برندگان عکاسی حیات وحش سال ۲۰۱۸

جایزه بزرگ امسال به این عکس تعلق گرفت. عکسی از دو میمون نر و ماده دماغ سربالای طلایی. این دو میمون به دقت به دعوایی خیره شده‌اند که بین دو گروه ۵۰تایی میمون‌های نر در پایین دره درگرفته است. عکس در بهار در جنگل‌‌های گرم کوهستان شین‌لین در چین گرفته شده؛ این میمون‌ها که در معرض خطر انقراض‌اند تنها در آنجا زندگی می‌کنند.

در حالی که ابرهای طوفانی بر فراز جنگل آردنس در بلژیک از راه می‌رسند، صدای غرش دو گوزن نر در رقابت برای تصاحب گوزن ماده، در میان درختان طنین می‌اندازد. هیچ یک از دو گوزن کوتاه نمی‌آیند و رقابت آنان به برخورد پر سر و صدای شاخ‌هایشان می‌کشد و سرآخر، شاخ به شاخ می‌شوند.

اسکای میکر این لحظه را ثبت کرده است. ماتویا، پلنگی آرمیده بر شاخه درخت نیالا در منطقه ماشاتو در کشور بوتسوانا. برای گونه‌ای که به گریزپایی شهره است، ماتویا حیوانی آرام محسوب می‌شود. به زبان بانتو، ماتویا یعنی" کسی که لنگان لنگان راه می‌رود". اسکای به این خاطر این نام را به این پلنگ ماده داده که بر اثر یک جراحت در تولگی، می‌لنگد. به جز این، پلنگ هشت ساله سالم است.

در شبه جزیره وارانگر، در ساحل شمالی دریای بارنتز در نروژ، عکاس جوان این عکس را از یک اردک دم دراز گرفته است. نزدیک شدن به این اردک یعنی قایق سواری در صبح خیلی زود. با وجود سرمای گزنده ماه مارس، اردک‌ها با روشن شدن هوا در بندرگاه به آب می‌زنند.

در آغوش هم فرو رفته، در دهانه یک لوله فاضلاب قدیمی، این دو جغد به لنز دوربین عکاسی جوان خیره شده‌اند. عکاس این جوجه جغد و پدرش را وقتی دید که در کاپورتالا، شهری در ایالت پنجاب هند، رانندگی می‌کرد. جوجه جغد که کمتر از ۲۰ سانتیمتر قد دارد، سرش را بیرون آورده. این عکس نشان می‌دهد که این جغدها خود را با زندگی شهری وفق داده‌اند.

فک‌های خرچنگ‌خوار در حال استراحت بر قطعه‌ای یخ در "کانال اررا" در قطب جنوب. قطعات یخ در دریا، در پایان تابستان قطب جنوب کم است. فک‌های خرچنگ‌خوار در زمره فک‌های پرجمعیت هستند و هیچ نشانه‌ای از کاهش شمار آنان به چشم نمی‌خورد. با این همه، آنان برای استراحت، تولید مثل و گریز از جانوران شکارچی به قطعات یخ در دریا وابسته هستند. برعکس نامشان، تنها غذایشان کریل (سخت پوستی کوچک و میگو مانند) است.

گودال آب در منطقه حفاظت شده والیورمورینگ در غرب استرالیا در گرمای تابستان، آکنده از وز وز زنبورها. این زنبورهای گِل‌دوست لاغر و کوشا، مشغول کندن زمین هستند تا اتاقکی برای تخم‌های خود در لانه‌شان بسازند که در همین نزدیکی است. هر زنبور ماده یک دوجین یا حتی بیشتر اتاقک‌های پیله‌مانندی در لانه خود می‌سازد با عنکبوت‌های تازه شکار شده به عنوان غذای زنبورهای تازه از لارو بیرون آمده.

