برجسته‌ترين نگارگر زن در روزگار روشنگری

می‌گفت: "من آن زنم كه یک قصر در سينه جا داده‌ام".

آرتميسيا جنتيلسكی Artemisia Gentileschi ۱۲ ساله بود كه مادرش را از دست داد و دختر نوجوان كار مادر را در خانه به عهده گرفت.

پدرش نقاش نامداری بود و نخست دخترش را مدل كارهايش قرار داد.

۱۴ ساله بود كه نزد پدرش به آموختن هنر و حرفه نقاشی پرداخت و بيش از هر چيز سبك نقاش بلندآوازه زمان كاراواجو را آموخت كه در "سايه‌روشن"های قوی، يا نگاره‌های واقعی و عادی هستند كه در شب و نور شمع منظره را نمایش می‌دهند: دختران خيابانی يا حواريون مسيح با پاهای برهنه كثيف.

آرتمیسیا ۱۶ ساله بود كه تصوير دختری را كشيد كه در حال گريز از چنگال دو پيرمرد شهوتران است.

۱۷ ساله بود كه پدرش او را به همكارش آگوستينو تاسی سپرد تا به او فوت و فن‌های پِرسپِكتيو را بياموزد. اما نقاش به شاگردش تجاوز كرد و كارشان به دادگاه در محضر پاپ كشيد.

دادگاه پس از شكنجه آرتميسيا كه بر سر ادعايش ماند، حقيقت را دريافت و آموزگار متجاوز را محكوم كرد.

۱۸ ساله بود كه ماندگارترين اثرش "يوديت" را كشيد كه در آن شخصيتی از عهد عتيق را موضوع قرار داده است: بيوه زيبای قوم يهود، سر هولوفِرنِس سردار آشوری را می‌بُرد و قوم خود را از هجوم لشكریان دشمن نجات می‌دهد.

۲۳ ساله بود كه به عنوان نخستين زن در اروپا به يك آكادمی هنرهای زيبا راه يافت تا در آنجا تحصيل و تدريس كند.

۴۵ ساله بود كه به لندن رفت تا به پدرش در آرایش سقف قصر ملكه انگليس كمك كند و در آنجا هم آثار ماندگاری آفريد.

بيشتر نگاره‌های او پيكر زنان را نمايش می‌دهند و بسياری از آنان در حالت تلاش و نبرد تصویر شده‌اند.

از آخرين كارهای ماندگار او تصوير "پيتورا" است كه از خودش در حال نقاشی كشيده و كار پرزحمت اين هنر را به روشنی نمايش داده است.

آرتميسيا جنتيلسكی در ۶۰ سالگی در ناپل در جنوب ايتاليا درگذشت.