آفریدگار بهترین حمله با دفاع

آلکساندر آلخین می‌گفت: «بی‌گمان روزگاری آدم‌ها خدایگان بوده‌اند، وگرنه شطرنج پدید نمی‌آمد.»

آلخین در مسکو زاده شد و از کودکی دیوانه‌وار شیفته شطرنج بود.

به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید

پدرش از افسران نجیب‌زاده بود و دست خوشی در شطرنج داشت.

۱۰ ساله بود که پدر و برادرش را شکست داد و از همان هنگام پدر او را در ادامه راه آزاد گذاشت و تشویق کرد.

۱۶ ساله بود که مقام نخست در روسیه و ۲۱ ساله بود که از امانوئل لاسكِر قهرمان آلمانی جهان آن سال برد.

گرچه به پیشنهاد پدرش حقوق خواند ولی شطرنج حرفه اصلی‌‌اش باقی ماند.

۲۵ ساله بود که انقلاب سوسیالیستی اکتبر درگرفت. دارایی او را مصادره کردند و به عنوان ضد انقلاب به زندانش انداختند.

بر پایه یک گمانه‌زنی لئو تروتسکی از رهبران آغازین انقلاب در زندان اودِسا با این شرط که آلخین از او ببرد، او را آزاد کرد.

۲۹ ساله بود که به آلمان و سپس به پاریس رفت، تابعیت فرانسه را پذیرفت و از آن پس حریف شکست‌ناپذیر شطرنج‌بازان سراسر جهان به شمار می‌آمد به ویژه که افزون بر زبردستی، با شگردهای گوناگون از جمله هم زدن پیوسته قهوه، حریف را عصبی می‌کرد.

۳۵ ساله بود که در ۳۴ بازی طی چهار ماه از قهرمان بی‌همتای جهان خوزه رائول کاپابلانکا برد و از آن هنگام نخست ۸ سال پیاپی و سپس ۹ سال دیگر قهرمان جهان بود و در همان زمان "دفاع آلخین" را ثبت کرد:

«سفید با پیاده از E-#b به e-#d بازی را آغاز می‌کند و سیاه با اسب از G-#h به F-#f میرود و دفاع را به حمله تبدیل می‌کند.»

می‌گفت: «آدم مادرزاد شطرنج‌باز به دنیا می‌آید. شطرنج مثل نقاشی و موسیقی یک هنر است. اما شطرنج اندوه‌ناکترین هنرها است چون شطرنج‌باز همیشه با یک حریف طرف است که در پی ویران کردن بنای فکری او است.»

او انسان بی‌تاب و پرشور و پرخرجی بود. چهار بار ازدواج کرد، برای درآمد بیشتر گاه همزمان با ۳۴ حریف بازی می‌کرد و برای ادامه کارش حتی از همکاری با نازی‌های اشغالگر فرانسه هم سر باز نزد.

الکساندر آلخین در نزدیکی پایتخت پرتغال درگذشت.