آفريدگار شكل‌های شگفت‌آور هندسی
۱۳۹۹ آذر ۱۶, یکشنبه
پدر منير شاهرودی فرمانفرماييان نماينده مجلس شورای ملی بود.
۸ ساله بود كه با خانواده به تهران رفت.
از كودكی نقاشی می‌كرد و به گلدوزی و سوزن‌دوزی و رنگ و فرم علاقه داشت.
۲۲ ساله بود كه به دانشكده هنرهای زيبای دانشگاه تهران راه يافت، نقاشی می‌خواند و طراحی می‌كرد.
۲۴ ساله بود كه در مدرسه بنام طراحی "پارسنز" سه سال طراحی مد خواند و همزمان برای تأمين هزينه خانواده با مجله های "وُگ"، "كانتري" و "گلامُر" همكاری داشت.
۳۵ ساله بود كه به ايران بازگشت و پس از ازدواج با ابوالبشر فرمانفرماييان نام خانوادگی همسرش را پذيرفت و نام هنری اش كرد.
او به نقاط مختلف ايران سفر كرد و مجموعه و فهرستی از آثار هنری بومی ايران مانند آينه‌كاری، ظرف‌های ميناكاری، نقاشی‌های قاجار، مينياتورها، كاشی‌ها و شيرسنگی‌های لرستان و نقاشی‌های قهوه‌خانه‌ای گرد آورد و با اقتباس و تركيب تكنيکهای سنتی و كهن نقاشی پشت شيشه، آينه‌كاری، خاتم‌كاری، منبت‌كاری و تركيب نگاره‌های هندسی اسلامی با معماری ايرانی، آثار ماندگاری آفريد.
آثار آينه‌كاری او به سبب تراش‌خوردگی‌های چندوجهی ماهرانه، نور را به گونه خارق‌العاده‌ای بازتاب می‌دادند و برای او لقب "جادوگر اشكال هندسی" را آوردند.
او آثارش را "خط و شش ضلعی" می‌ناميد و با تفسيرهای عرفانی، صوفيانه و فلسفی آثارش مخالف بود.
"سعی می‌كنم خودم را با ايده‌های جديد احساسات و افكارم شرح دهم. می‌خواهم راه‌های مختلفی را كه می‌توان با اشكال هندسی نوآوری كرد، بيابم".
۵۳ ساله بود كه در گالری "ژاک كلپن" در نيويورک و سپس در پاريس و بروكسل و تهران نمايشگاه‌های انفرادی برپا كرد و چند پانل بزرگ برای هتل كنتيننتال تهران، دو آينه ديواری برای مركز فرهنگی نياوران، مجسمه‌ای برای باغ موزه فرش و پانل‌هايی برای اتاق خواب شهبانوی وقت ايران ساخت.
پس از انقلاب ۵۷ و مصادره دارایی‌هايش مجبور به مهاجرت و اقامت در آمريكا شد.
با اين كه بسياری از آثارش را در ايران نابود يا ناپديد كردند می‌گفت:
"سياست ربطی به هنر ندارد. هنر من مسأله شخصی من است".
۷۰ ساله بود كه به تهران بازگشت و دو سال پيش از درگذشتش ۵۱ اثرش را وقف دانشگاه تهران كرد كه هم‌اكنون در باغ موزه نگارستان پيوسته به نمايش گذاشته می‌شوند.
منير شاهرودی فرمانفرماييان در ۹۷ سالگی در تهران درگذشت.