با مهر و مسالمت در ستیز با نژادپرستی

نام اصلی‌اش "هِلِن بِآتریس مِی" بود و تبار آفریقایی داشت.

با اینکه سال‌ها در حصر خانگی بود توانست از دو دختر نلسون و وینی ماندِلا نگهداری و آن دو را تربیت کند.

پس از پایان دبیرستان به لندن رفت و از کینگز کالِج در رشته زبان و ادبیات انگلیسی فارغ‌التحصیل شد. سپس به هند رفت و سه سال در مدارس دخترانه موسوم به محبوبیه در حیدرآباد آموزش داد.

۲۶ ساله بود که به آفریقای جنوبی رفت و در شهر دوربان به تدریس در دبستان‌های پسرانه پرداخت، در آنجا ازدواج کرد و نام خانوادگی جوزِف را پذیرفت ولی پیوندش دوام نیاورد.

هلن جوزف همواره در کنار شغل‌های خود سخت‌کوشانه با انجمن‌های دفاع از حقوق زنان و سازمان‌های ضد نژادپرستی همکاری می‌کرد.

۳۴ ساله بود که با آغاز جنگ جهانی دوم به نیروهای کمکی زنان در پشت جبهه‌ها پیوست و تا شش سال یعنی پایان جنگ در آنجا به فعالیت‌های غیر نظامی پرداخت.

۴۱ ساله بود که به آفریقای جنوبی رفت، از رشته‌های جامعه شناسی و الهیات هم فارغ التحصیل شد و از آن پس به بنیانگذاری و تقویت انجمن‌های ضدنژادپرستی پرداخت.

۵۱ ساله بود که در روز نهم اوت ۱۹۵۶ نقش کلیدی و حساسی در به راه‌اندازی بزرگترین تظاهرات زنان علیه "قانون محدودیت‌های گذرنامه" در آفریقای جنوبی ایفا کرد. این روز از سال ۱۹۹۴ به عنوان "روز ملی زنان" در آن کشور جشن گرفته می‌شود و تعطیل رسمی است.

در پی آن تظاهرات، هلن جوزف به پنج سال تبعید و محرومیت از حقوق شهروندی محکوم شد.

۵۷ ساله بود که به حصر خانگی محکوم شد و این حصر تا ۸۰ سالگی‌اش ادامه یافت. در این مدت دو بار به جان او سوء قصد شد ولی او از نبرد برای بهبودی وضعیت سیاهان و به ویژه زنان دست نکشید و در آثارش از جمله زندگی‌نامه‌اش زیر عنوان "پهلو به پهلو" آشتی‌جویانه به سود برابری همگان تبلیغ کرد و راه های عملی نشان داد.

هلن جوزف در ۸۷ سالگی در ژوهانسبورگ آفریقای جنوبی درگذشت.