***کتولی یکی از آوازهای اصیل در موسیقی مازندران است.
در این برنامه همچنین به مشکلات و موانعی که بر سر راه به خصوص خوانندگان زن در شهرهای کوچک ایران وجود دارد، پرداخته‌ایم.
مثل همیشه برای ارتباط با این برنامه و رساندن نظرها، پیشنهادها و انتقادهای خود از طریق ایمیل ava.persian@dw.com یا شماره تلفن ۰۰۴۹۲۲۸۴۲۹۴۸۳۶ با ما تماس بگیرید.
در پادکست‌های هفتگی ترانه‌ها و آهنگ‌هایی را به شما معرفی می‌کنیم که کمتر شنیده‌اید. اگر "دیروزی" هستید با آواهای امروزی و اگر "امروزی" هستید با آواهای دیروزی بیشتر آشنا می‌شوید.