«سوءاستفاده جنسی ماموران دولت اززنان درکره شمالی متداول است»

در مورد آزار زنان و سوءاستفاده جنسی از آنان در کره شمالی کم‌تر گزارشی منتشر شده است. اما حال دیده‌بان حقوق بشر در گزارشی مفصل بر این مسئله پرتو افکنده است. این گزارش درباره زنانی است که در برابر سوءاستفاده مقام‌های دولتی و حزبی کره شمالی هیچ قدرتی ندارند و رهبران پیشین و فعلی کره شمالی را متهم می‌کنند که نه تنها در برابر این پدیده شوم هیچ اقدامی نکرده و نمی‌کنند بلکه حتی این زنان را وادار می‌کنند که سکوت کنند.

این سازمان به مصاحبه‌هایی استناد کرده که با زنانی انجام شده که توانسته‌اند از کره شمالی فرار کنند. این سازمان می‌نویسد: «رابطه جنسی اجباری و رفتار توام با خشونت با این زنان امری متداول و در زندگی روزمره پذیرفته شده است.» یکی از این زنان به دیده‌بان حقوق بشر گفته است که زنانی که «انتخاب می‌شوند» هیچ چاره‌ای جز تمکین در برابر مقام‌های حزبی یا دولتی ندارند و فرقی هم نمی‌کند چه توقعی از آنان برود.

این گزارش به نقل از زنی که در مرز دستگیر شده و به زندان افتاده، نوشته است نگهبانان هر شب چند زن را مجبور می‌کردند با آنها بروند و به این زنان تجاوز می‌کردند: «هرشب در سلول باز می‌شد و نگهبان در کنار آن می‌ایستاد. من بی‌حرکت می‌ماندم و سعی می‌کردم وانمود کنم که هیچ چیزی ندیده‌ام به این امید که خودم جزو زنانی نباشم که باید با آنها بروند.»

در گزارش دیده‌بان حقوق بشر به داستان زنی به نام چو بیول می اشاره شده است. او به چین فرار کرده و چین او را به کره شمالی پس فرستاده بود. چو بیول می به بازداشتگاه موقتی در نزدیکی پیونگ‌یانگ، پایتخت کره شمالی، برده می‌شود که توسط ماموران مخفی اداره می‌شده و در آنجا زنان دیگری نیز در بازداشت بوده‌اند. او به دیده‌بان حقوق بشر گفته است: «ماموران تمام بدن ما (زنان) را بازرسی کردند. ما مجبور بودیم روی زمین دراز بکشیم. به ما گفتند لباس زیر و شورتمان را در بیاوریم. یک مامور زن که دستکش زخمتی به دست داشت، با انگشت آلت تناسلی ما را بازرسی کرد. او بدون این که دستکش را عوض کند با همه ما این کار را کرد. او به همین ترتیب مقعد ما را هم بازرسی کرد. او به دنبال پول یا شیئ قیمتی می‌گشت که شاید زنان در آنجا پنهان کرده باشند. من فقط خوشحال بودم که یک زن این کار را می‌کند چون از بقیه زنان شنیده بودم که در موارد دیگر ماموران مرد آنها را به این روش بازرسی بدنی کرده‌اند.»

او در جای دیگر گزارش گفته است در ۱۲ روزی که در این بازداشتگاه بوده رئیس پلیس دو بار به او تجاوز کرده است: «یکی از شب‌ها ما در حال عبور بودیم که رئیس پلیس گفت تو خیلی قوی هستی. من از تو خوشم می‌آید. فکر می‌کنی چه باید بکنیم؟ من فقط می‌توانستم سکوت کنم. او لباس‌هایم را درآورد و همانجا به من تجاوز کرد. در آنجا حتی جایی برای نشستن وجود نداشت. یک میز بود و پنجره‌هایی به سمت راهرو که به سلول‌ها منتهی می‌شد. من قادر نبودم از خودم دفاع کنم. من یک زندانی بودم. شما نمی‌توانید فریاد بزنید و یا چیزی بگویید. من حتی نمی‌توانستم تصور کنم که از این کار امتناع کنم.»

