اگر پدرش نبود چه می‌شد

پدر ماریا گائِتانا آنیِزی (Maria Gaetana Agnesi) از بازرگانان توانگر و به قولی استاد ریاضیات و مادرش از نجیب‌زادگان محلی بود.

او فرزند بیست و یکم خانواده بود و مانند بیشتر خواهران و برادرانش نابغه.

نُه ساله بود که به مدت یک ساعت درباره بهره‌‌مندی زنان از آموزش به زبان لاتین سخنرانی کرد.

۱۱ ساله بود که به هفت زبان سخن می‌گفت و ۲۱ ساله بود که با رسیدن به سن قانونی بلوغ، می‌خواست تارک دنیا و صومعه‌نشین شود اما پدرش او را از این کار بازداشت و به تحصیل عالی ریاضیات گماشت.

۳۰ ساله بود که نخستین کتاب حساب دیفرانسيِل "مبادی تحلیلی" را نوشت و طی آن معادله مشهور به "خم گردنده" را که برای محاسبه آمارها به کار می‌رود توسط یک منحنی رسم کرد و شرح داد. این معادله هم اکنون به یاد او "جادوی آنیِزی"  نامیده می‌شود.

اما مهمتر از این پژوهش‌های او درباره بی‌نهایت‌های کوچک است.

۳۴ ساله بود که پدرش را از دست داد و پس از آن بلافاصله از پژوهش و کار در رشته ریاضی دست کشید، الاهیات خواند و همه وقت خود را صرف کمک به بیماران و تنگدستان کرد.

نخست در خانه پدری می‌زیست تا اینکه خانه‌ای اجاره کرد و آن را پناهگاه تهیدستان قرار داد.

۵۳ ساله بود که سرپرستی یک سرای سالمندان زنانه را به عهده گرفت و ۲۸ سال در این کار ماند و در آنجا از ۴۵۰ زن پرستاری می‌کرد.

در پاسخ این پرسش که چرا این کار را کرد می‌نویسد: «هدف یک مسیحی گرامی‌داشت خداوند است و من امیدوارم مطالعاتم همه در این راستا بوده باشد. اگر من چنین کردم همه به خاطر اطاعت از پدرم و اراده او بود. اما اکنون راه بهتری برای خدمت به خداوند و مردم یافته‌ام.»

ماریا گائِتانا آنیِزی در ۸۰ سالگی در زادگاهش درگذشت.