دیدن یک جسم بستگی به کیفیت و مقدار نوری دارد که از آن جسم به چشم می‌رسد. اجسام در پشت اجسام دیگری هم‌چون شیشه به وضوح دیده می‌شوند، زیرا نور با گذشتن از شیشه، به چشم می‌رسد. حال اگر نور پس از عبور از یک برگ کاغذ یا لیوان پر از شیر به چشم برسد، تشخیص مشکل می‌شود. پرتوهای نوری در عبور از بافت‌های کاغذ یا میان مولکول‌های شیر به گونه‌ای می‌شکند که در نهایت پرتوهای پراکنده، نامنظم و ناقص آن به چشم می‌رسند. در چنین شرایطی، در بهترین حالت، تصویری ناروشن بر روی پرده‌ی شبکیه نقش می‌بندد.

با محاسبه‌ی دقیق انکسار نور خارج‌شده از پس اجسام، می‌توان فرایند شکست پرتوهای نور را معکوس کرده و تشخیص داد که چه اجزایی به چه شکل و اندازه، موجب انحراف پرتوها شده‌اند. این روش در مورد موادی که نور را از خود عبور می‌دهند مؤثر است. بدین ترتیب می‌توان، به‌عنوان مثال، درون یک حبه‌ی قند را دید، بدون این‌که آن‌را شکست.

دو دانشمند از "مؤسسه‌ی فیزیک و شیمی صنعتی پاریس" این موضوع را اثبات کرده‌اند. این محققان در ابتدا نور را از لایه‌ای از اکسید روی گذراندند. این ترکیب شیمیایی، از جمله، در تولید رنگ‌های سفید مورد استفاده قرار می‌گیرد. شکست نور خارج‌شده از اکسید روی، محاسبه و در نهایت استانداردی تعیین شد. البته برای این کار نیاز به رایانه‌های بسیار قدرتمند بود، زیرا باید حدود ۶۵ هزار عدد و رقم تحلیل می‌شدند.

دانشمندان با استفاده از این ماتریس، پرتوهای نوری خارج‌شده از جسم را سامان داده و به هم رساندند. فرایند معکوس تبدیل پرتوهای نوری پراکنده به تصویری واضح نیز با موفقیت به پایان رسید. بدین ترتیب تصویر جسمی که پشت لایه‌ای از اکسید روی بود به‌دست آمد.

دانشمندان امیدوارند که در آینده‌ای نزدیک بتوانند از این روش در پزشکی و فن‌آوری نانو استفاده کنند. به اعتقاد محققان علم پزشکی روزی تا جایی پیش خواهد رفت که بدون شکافتن، بتوان داخل سلول‌های انسانی را رصد کرد.