آفریننده شور شرقی همراه با دقت غربی؛ ۷ مارس ۱۸۷۵
۱۳۹۷ اسفند ۱۶, پنجشنبه
راول می‌گفت: «درحالی كه لالایی‌های آندلسی مادر مرا به شرق می‌بردند، همیشه می‌خواستم سر از كارهای دقیق فنی پدر و برادرم درآورم.»
پدرش مهندسی سوئیسی و مادرش هنرمندی بود از بخش اسپانیایی سرزمین باسك.
هفت ساله بود كه نواختن پیانو را آغاز كرد و ۱۴ ساله بود که به كنسرواتوار پاریس راه یافت.
۲۵ ساله بود كه پنج سال پیاپی با آثاری در سبك امپرسیونیسم برای دریافت برترین جایزه موسیقی آن زمان فرانسه نام‌نویسی كرد، اما چون برخلاف همكارانش دستخوش ملی‌گرایی افراطی نشد و به هنرمندان آلمان -كه آن زمان دشمن فرانسه به شمار می‌رفت- عشق می‌ورزید، جایزه را به او ندادند و او را از دوره‌های عالی كنسرواتوار محروم كردند.
راول تنها ۶۰ اثر موسیقی آفریده است. در نوجوانی و جوانی، ترانه‌هایی به پیروی از سبك‌های گذشتگان ساخته كه بیان احساسات شخصی او هستند. در میان‌سالی آثاری برای اركسترهای بزرگ پرداخته كه از ترانه‌های بومی فرانسه سرچشمه گرفته‌اند و در پایان كار، آهنگ‌هایی برای اركسترهای كوچكتر مجلسی نوشته كه موسیقی محض به شمار می‌آیند و پیام ویژه‌ای در بر ندارند.
راول تا زمانی كه مادرش زنده بود، یعنی تا ۴۲ سالگی با او زندگی كرد.
۴۳ ساله بود كه در سال ۱۹۲۸ رقصنده بنام باله ایدا روبینشتاین از او خواست برای یک برنامه آهنگی بسازد و او ماندگارترین اثرش یعنی "بولرو" را آفرید.
"بولرو" آمیزه‌ای از شور آهنگ‌های آندلسی و حتی عربی با فن‌آوری نیرومند و دقت اعجاب‌انگیز است. اثری است با ضرب سه چهارم و آهنگ ساده‌ای كه پیوسته تكرار می‌شود، ولی تنوعش را از سازها و نواهایی می‌گیرد كه آرام آرام افزون‌تر و بلندتر می‌شوند و این گونه هیجان كم‌مانندی به اثر می‌دهند. شاید به همین خاطر است كه "بولرو" بیش از هر اثر كلاسیك دیگری در نوع خود، اجرا و ضبط شده است.
موریس راول در ۶۲ سالگی در پاریس درگذشت.