تکخوانی و مربی مرد برای دختران ممنوع، ساسی مانکن برای همه
۱۳۹۸ اردیبهشت ۲۰, جمعهانتشار ویدیوی رقص و پایکوبی دانشآموزان مدارس مختلف ایران همراه با بازخوانی ترانه ساسی مانکن، خواننده ایرانی ساکن کالیفرنیا، جنجال به پا کرد. مسئولان هرکدام به نوعی از ضرورت نظارت و تنبیه و کنترل بیشتر سخن گفتند.
از جمله علی مطهری نایب رئیس مجلس از وزیر آموزش و پرورش به شدت انتقاد کرد و خواستار اخراج مدیران این مدارس شد. روز جمعه ۲۰ اردیبهشت نیز علی رمضانی، مدیرکل فرهنگی و هنری آموزش و پرورش ایران، دستورالعملی برای رفع "دغدغه"های مسئولان جمهوری اسلامی صادر کرد.
رمضانی در گفتوگو با خبرگزاری فارس بر ممنوعیت اجرای تکخوانی برای دختران تاکید کرد و گفت در تولید و ساخت سرود مدارس باید اشعار کتابهای درسی ملاک قرار گیرد. "همکاری آقایان به عنوان مربی فنی، رهبر گروه، مشاور و… در مدارس دخترانه" نیز "اکیدا ممنوع" شد. همچنین خواسته شده که از "پخش و اجرای سرودها و ترانههای نامناسب با سن دانشآموزان پرهیز شود" و محیط "شادابی" در مدارس مطابق با "فرهنگ غنی اسلامی" ایجاد شود.
در آستانه روز معلم شبکههای اجتماعی ایران پر شدند از ویدئوهایی که در آنها دانشآموزان مدارس را نشان میدهد که آهنگ جنتلمن ساسی مانکن را بازخوانی میکنند.
هر قدر که پایکوبی دانشآموزان مدارس در ایران با ترانه ساسی مانکن برای مسئولان جمهوری اسلامی شوک بود، اما در شبکههای اجتماعی بیشترین سوالی که مطرح شد این بود که چرا هزار و یک کمبود در مدارس برای مسئولان "شوکآور" نیست؟
به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید
وقتی دانشآموزان زاهدانی آتش میگیرند
انتقاد به شبکههای اجتماعی محدود نشده است. خبرگزاری مهر روز ۱۷ اردیبهشت (۷ مه) نوشت که فرقی نمیکند خبر اختلاس باشد، آتشسوزی در یک مدرسه، تنبیه و کتک زدن یک دانشآموز یا گرفتن شهریههای خارج از معمول، چنین اتفاقاتی به همراه بسیاری حوادث دیگر مانند اذیت و آزار دانشآموزان در یک دبیرستان پسرانه، همه و همه "نشان میدهد که سیستم نظارتی آموزش و پرورش کار خود را به درستی و در هیچ بخشی انجام نمیدهد".
به نظر نویسنده گزارش خبرگزاری مهر وقتی آموزش و پرورش "در اولویت دولت نیست" باید منتظر رواج فرهنگی در مدارس بود که یک نمونهاش ترانه جنتلمن ساسی مانکن است. مهر به اختلاس در سیستم آموزش و پرورش و کاستیهای بیشمار اشاره کرده است. از جمله "نبود نظارت وقت آتش گرفتن دانشآموزان زاهدانی" و این که کلا "سیستم نظارتی در وزارتخانه آموزش و پرورش تعطیل شده است".
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
مسئولان به جای سوال از خود "سراغ ابزارهای سرکوب همیشگی میروند»
صادق زیباکلام، استاد دانشگاه و از منتقدان سیاستهای جمهوری اسلامی در گفتوگو با انصاف نیوز گفته است که مسئولان باید از خود بپرسند چرا دانشآموزان نه تنها آنچه آنها ترویج کردهاند را قبول نکردهاند، "بلکه ۱۸۰ درجه برعکس آن را پذیرفتهاند".
به نظر او زمامداران کشور از جمله وزیر آموزش و پرورش "به سراغ ابزارهای سرکوب همیشگی میروند و از دادستانی و بازداشت و عامل نفوذی، دشمن و فیلترینگ اینستاگرام صحبت میکنند".
زیباکلام در پایان این مصاحبه گفته است که اگر جای مسئولین بود در خلوت از خود میپرسید: «بعد از چهل سال علیرغم اینکه تریبونهای نماز جمعه و صدا و سیما را داشتهام و دهها هزار میلیارد تومان برای نهادهای دینی و مذهبی هزینه کردهام، پس چرا ناموفق هستم؟»
در همه این سالها برنامههای پرورشی در اشکالی بسیار کلیشهای و بدون در نظر گرفتن نقشی برای دانشآموزان در طراحی و اجرای آنها پیاده شده است.
ظهور نسلی افسرده، بیآینده و ناامید
مهران صولتی، جامعهشناس بارها درباره عواقب "بحران اخلاق" در جامعه ایران نوشته است. او این بحران را حاصل یک "بیاعتمادی فزاینده در میان شهروندان" میداند که موجب "فروریختگی معیارهای اخلاقی پیشین و عدم شکلگیری معیارهایی نوین برای تنظیم روابط اجتماعی شهروندان در جامعه امروز" ایران شده است.
او این بار در کانال تلگرام خود از برنامههای پرورشی جمهوری اسلامی که "در اشکال کلیشهای و بدون در نظر گرفتن نقشی برای دانشآموزان در طراحی و اجرای آنها پیاده شده" انتقاد کرده و نوشته است: «شادیهای جمعی با چاشنی موسیقی به عنوان عبور از خطوط قرمز تلقی شده و مهارتهای زندگی تحت سیطره محفوظات قرار گرفتند. نتیجه اما ظهور نسلی افسرده، بیآینده و ناامید است که حتی هنر گفتوگو و مدارای با یکدیگر را نیاموختهاند. نسلی که مدارس را به محل نزاع خود بدل کرده و مدیریت و کنترل کلاسها را برای معلمان به امری طاقتفرسا مبدل ساختهاند. دانشآموزانی که گاه و بیگاه شوخیهای مبتذل برنامههای طنز صدا وسیما را ابزاری برای شادی خود میسازند».
مهران صولتی بر این باور است که باید به همخوانی ترانه ساسی مانکن در برخی مدارس به عنوان "فرصتی استثنایی برای شناخت نارساییهای جدی نظام آموزش و پرورش کشور" نگاه کرد، سیستمی که "نتوانسته نسلی قانونگرا، میهنپرست و آیندهدار" تربیت کند. او این را "فرصتی برای بازاندیشی در یک کارنامه چهل ساله" دانسته است.