پنجمين ائتلاف بزرگ حكومتى در اسرائيل
۱۳۸۳ آذر ۲۹, یکشنبه
مدتى كوتاه پيش از آغاز جنگ ۶ روزه بين اسرائيل و كشورهاى عربى همسايه يعنى مصر، اردن و سوريه، در ماه ژوئن سال ۱۹۶۷ براى نخستين بار، حزب كارگر و راستگرايان مخالف آن دوره با يكديگرموتلف شدند. اين ائتلاف بزرگ در سال ۱۹۷۰ در هم شكست زيرا، بلوك ليكود، تحت رهبرى مناخم بگين در اعتراض عليه آتش بس با كشور مصر از اين ائتلاف خارج گرديد.
تازه ۱۴ سال پس از آن بود كه، احزاب كارگر و ليكود در اسرائيل، مجددا يك ائتلاف حكومتى را بوجود آوردند بعد از آنكه در ماه ژوئيه سال ۱۹۸۴، هيچيك از اين دوحزب نتوانسته بود در انتخابات، به پيروزى مطلق دست يابد. به عبارتى، طبق يك قاعده ادوارى، ابتدا رئيس حزب كارگر شيمون پرز بر كشور حكومت كرد و پس از گذشت ۲ سال، سرپرست حزب ليكود اسحاق شامير امور حكومتى را برعهده گرفت.
پس از انتخابات پارلمانى سال ۱۹۸۸ كه حزب ليكود در آن پيروز شد، ائتلاف بزرگ، بار ديگر به اجرا در آمد. اينبار شامير به تنهائى عهده دار مقام نخست وزيرى اسرائيل شد. رئيس جديد حزب كارگر اسحاق رابين، به مقام وزير دفاع كشور دست يافت. اين اتحاد تا سال ۱۹۹۰ دوام داشت و سپس حزب كارگر به نيروهاى اپوزيسيون پيوست.
در ماه مارس سال ۲۰۰۱ ميلادى، اين دو حزب بزرگ اسرائيل، بار ديگر ائتلافى جديد را تشكيل دادند. اما اين ائتلاف، به رهبرى رئيس دولت آريل شارون و رئيس حزب كارگر بنيامين بن اليزر، در ماه اكتبر سال ۲۰۰۲ بخاطر مشاجره بر سر كمكهاى مالى براى شهرك نشينان يهودى در هم شكست.
اوايل دسامبر سال جارى، پس از مناقشه اى بر سرطرح بودجه كشور اسرائيل براى سال آتى ميلادى، دولت ائتلافى، متشكل از حزب ليكود و لائيستهاى حزب شينوئى اين ائتلاف به شكست انجاميد. بلوك ليكود در پى آن، راه را براى تشكيل يك ائتلاف بزرگ با حزب كارگر باز نمود. اينبار بايد به نظاره نشست وديد كه اين ائتلاف تازه ، تا به كى دوام خواهد داشت.