دیدنیهای پرتغال؛ جاذبههای محلهای مهاجرنشین در حومه لیسبون
چندین دهه است که محله کووا دا مورا، واقع در حومه لیسبون، به سکونتگاه مهاجران جزایر دماغه سبز بدل گشته است. مردم لیسبون برای مدتها از ترس پا به این محله نمیگذاشتند. اما حال فرهنگ این محله گردشگران را جذب آن کرده است.
"جزیرهای برونبوم از جزایر دماغه سبز"
کووا دا مورا محلهای است با حدود شش هزار نفر جمعیت. مهاجران جزایر دماغه سبز (کیپ ورد) دو سوم جمعیت این محله را تشکیل میدهند. به همین دلیل به شوخی به این محله "یازدهمین جزیره دماغه سبز" میگویند. این منطقه به شدت تحت تاثیر شیوه زندگی و فرهنگ مردم کشور جزیرهای دماغه سبز است که در اقیانوس اطلس و نزدیک به منطقه آفریقای غربی قرار گرفته است.
پایتخت پرتغال با یک نگاه
کووا دا مورا روی تپهای به مساحت ۱۶ هکتار واقع شده است. از این محله تا مرکز شهر لیسبون با ماشین حدود ۲۰ دقیقه راه است. کووا دا مورا به دلیل شرایط اسفبار اجتماعی و اقتصادیش با "فاولا"، مناطق زاغهنشین برزیل، مقایسه میشود. شاید اگر سرمایهداران و برنامهریزان توسعه شهری دست به کار شوند و اقدامی کنند، دیگر اثری از این محله در شکل کنونیاش بر جای نماند.
منطقهای پرجاذبه برای مهاجران
از آغاز دهه ۱۹۶۰ بود که مردم بتدریج در کووا دا مورا سکنا گزیدند. پس از "انقلاب جمهوری" در سال ۱۹۷۴ که به سقوط دیکتاتوری در پرتغال منجر شد، این منطقه به مرکزی برای مهاجران مستعمرههای پیشین پرتغال در آفریقا تبدیل گشت.
واقعیت یا پیشداوری؟
نام کووا دا مورا اغلب با جرم و جنایت و مواد مخدر و معضلات اجتماعی ربط داده میشود. اما نه تنها مردم که پلیس نیز از اتهام اعمال خشونت مبرا نیست. ۱۷ مامور پلیس از جمله متهم به آدمربایی، شکنجهگری و جعل گزارش شدهاند که به دلیل در جریان بودن پروندههایشان، پلیس از دادن اطلاعات بیشتر در این باره خودداری میکند.
جاذبههای گردشگری
کووا دا مورا با وجود شهرتی که به عنوان محلهای "خطرناک" پیدا کرده، نزد گردشگران از محبوبیت فراوانی برخوردار است. پائولو کابرال، سرپرست و راهنمای گردشگران که در این محله به دنیا آمده است، در ازای پنج یورو خیابانها و کوچه پسکوچههای باریک و تنگ این محله را به گردشگران نشان میدهد. او که ۳۶ سال دارد میگوید: «سویه منفی تنها سویه نیست. یکبار که به اینجا بیایی، مشتری همیشگیاش میشوی.»
تلاش برای زندگیای بهتر
دهه ۱۹۸۰ بود که بنویندا مندس (در سمت راست تصویر) با آرزوی زندگیای بهتر راهی کووا دا مورا شد. در آن زمان هنوز در این محله آب آشامیدنی وجود نداشت. حتی برای داشتن سیستم فاضلاب و برق نیز مردم میبایست مدتها انتظار میکشیدند. مندس در ابتدا به عنوان کارگر ساختمانی در این محله مشغول به کار شد و اکنون با ۷۳ سال سن رستورانی را اداره میکند.
فقیرترین مردم پرتغال
البته در این فاصله خیابانها در کووا دا مورا آسفالت شدهاند. زاغهها نیز جای خود را به ساختمانهای دو یا سه طبقه دادهاند. با این حال طبق گزارش سال ۲۰۱۷ سازمان ملل، مهاجران مستعمرات پیشین پرتغال، فقیرترین مردم این کشور به شمار میروند.
موسیقی، غذای جان
موسیقی، کنسرت و رقص غذای جان مردم این محله است. به ویژه سبک معروف موسیقی مورنا که اغلب با فادوی پرتغالی مقایسه میگردد؛ سبکی از موسیقی که طنینی آرام و محزون دارد. عکس آن، موسیقی پرشتاب باتوکو است که به همان اندازه گیرا و میان مردم این محله محبوب است.
پاسداری از هویت
سزاریا اوورا یا "آوازهخوان پابرهنه" ملکه موسیقی سبک مورنا محسوب میشد. هنوز هم مردم جزایر دماغه سبز (کیپورد) و محله کووا دا مورا در پرتغال سزاریا را میستایند. این خواننده نامی در سال ۲۰۱۱ چشم از جهان فرو بست. پائولو کابرال، راهنمای گردشگران ما میگوید: «درست است که مردم اینجا تهیدستاند. اما قلبهای بزرگی دارند. برای ما حفظ ارزشهای فرهنگیمان بخشی از پاسداری از هویتمان است.»