مقام‌های بالای دولت متهمین ردیف اول

در بخش دیگری از گزارش آمده است که زنانی که در بازار‌های کره شمالی اجناس خود را می‌فروشند و کالا به مرز چین قاچاق می‌کنند باید به ماموران مختلف رشوه بدهند. این رشوه نیز به شکل جنسی است. در میان کسانی که از این زنان "رشوه" می‌گیرند نگهبان‌های بازار و خیابان‌های اطراف آن و ماموران مرزی هستند.

یکی از زنان که قبلا فروشنده پارچه بوده به دیده‌بان حقوق بشر گفته است: «هر موقع این مردان هوس می‌کردند از من می‌خواستند که به دنبال آنها به مکانی در حاشیه بازار یا محلی دیگر بروم.» او که بارها مورد تجاوز قرار گرفته است می‌گوید: « این کار به قدری متداول است که دیگر کسی به آن به عنوان چیزی مهم نگاه نمی‌کند و ما حتی زمانی که شوکه شده‌ایم متوجه آن نمی‌شویم.» او از شب‌هایی گفته است که «ناگهان بیدار می‌شود و بی‌دلیل شروع به گریه می‌کند و نمی‌داند چرا؟»

چوی دال می که سال ۲۰۱۴ از کره شمالی فرار کرده می‌گوید ماموران پلیس بارها به او تجاوز کرده‌اند: «من این گونه داستان‌ها (تجاوز و آزار جنسی) را شنیده بودم و چند ماه بود که مشغول مسافرت بودم. من می‌دانستم که زنان فروشنده در بازار مجبور می‌شدند بدن خود را هم به مامواران دولتی بفروشند. بخصوص اگر جوان بودند. اولین بار که این اتفاق برای من افتاد آن فرد راننده کامیون بود. ولی فقط او نبود. ماموران قطار که برای کنترل بلیط می‌آیند، ماموران گشت پلیس و ... اجازه دادن به مردانی که در موقعیتی بالاتر از تو هستند که به همه جای بدن تو دست بزنند و با تو بخوابند، تنها راه بقای توست. من هرگز به خودم نگفتم که می‌خواهم یا می‌توانم اقدامی دراین مورد کنم.»

دیده‌بان حقوق بشر نوشته است که چوی دال می هرگز در این مورد به کسی حرفی نزده و به این سازمان گفته است: «ماموران پلیس خود به زنان تجاوز می‌کنند پس چه دلیلی دارد که حاضر باشند دست به تحقیقات در این زمینه بزنند؟ تمام مقامات هم این را می‌دانند. پس حرف زدن در این باره تف سربالاست و هزینه‌اش بسیار سنگین.»

زنی دیگر به نام یون می هوا که او هم سر و کارش به این بازداشتگاه افتاده است به دیده‌بان حقوق بشر از تجاوز و اعمال خشونت وحشتناک در آنجا گفته است:«هر شب بعضی از زنان مجبور می‌شدند با یک نگهبان بروند و مورد تجاوز قرار گیرند. یکی از افراد گارد پلیسی که در آنجا بود به بی‌رحمی و خشونت معروف بود. هر روز، زمانی که زندانیان جدید وارد می‌شدند، یک بهانه برای خشونت پیدا می‌کرد. همه می‌دانستند که باید بی‌چون و چرا به خواست‌های او تن دهند.  صدای قفل در سلول وحشتناک‌ترین صدایی بود که من در آنجا می‌شنیدم.»
 

کره شمالی این اتهامات را رد می‌کند

دیده‌بان حقوق بشر از حکومت کره شمالی خواسته است این معضل را بپذیرد و علیه آن اقدامی کند. دیده‌بان حقوق بشر گفته است که برای تهیه این گزارش با ۵۴ زن و هشت تن از کارمندان سابق دولت که از سال ۲۰۱۱ که کیم جون اونگ قدرت را در دست گرفته مصاحبه کرده است.

به گفته دیده‌بان حقوق بشر موضوع خشونت جنسی در کره شمالی با توجه به سلسله مراتب سفت و سخت و جامعه مردسالار یک تابو است. کیم جون اونگ موارد ذکر شده در این گزارش را شدیدا رد کرده و گفته است که در کشورش به حقوق بشر احترام گذاشته می‌شود.