در ایران باید هر روز، روز زمین باشد

اما زمین که بیشتر از هرچه در جهان، شایسته ستایش و تکریم آدمی است، گمنام و ناشناخته و بی‌سپاس ماند. ای مادر، ای زمین! امروز این منم که ستایشگر توام. از توست ریشه و رگ و خون و خروش من. فرزند حق‌گزارتو و شاکر‌توام. (هوشنگ ابتهاج)

ایران درگیر بزرگترین بحران زیست محیطی خود است. اگرچه در تقویم فقط روز ۲ اردیبهشت به‌عنوان روز زمین ثبت شده، اما حالا شرایط به گونه‌ای است که باید هر روز برای ایرانیان روز زمین باشد.

تنها در طول ۴۰ سال گذشته، فقط در مناطق شمالی ایران ۲۴۰ هزار و ۶۸۳ هکتار از جنگل‌های خزری از دست رفته‌اند. در مجموع یک سوم جنگل‌های ایران طی ۳۰ سال گذشته نابود شده‌اند.

بیش از ۸۰ درصد از کل سرزمین ایران از آب و هوای خشک و نیمه خشک برخوردار است و به این ترتیب در معرض خطر فراینده پیش‌روی بیابان‌ها قرار دارد.

تنها ۵ درصد زباله‌ها در ایران بازیافت می‌شوند. فقط در کهریزک روزی ۸ هزار تن زباله تخلیه و دفن می‌شود. زباله‌ها باعث آلودگی شدید سفره‌های آب زیرزمینی و محیط زیست شده‌اند.

گونه‌های حیاتی بسیاری در ایران با خطر انقراض و نابودی روبرو هستند.

بسیاری از پروژه‌های بزرگ سد سازی بدون نظرداشتن به توسعه پایدار صورت گرفتند. اکنون استان‌های مرکزی و جنوبی ایران با کمبود آب روبر هستند و سیستم اکولوژیک آنها بهم ریخته است.

مناقشه‌ای که بین استان‌های یزد و اصفهان رخ داد، زنگ خطری است برای آینده نه چندان دور.

همه گونه‌های حیات در تعادل اکولوژیک اهمیت دارند. حذف و تضعیف موقعیت حتی یکی از این گونه‌ها می‌تواند عواقب زیست محیطی سنگینی با خود به همراه داشته باشد.

سار یکی از دشمنان طبیعی ملخ است. شکار بی‌رویه این پرنده، اکنون کشاورزان استان گلستان را با هجوم ملخ‌ها و نابودی دست‌رنج‌شان روبرو ساخته است.

حفر هزاران حلقه چاه عمیق و سد سازی روند خشک شدن دریاچه ارومیه را تسریع کرد.

خشک شدن دریاچه و کویر نمکی که از آن باقی می‌ماند، به فاجعه زیست محیطی می‌انجامد که زندگی میلیون‌ها نفر را تحت شعاع قرار می‌دهد.

گسترش بی‌رویه شهرها، انواع و اقسام قبرستان‌ها را تولید کرده‌است. لاشه‌هایی که ایران هنوز در عرصه تکنیک بازیافت آن‌ها بسیار عقب است.

هر روز در جلوی چشم و بینی و ریه میلیون‌ها شهروند ایرانی خودنمایی می‌کند. شاید آنها در یکی از این روزهایی که هوا آلوده است، به یادآرند که چرا برای ایرانیان هر روز، روز زمین است.

فرزند بد سگالی اگر چون حرامیان/ بر حرمت تو تاخت/ هرگز تهی نشد دلت از مهر مادری/ با جمله ناسپاسی فرزند بی‌شناخت.(هوشنگ ابتهاج)

روز ۲ اردیبهشت، روز اندیشیدن به زمین است. جایی که سرچشمه زندگی و میلیون‌ها سال بدور از آلودگی‌بوده است. اندیشه اولیه بزرگذاشت این روز به سناتور آمریکایی گیلند نیلسون بر می‌گردد که سازمان ملل نیز سال ۱۹۷۱ به آن رسمیت داد. فراموش نکنید: جای دیگری برای زندگی نداریم!