اخیرا خبرگزاری کار ایران (ایلنا) در گزارشی با عنوان «ساخت لاک‌پشتی و تخریب خرگوشی سالن‌های سینما» نوشت که در ۳۵ سال اخیر رشد جمعیت ایران ۱۲۷ درصد و رشد ساخت سینما در ایران منفی ۴۴ درصد بوده است. نمایی از سینمای "رادیو سیتی" که ۴۰ سال پیش اولین فیلم سه بعدی را در ایران نمایش داد. این سینما اوایل انقلاب سال ۵۷ به آتش کشیده شد. طراح این سینما حیدر غیابی، از پیشگامان معماری نوین ایران بود.

نمایی از سینمای "رادیو سیتی" که بعد از انقلاب به ساختمانی مخروبه تبدیل شده است. ساختمان مخروبه این سینما نبش کوچه گیلان (نرسیده به میدان ولیعصر) قرار دارد. آن‌طور که در این گزارش آمده مغازه‌داران محلی می‌گویند: «ساختمان مخروبه سینما رادیو سیتی جزو مکان‌های مصادره‌ای‌ست که یکی از نهادهای وابسته به تملک خود درآورده است.»

بسیاری از سینماها و تئاترهای تهران پیش از انقلاب در خیابان لاله‌زار قرار داشتند. زمانی حدود پانزده سینما در این خیابان بود. حالا اما سینماها تخریب شده‌اند؛ یا پاساژ‌های مختلف جای آن‌ها را گرفته‌اند یا ساختمان آنها در هیاهوی بازار لوازم الکتریکی به دست فراموشی سپرده شده است.

در ادامه گزارش خبرگزاری کار ایران، آمده که در سال‌های گذشته چه بر سر سالن‌هایی که خشت به خشت؛ هویت فرهنگی ما را ساخته‌اند؛ آمد؟ لدر را رها کردیم و "تیشه به ریشه" لاله‌‌زاری زدیم که هنر و فرهنگ با آن عجین شده بود. این نابودی یکی دیگر از مستنداتی است، بر اثبات این‌که مردم ایران برای حفظ ارزش‌های قدیمی و تمدن چندین هزار ساله‌شان بی تفاوتند. تصاویری که می‌بینید، برشی کوچک از اجساد سینماهای پایتخت است.

سینما ‌"کریستال" در سال ۱۳۲۴ با گنجایش ۶۶۰ نفر و دو سالن در تقاطع خیابان لاله‌زار جمهوری کنونی (شاه سابق) ساخته شد. این سینما به اکران فیلم‌های هنری شهره بود.

سینما "متروپل" در سال ۱۳۲۵ با اکران فیلم "نگهبان مبارز" فعالیتش را آغاز کرد. نام این سینما بعدها به "رودکی" تغییر کرد. این سینمای قدیمی تهران در سال ۱۳۸۷ تعطیل شد؛ آخرین یادگاری بجا مانده از آن صحنه‌های فیلم "متروپل" مسعود کیمیایی است.

بر اساس آماری که خبرگزاری کار ایران منتشر کرده، کشوری که روزی با یک‌چهارم جمعیت کنونی‌اش ۵۷۱ سالن سینما داشت، امروز تعداد سالن‌هایش با وجود ۳ برابر شدن جمعیت؛ به ۳۲۰ دستگاه رسیده است.

موضوع وقتی اسفناک‌تر می‌شود که بدانیم استاندارد جهانی وجود یک سینما برای هر ۱۰ هزار نفر است. ایران اما به ازای هر ۲۵۰ هزار نفر یک سالن سینما دارد. نمایی از سینما "تیسفون" در خیابان قزوین تهران که حالا غیر فعال است.

نمایی از سینما "آسیا" که به گزارش روزنامه "همشهری" چند سالی است به ‌دلیل عدم استقبال مخاطبان تعطیل شده است.

نمایی از سینما "فلور" واقع در خیابان امیریه تهران که حالا غیر فعال است.

اینجا خیابان امیریه تهران نبش خیابان قزوین است. روزگاری سینما "ری" در اینجا بود؛ سینمایی که حالا تعطیل شده است.

سینما "شهر قشنگ" واقع در خیابان ولیعصر نرسیده به سه راه جمهوری. این سینما از سال ۱۳۸۷ تعطیل شده است.

این ساختمان مخروبه واقع در خیابان سعدی نرسیده با چهارراه مخبرالدوله روزی سینما "ادئون" بوده است. این سینما در سال ۱۳۴۰ با نمایش فیلم "کازینو دوپاری" افتتاح شد. سینما "ادئون" در سال ۱۳۷۱ تعطیل و پس از آن به پاتوق توليدكنندگان كفش تبديل شد.

این ساختمان مخروبه روزی سینما "همای" بود (خیابان فردوسی نرسیده به چهار راه استانبول)

تاریخ سینما در ایران از اوایل قرن بیستم میلادی آغاز می‌‌شود. طبق دانشنامه ایرانیکا، اولین سینمای عمومی در ایران در سال ۱۹۰۴ میلادی افتتاح شد.

نمایی از وضعیت سینما "سحر" واقع در خیابان لاله‌زار

نمایی از سینما "تاج" واقع در ابتدای خیابان لاله‌زار نو