ناتوانی رژیم ایران در مقابله با جنبش اعتراضی

مواضع رژیم جمهوری اسلامی در قبال نیروی‌های مخالف و معترض در روزهای گذشته شدت بیشتری یافته است. بطور نمونه در هفته‌ی پیش تعدادی موتورسوار تمامی درهای خروجی فرهنگستان هنر در تهران را مسدود کردند و بدین‌وسیله چند ساعتی مانع از خروج میرحسین موسوی از دفتر کار خود در این ساختمان شدند.

به نوشته‌ی روزنامه اتریشی دی پرسه، تاکنون تلویزیون دولتی ایران بارها تصاویری از تظاهرات دانشجویان را نشان داده است، که در آن عکس‌هایی از آیت‌الله خمینی، بنیانگذار جمهوری اسلامی به آتش کشیده می‌شوند. البته باید اشاره کرد، که در این تظاهرات تصاویری از آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر کنونی ایران، نیز سوزانده شد.

ظاهراَ به آتش کشیدن تصاویر آیت‌الله خمینی بهانه‌ای برای تشدید هشدارها و تهدیدها به نیروهای اپوزیسیون در ایران شده است. به گفته مقامات انتظامی تمام افرادی که در جریان سوزاندن این تصاویر دست داشته‌اند، بازداشت شده‌اند. همین مقامات مدعی‌اند، که عاملان به آتش کشیدن تصاویر آیت‌الله خمینی به عمل خود اعتراف نیز کرده‌اند، اما تاکنون نام این افراد و جزییات بیشتر این ماجرا اعلام نشده است. به گفته دانشجویان معترض، فیلم سوزاندن عکس‌ها، جعلی و ساختگی است.

به گفته یان کیتمن، مفسر روزنامه دی پرسه، تهدیدات دولتی نشانه قدرت نبوده، بلکه بیشتر بیانگر دستپاچگی مسئولان حکومتی است. تقریباَ پس از گذشت شش ماه از پیروزی بحث‌برانگیز احمدی‌نژاد در انتخابات، هنوز رژیم موفق به سرکوب اعتراضات نشده است. رژیم جمهوری اسلامی نه با تهدید و نه با وعده‌ی ساخت تاسیسات اتمی جدید، نمی‌تواند مردم را از اهداف خود منحرف کند. اختلافات رژیم با معترضان بدل به مشکلی "مزمن" شده است.

مقایسه میان گذشته و حال

در این تفسیر آمده است، که ماه محرم فرصتی مناسب برای شکل‌گیری تجمعات مردم خواهد بود. در سی سال پیش نیز تظاهرات عظیم مردم در روزهای تاسوعا و عاشورا در سقوط رژیم شاه موثر واقع شد و سرانجام رژیم سلطنتی را به تاریخ سپرد. در آنزمان نیز رژیم کاملاَ مسلح شاه جنبشی گسترده را پیش‌روی خود داشت، که بدون اهدافی روشن بر بستری از نارضایتی عمومی، شکل گرفته بود.

حال پس از گذشت سی سال، شعارهای معترضان نیز شباهت‌های فراوانی به هم دارند. مردم با شعارهای "مرگ بر دیکتاتور" و "الله اکبر" به قدرتمندان یادآور می‌شوند، که قدرت آنان محدود است. اما حال مردم به جای شعار"مرگ بر آمریکا" شعار "مرگ بر روسیه و چین" را سر می‌دهند. این شعار متوجه متحدان دیرینه جمهوری اسلامی است. به جای "جمهوری اسلامی" نیز معترضان شعار "جمهوری ایرانی" را فریاد می‌زنند. گرچه استفاده از شعارهای مستعمل رژیم، تکراری به نظر می‌رسند، ولی در شرایط کنونی این شعارها سبب خلع سلاح حاکمیت شده‌اند. گرچه این جنبش بطور عملی هنوز به معنای یک انقلاب نیست، اما در شرایط فعلی رژیم توانایی حذف مخالفان را ندارد.

دی پرسه در پایان می‌نویسد، جمهوری اسلامی می‌تواند میرحسین موسوی و مهدی کروبی، دو رهبر جنبش، را دستگیر کند، به محاکمه کشاند و یا آنان را به تبعید فرستد و یا حتا آنان را به قتل رساند، اما مردم ایران بدون فراخوان موسوی نیز همچنان به خیابان‌ها خواهند رفت. رژیم جمهوری اسلامی هنوز موفق به یافتن استراتژی کارآمدی علیه معترضان نشده است. این واقعیت یکی دیگر از وجوه تشابه میان اوضاع کنونی و شرایط سی سال پیش است.