در جزیره وولف در گالاپاگوس، با نایاب شدن دانه‌ها و حشرات، سهره‌های تیزمنقار تبدیل به پرندگانی خون‌آشام می‌شوند. هدف در دسترس این سهره‌ها، "کودن‌های نازکا"، از پرندگان آب‌های گرمسیری هستند که در این منطقه فراوانند. سهره‌ها دوره سختی را می‌گذرانند: به کودن‌ها نوک می‌زنند و خون می‌نوشند تا زنده بمانند. به نظر می‌رسد کودن‌ها این کار را تحمل می‌کنند و از دست دادن خون آسیبی جدی به آنها نمی‌رساند.

این ماده گوریل کوهستانی در جنگل‌های صعب‌العبور بویندی در اوگاندا بچه مرده‌اش را رها نمی‌کند. هفته‌ها بعد، او آنچه را از جنازه باقی مانده می‌خورد. سوگواری او طنینی است از واکنش به مرگ در میان دیگر گونه‌ها. فیل‌ها استخوان عضو مرده خانواده خود را نوازش می‌کنند. دلفین‌ها می‌کوشند همراهان مرده خود را شناور نگه دارند. شواهدی هست که نشان می‌دهد حیوانات به گونه‌ای رفتار می‌کنند که بازتاب اندوه آنهاست.

یک مار آب‌های شمالی در میان آرواره‌های این سمندر آبی گرسنه به سختی گیر افتاده است. در رودخانه تلیکو در ایالت تنسی، شمار بزرگ‌ترین سمندرهای آبی شمال آمریکا به دلیل تخریب زیستگاهشان به شدت کاهش یافته است. حضور آنها نشانه سلامت آب تازه و اکوسیستم است. مار در نهایت خودش را رها می‌کند و از لای دندان‌های سمندر می‌گریزد.

تیمبول، میمون دم دراز جوان، به شکلی غریزی دستش را بر صورتش گذاشته تا رنجی را تسکین دهد که به خاطر داشتن ماسک دارد تحمل می‌کند. صاحبش او را برای نمایش‌های خیابانی در شهر سورابایا، در جزیره جاوه در اندونزی، آموزش می‌دهد. تیمبول وقتی در حال تمرین یا اجرا نیست، با زنجیری نزدیک به ریل راه آهن بسته می‌شود. خیریه‌های کمک به حیوانات می‌کوشند که از درد و رنج این میمون‌ها بکاهند.

یک ویلوچیا در بیابان نامیب سر به آسمان کشیده. این گیاه بیابانی سرعت رشدی اندک دارد. بزرگ‌ترین نمونه‌ آن به طول هشت متر می‌رسد و می‌تواند بیش از هزار سال عمر کند. این گیاه که در نامیبیا و آنگولا می‌روید، شرایط نامساعد را تاب می آورد و در آب و هوایی خشک، معمولا تا فاصله ۱۵۰ کیلومتری از دریا، می‌تواند نم مه دریا را جذب کند.

در ساحل نخلستانی فلوریدا عکاس توانسته عکس یک ماهی پرنده را در شب ثبت کند. نزدیک شدن به این ماهی‌ها در روز تقریبا ناممکن است. اگرچه آنها طعمه جانوران زیادی هستند، اما این قابلیت را نیز دارند که به سرعت از خطر بگریزند. با به هم زدن سریع باله‌های چنگال‌مانند و نامتقارنشان می‌توانند چنان سرعتی بگیرند که از آب بیرون بجهند. آنها می‌توانند با باز کردن باله‌های کنار گردن خود، صدها متر در هوا پرواز کنند.

یک منطقه محافظت شده در اکوادور. یک زنجره درختی بزرگ از شفیره‌هایش محافظت می‌کند. زنجره درختی بر روی برگ گیاه تاجریزی تخم می‌گذارد و رویشان را می‌پوشاند. زنجره‌های درختی وقتی از تخم بیرون می‌آیند در پنج مرحله تکامل می‌یابند و در طول این مدت، زنجره مادر در مقابل هر مهاجم و خطری مراقب آنهاست.