نگارگر رنگ‌های شاد
۱۳۹۹ آبان ۲۶, دوشنبه
پدر ژانت ميخائيلی معمار بود و مادرش دستی در هنر نقاشی داشت: «زمانی كه كوچك بودم با فرزندان خردسال فاميل خيلی بازی می‌كردم و دوست داشتم كودكان شيرخوار را تر و خشك كنم و برای آنها لباس بدوزم.»
او پس از گذراندن دبيرستان مدتی شغل آزاد داشت و همزمان نقاشی می‌کرد.
۲۹ ساله بود كه به دانشكده هنرهای زيبای دانشگاه تهران راه يافت و از راهنمايی‌های استادش علی‌محمد حيدريان بهره برد.
۳۲ ساله بود كه پس از پايان تحصيل، كار پيوسته‌اش را به عنوان تصويرگر كتاب‌ها و مجله‌های "پيك" آغاز كرد و كارش را تا انقلاب ۵۷ و تعطيلی اين نشريات دانش‌آموزی ادامه داد.
همزمان با "مجله رشد" هم همكاری داشت كه ۲۷ سال ادامه يافت.
او از آغاز، كارش را تنها روی تصويرگری كتاب‌ها و مجلات كودكان متمركز و چند كتاب درسی دبستان را هم طراحی كرد.
۴۵ ساله بود كه به آمريكا رفت ولی غربت را تاب نياورد و پس از چند ماه به تهران بازگشت.
به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید
۵۰ ساله بود كه تصويرگری كتاب "سه قدم دورتر شد از مادر" او با قصه منظومی از مصطفی رحماندوست برنده ديپلم افتخار از سوی جشنواره كتاب كانون پرورش فكری كودكان و نوجوانان شد و ۵۹ ساله بود كه در سال ۱۳۷۴ برای همه كارهايش لوح تقدير گرفت.
ويژگی برجسته كار او رنگ‌های شاداب، طرح‌های ساده و به دور از آرايش‌های پيچيده بود كه نگاره‌هایش را به كاريكاتور نزديك می‌كرد.
با اين كه او خانواده‌ای تشكيل نداد اما عنصرهای احساسی و عاطفی خانواده در كارهايش آشكار و حتی عمده است.
در آخرين سال زندگی‌اش، نامزد برجسته‌ترین جايزه ادبيات كودكان "آستريد ليندگرِن" در سوئد شد، اما ديگر بيمار بود و چون بيمه نداشت برای پرداخت هزينه‌عمل‌های جراحی در تنگنا.
دوست و همكارش مصطفی رحماندوست به وصيت‌اش عمل كرد و با ارث ناچيز او مدرسه راهنمايی دخترانه "ژانت ميخائيلی" را در روستای "تنورچه" خراسان گشود.
ژانت ميخائيلی در ۷۰ سالگی در زادگاهش درگذشت.