درهم شكننده مرزهای موسيقی خاص و عام

می‌‌‌‌‌گفت: «موسيقی وقتی خوب باشد ديگر فاخر و فرودست ندارد.»

جرج گرشوين George Gershwin در بروكلين محله فقيرنشين نيويورک زاده شد.

خانواده اش از روس‌‌های يهودی مهاجر بوده و هفت سال پيش از تولد او به آمريكا آمده بودند و با شغل‌های گوناگون به سختی زندگی را سر می‌‌‌‌كردند.

تا ۱۲ سالگی خيابان‌‌‌گردی می‌‌كرد، از مدرسه می‌گريخت و پدرش دائم می‌گفت: «هيچكس باورش نمی‌شود كه از اين بچه چيزی درآيد.»

۱۲ ساله بود كه صدای ويولون همشاگردی‌اش ماكس روزِن را شنيد و شيفته موسيقی شد و جلوی گوش‌ها و چشمان خيره با پيانوی برادرش شروع به نواختن ترانه‌های روز كوچه و بازار  كرد.

۱۴ ساله بود كه نزد استاد بنام پيانو "چارلز هامبيتزِر" موسيقی كلاسيک آموخت و ۱۶ ساله بود كه در فروشگاه يک انتشاراتی آثار موسيقی استخدام شد. در آنجا نتها را می‌نواخت تا مشتريان بدانند چه می‌خرند.

۱۸ ساله بود كه آهنگ‌هايی برای پيانوهای برقی می‌‌ساخت كه به عنوان نمونه در اين سازها ضبط و ثبت می‌شدند.

۲۰ ساله بود كه ترانه "سوانی" را ساخت كه چند ميليون نسخه از آن در سراسر آمريكا به فروش رسيد.

میگفت: «ترانه ها را با كمک برادرم آيرا ميسازم: يک آهنگ را آنقدر با هم زمزمه می‌كنيم تا كلام سازگارش خود به خود پيدا شود.»

۲۶ ساله بود كه ماندگارترين اثرش "آواز آبی" Rhapsody in blue را در عرض يک ماه ساخت كه آميخته‌ای از موسيقی كلاسيک با سبك جاز است.

در اين باره می‌گويد: «داشتم با قطار از نيويورک به بوستون ميرفتم و صداهای گوناگون آمريكایی گوشم را پر كرده بود. گويی اين اثر را شنيدم و با الهام از اين صداها ساختم و پرداختم.»

اين اثر بارها و بارها از نو تنظيم و اجرا شده، "آهنگ آمريكا" نام گرفته و نخستين اثری است كه به آن جايزه پر افتخار پوليتزِر تعلق گرفته است. هر سه ويژگی سرعت، دقت و رقت در اين اثر به گوش می‌رسد و مرزهای ميان موسيقی كلاسيک و جاز را درهم می‌شكند.

جرج گرشوين در ۳۸ سالگی در جنوب كاليفرنيا درگذشت.