آلمان و نشست سران ناتو
۱۳۸۷ فروردین ۱۴, چهارشنبه
نشست بخارست برای دولت آلمان نه نگران‌کننده خواهد بود و نه خوش‌آیند. خوش‌آیند نیست، از این جهت که آلمان انتظار رویداد غیرمنتظره‌ای از این اجلاس ندارد؛ و نگران‌کننده هم نیست، چراکه این کشور دیگر فشاری از سوی متحدانش در ناتو، برای گسیل نیرو به جنوب افغانستان، احساس نخواهد کرد.
آخرین نگرانی‌های آلمان در مورد حضور سربازانش در افغانستان را جرج بوش، پیش از آغاز نشست سران، برطرف کرد. وی در مصاحبه با یک روزنامه‌ی آلمانی، در مورد حضور نظامی آلمان در افغانستان گفت: حضور در شمال آری، در جنوب نه.
این پیام بوش نه تنها موجب خشنودی دولت، بلکه مجلس نمایندگان آلمان هم شد. والتر کولبو (Walter Kolbow) نایب‌رئیس فراکسیون سوسیال‌دموکرات‌ها در مجلس آلمان می‌گوید: «گسیل سربازان بیشتر به سمت مناطق جنوبی افغانستان ممکن نیست. و پرزیدنت بوش هم این مسئله را پذیرفت. اظهارنظر بوش پیش از آغاز نشست سران ناتو، بسیار مهم است و مطمئناً اثر خود را بر نظر دیگر کشورها هم خواهد گذاشت»
آلمان نفس راحت کشید
حال که نگرانی آلمان از بابت حضور نظامی در مناطق پرخطر افغانستان برطرف شده است، می‌تواند با تمام قوا، روی برنامه‌ی پیشنهادی خود، در مورد آینده‌ی ناتو در افغانستان متمرکز شود. به‌نظر آلمان باید در کنار حضور نظامی، بر سرعت بازسازی این کشور هم افزود. نیروهای مخالف سیاست‌های دولت اما برنامه‌ی این کشور را یک استراتژی مبهم و گمراه‌کننده می‌دانند.
راینهارد بوتی‌کوفر (Reinhard Bütikofer) از رهبران حزب سبزها، انتظار دارد که در نشست سران ناتو «بازسازی‌ها، به‌ویژه فعالیت‌هایی چون تربیت پلیس، واقعاً در کانون توجه اعضا قرار گیرد»
موضوع دیگر نشست بخارست، بررسی پذیرش اعضای جدید در پیمان ناتو است. در این مورد، موضع آلمان کاملاً روشن است: آلبانی، مقدونیه و کرواسی خوش آمدند، اما برای گرجستان و اوکراین هنوز زود است. آنگلا مرکل معتقد است که بخش عمده‌ای از جمعیت اوکراین، تمایلی به پیوستن کشورشان به ناتو ندارد. گرجستان هم که باید نخست مناقشات ارضی خود را حل کند: «به‌عقیده‌ی من، کشورهایی که درگیر مشکلات داخلی یا منطقه‌ای هستند، نمی‌توانند وارد ناتو شوند. اعضای این پیمان، متحدانی هستند برای دفاع از امنیت، نه مجموعه‌ای که کشورها که هنوز در مسائل درونی خود با مشکل مواجه‌اند»
البته این عدم پذیرش، موضوعی مربوط به زمان حال و گذراست. اولریش ویلهلم (Ulrich Wilhelm) سخنگوی دولت آلمان، معتقد است که کشورش در این موضوع، در نقطه‌ی مقابل آمریکا قرار گرفته است، البته نه برای خوشایند روسیه. وی می‌گوید: «این مخالفت به این دلیل است که کشورهای غیر هم‌پیمان در ناتو – و در این مورد، به‌طور مشخص روسیه- در خصوص پذیرش اعضای جدید، حق وتو ندارند»
بدین ترتیب، می‌توان گفت که آلمان، پیش از نشست سران کشورهای عضو ناتو، تنها می‌تواند از یک موضوع مطمئن باشد و آن این‌که پیشنهادش در مورد میزبانی نشست سران این پیمان در سال ۲۰۰۹ پذیرفته می‌شود. میزبانی‌ای که آلمان بنا دارد با مشارکت فرانسه، در دو شهر مرزی کل (Kehl) و استراسبورگ (Straßburg) برگزار کند. پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) در سال ۲۰۰۹ شصت ساله می‌شود.