فشار امنیتی برای اعلام انحلال دفتر تحکیم وحدت
بهاره هدایت، میلاد اسدی، مهدی عربشاهی و مرتضی سمیاری اعضای زندانی شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت هستند. این چهار نفر در بندهای ۲۰۹ و ۲۴۰ زندان اوین، در اختیار وزارت اطلاعات قرار دارند.
میلاد اسدی، ۵۵ روز است که در انفرادی به سر می‌برد. سه نفر بقیه، پس از رویدادهای عاشورا دستگیر شده‌اند. دفتر تحکیم وحدت در انتخابات دور دهم ریاست جمهوری، از نامزدی مهدی کروبی حمایت می‌کرد.
امین نظری، عضو شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت در مصاحبه با دویچه‌وله، هرگونه تلاش برای درهم شکستن جنبش دانشجویی را محکوم به شکست می‌خواند. وی این‌گونه فشارها را نشانه ترس و ضعف حاکمیت از فعالان دانشجویی و روحیه مقاوم جوانان می‌داند.
دویچه‌وله: این خبر به چه ترتیبی دراختیار شما قرار گرفته و چگونه مستند شده است؟
امین نظری: پیش از این، بچه‌های شورای مرکزی را وزارت اطلاعات احضار کرده بود و از آنها خواسته بود که برای داشتن مصونیت نسبی، غیرقانونی بودن دفتر تحکیم را بپذیرند و آن را منحل اعلام کنند. الان هم بچه‌های زندانی در تماسی که با خانواده‌های خود داشته‌اند، گفته‌اند که به آنها در این زمینه فشار می‌آورند.
مگر از نظر سازمانی و تشکیلاتی اعلام انحلال بر عهده افراد است؟
نخیر! در اسفند سال ۸۷ وزارت علوم دولت نهم، دفتر تحکیم را غیرقانونی اعلام کرد. این خودش عملی غیرقانونی بود. در آیین نامه تشکل‌ها آمده که وزارت علوم مرجعی نیست که بتواند به یک تشکل فراگیر دانشجویی، مجوز بدهد یا آن را منحل کند. این بر عهده هیات نظارت مرکزی وزارت علوم است که بخواهد چنین احکامی بدهد.
فکر می‌کنید به دلیل موضوع انحلال بوده که چهار عضو شورای مرکزی دفتر تحکیم را یکی بعد از دیگری دستگیر کرده‌اند؟
نمی‌دانیم، اما حاکمیت جمهوری اسلامی و دولت می‌دانند که دانشگاه و دانشجو را به راحتی نمی‌توانند سرکوب کنند. دفتر تحکیم وحدت به عنوان فراگیرترین تشکل دانشجویی ایران، تاثیر به‌سزایی در مسایل اجتماعی و سیاسی جامعه دارد و هر برخوردی، دانشجویان را جری‌تر می‌کند.
اینها فکر می‌کنند با منحل کردن تحکیم، دانشجویان را به سکوت وا می‌دارند. ندیده‌اند که با هر فشار، مقاومت دانشجویان بیشتر شده و حتی امتحانات ترم تحریم شده است؟
از سوی دیگر، خود همین دوستان دستگیر شده شما گفته‌اند که بیشتر دانشجویان معترض، هیچ وابستگی به تحکیم ندارند وبسیاری از آنها هم ترم اولی هستند.
بله دانشگاه جدا از جامعه نیست. دانشجویی که امسال وارد دانشگاه شده، رای اولی هم بوده است. این دانشجو از وقایع جامعه بی خبر نیست و با پیش زمینه‌های سیاسی وارد دانشگاه شده و متاثر از وقایع انتخاباتی است. اینها هیچ علقه سیاسی به دفتر تحکیم و هیچ تشکل دیگر دانشجویی هم ندارند.
به فرض این‌که دوستان شما تشکل تحکیم را منحل اعلام کنند، چه اتفاقی برای این تشکل می افتد؟
واقعیت این است که دوستان ما تاکنون مقاومت کرده‌اند اما انحلال دفتر تحکیم نه توسط وزارت علوم درست است، نه توسط دوستان زندانی ما. دفتر تحکیم یک نام است. آنها البته با نام کار ندارند و با اندیشه کار دارند. اعلام انحلال مربوط به شورای عمومی دفتر تحکیم یا هیات منصفه‌ای است که باید در وزارت علوم تشکیل شود.
شما فکر می‌کنید پیامد اعلام انحلال دفتر تحکیم چه خواهد بود؟
دفتر تحکیم، تاثیرگذار است و فراگیرترین تشکل دانشجویی ایران است. این تلاش به این خاطر است.
اما همزمان گفتید که مقاومت‌ها در دانشگاه‌ها مستقل از تحکیم دارند جریان می یابند...
بله. جنبش دانشجویی و دفتر تحکیم الان متاثراز اوضاع جامعه هستند. جدا از جنبش سبز نیستند. اشتباه محض است اگر تصور کنیم که انحلال دفتر تحکیم یا هر جریان دانشجویی دیگر، دانشگاه را به سوی آرامش می‌برد. اینها جنس دانشجو و روحیه جوان دانشجو را نمی‌شناسند.
اگر دوستان شما بپذیرند که اعلام انحلال کنند، این دستکم یک شکست سیاسی خواهد بود؟
این پروژه‌ای است که پس از انتخابات راه انداخته اند. پروژه اعتراف گیری و اعلام اشتباه بودن راهی که افراد رفته‌اند، برای مردم روشن شده است. ما دیده‌ایم که برخی تحت فشار ممکن است چیزهایی بگویند و کوتاه بیایند، اما وقتی آزاد می‌شوند، همان فرد قبلی هستند و راه خود را ادامه می‌دهند. کارهایی که حاکمیت می‌کند، نشانه ضعف و ترس آن از دانشجویان است.
مصاحبه‌گر: مهیندخت مصباح
تحریریه: بهمن مهرداد