مصباح یزدی: به تعداد انگشتان یک دست هم در دنیا دوست نداریم

محمدتقی مصباح یزدی، استاد حوزه علمیه قم، روز چهارشنبه ۱۴ شهریور (پنجم سپتامبر) ضمن تشریح تاریخچه و دلایل تشکیل بسیج در ایران و با اشاره به مشکلات امروز حکومت ایران در عرصه بین‌المللی از جمله گفت که جمهوری اسلامی در دنیا حتی به "تعداد انگشت یک دست" هم دوست ندارد.

به گزارش ایسنا، مصباح یزدی که در هجدهمین اجلاس سراسری "بسیج اساتید کشور" سخن می‌گفت، همچنین با اشاره به اینکه "جمهوری اسلامی" یک ترکیب خاص است و با جمهوری‌های دیگر فرق می‌‌کند، به دشواری‌های این حکومت در سطح جهانی نیز پرداخت و گفت: «نمی‌خواهم سیاه‌نمایی کنم، اما در میان صد و خورده‌ای از کشورهای جهان کمتر از انگشتان یک دست دوست واقعی داریم. اکثریت‌شان به خون ما تشنه هستند».

این استاد حوزه علمیه که به عنوان "پدر معنوی" جبهه پایداری شناخته می‌شود، در مورد موضع کشورهای جهان در مقابل جمهوری اسلامی افزود: «در بهترین حالت نسبت به ما بی‌تفاوت هستند. ممکن است به زبان نرم با ما صحبت کنند، اما تجربه نشان داده که با ما دشمن هستند».

اما نتیجه‌گیری مصباح یزدی از انزوای بین‌المللی جمهوری اسلامی، نه تردید در رفتارهای تاکنونی این حکومت و تغییر موضع احتمالی آن، بلکه این بود که در چنین شرایطی «باید همانند اول انقلاب و دوران دفاع مقدس بسیج شویم».

مخالفان جمهوری اسلامی و حتی بسیاری از اصلاح‌طلبان سیاست‌های کلان جهانی و منطقه‌ای جمهوری اسلامی را از دلایل اصلی انزوای بین‌المللی ایران می‌دانند.

از برنامه مناقشه‌برانگیز هسته‌ای ایران به‌خصوص تا زمان امضای برجام، طرح شعار نابودی اسرائیل از زبان بسیاری از مقام‌های نظامی و سیاسی ایران و دشمنی چهل‌ساله با آن کشور، به عنوان برخی از دلایل انزوای جمهوری اسلامی در سطح جهانی نام برده می‌شود. تلاش حکومت ایران برای افزایش نفوذ در خاورمیانه طی سالیان گذشته که دشمنان منطقه‌ای ایران از آن به عنوان "دخالت" در کشورهای خود نام می‌برند و نیز اصرار بر برنامه موشک‌های بالستیک از دیگر دلایل این انزوای بین‌المللی است.

کشورهای مورد اشاره مصباح یزدی، ضمن اشاره به نگرانی‌های امنیتی خود، همچنین ایران را متهم به "حمایت از تروریسم" و ارسال سلاح برای شبه‌نظامیان عمدتا شیعه در کشورهایی نظیر لبنان، یمن و عراق می‌کنند.

به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید

موقعیت بین‌المللی جمهوری اسلامی پس از خروج آمریکا از برجام نامساعدتر هم شد. بازگشت تحریم‌های آمریکا حتی پیش از اجرایی شدن نیز تأثیرات خود را بر اقتصاد ایران بر جای گذاشت و نارضایتی عمومی داخلی بر مناسبات دشوار بین‌المللی افزوده شد.

این نارضایتی عمومی، به‌خصوص از وضعیت معیشتی و اوضاع اقتصادی، نخستین جلوه‌های خود را در تظاهرات سراسری و ناآرامی‌های خیابانی دی‌ماه سال گذشته (۱۳۹۶) نشان داد. تظاهرات مردادماه گذشته در چندین شهر ایران نیز جلوه‌ای دیگر بود. این اعتراضات که به دنبال سقوط ارزش ریال، وضعیت نابه‌سامان اقتصادی، گرانی و افزایش روزانه قیمت ارزهای خارجی و سکه آغاز شده بود، باز هم همچون دی‌ماه رنگی سیاسی به خود گرفت و با شعارهایی علیه رهبر جمهوری اسلامی و دیگر مقام‌های حکومتی همراه شد.

دونالد ترامپ، رئیس جمهوری ایالات متحده، روز ۸ ماه مه گذشته (۱۸ اردیبهشت) خروج آمریکا از توافق هسته‌ای با ایران را اعلام کرد. دور نخست تحریم‌ها ۱۵ مرداد گذشته از جمله در حوزه‌های خرید و تهیه دلار توسط جمهوری اسلامی، تجارت طلا و فلزات گرانبها و خودروسازی آغاز شد. روز ۱۳ آبان‌ماه آینده نیز تحریم‌های آمریکا در حوزه نفت و انرژی و مبادلات بانک مرکزی ایران اعمال خواهد شد.

ترامپ اخیرا در مصاحبه‌ای تلویحا به ناراضی شدن مردم ایران از جمهوری اسلامی به دلیل تحریم‌های آمریکا اشاره کرده و گفته بود که سیاست‌های او می‌تواند منجر به سقوط حکومت ایران شود. رسانه‌ها و خبرگزاری‌های داخلی ایران نیز آشکارا از نارضایتی عمومی در ایران و گلایه روزانه مردم از وضعیت معیشتی و اقتصادی خود سخن می‌گویند.