برخورد هند با بحران اقلیمی
۱۳۸۶ آذر ۸, پنجشنبه
با پیش بینی که در مورد تغییرات آب و هوایی جهان در سال های آینده انجام گرفته، هند در وضعیت بدی قرار خواهد گرفت. اگر گرمای زمین، آنطور که شواهد نشان می دهند، بطور متوسط تا دو درجه گرمتر شود، بخشی از یخ های هیمالیا ذوب خواهند شد. در درجه اول این موضوع باعث جاری شدن سیلاب های شدید و بعد از آن خشکسالی و به وجود آمدن بیابان خواهد شد. شیوع بیماری مالاریا شتاب می‌گیرد و بسیاری از گیاهان و حیوانات برای همیشه از بین خواهند رفت. امکان رشد زندگی انسان ها نابود می شود. در نهایت موضوعی که بر همه روشن است: کسانی که مایل‌اند از تغییرات آب و هوایی زمین جلوگیری کنند، باید تولید گازهای گلخانه ای را به نحوی اساسی کاهش دهند. این موضوع درباره هند نیز صادق است.
باید در نظر گرفت که در هند با وجود رشد اقتصادی حدود ۹ درصدی این کشور، هنوز میلیون ها نفر بدون امکان استفاده از نیروی برق زندگی می کنند. در گزارش جدید رشد عمرانی سازمان ملل آمده که در این زمینه هند در ردیف ۱۲۸ از ۱۷۷ کشور جهان قرار دارد. ماکسینه اولسون مسئول برنامه توسعه سازمان ملل معتقداست که از این گزارش نتجه گیری‌ای جدی باید کرد. وی می‌گوید: ”برای جلوگیری از موانعی که در راه رشد هستند باید این اقدامات را انجام داد: کشورهای صنعتی باید سریعا تولید اکسید کربن را به میزان ۸۰ درصد تا سال ۲۰۵۰ میلادی کاهش دهند. آنچه مربوط به کشورهای درحال رشد می شود، ما می دانیم که نیاز به انرژی مانند گذشته بسیار زیاد است. افزایش مصرف انرژی برای رشد و مبارزه با فقر در این کشورها اهمیت دارد. به همین دلیل ما پیشنهاد می کنیم که برای کشورهای درحال رشد از سال ۲۰۲۰ میلادی حد نصاب کاهش تولید مواد زیان آور تعیین گردد. اما این کشورها هم باید تا سال ۲۰۵۰ میلادی میزان تولید گاز کربنیک خود را تا ۲۰ درصد کاهش دهند. در نتیجه کاهش میزان تولید اکسید کربن به میزان ۸۰ درصد برای کشورهای صنعتی و ۲۰ درصد برای کشورهای درحال رشد تا سال ۲۰۵۰ میلادی.“
دولت هند این پیشنهاد را رد می کند و آن را کاملا ناعادلانه می خواند.
مونتک سینگ آوالیا معاون کمیسیون برنامه ریزی، از مهمترین مشاوران مان موهان سنیگ، نخست وزیر هند است. او با برنامه های جدید ملی آب و هوایی هند همکاری می کند و احتمالا در کنفرانس بزرگ آب و هوایی جهان در بالی گزارشی از آن را ارائه خواهد کرد. ولی دیدگاه اصلی از هم اکنون نیز مشخص است: هند بر موضوع سهم بندی تولید گازهای زیان آور بر اساس سرانه در کشورها پافشاری خواهد کرد: ”اگر پخش گازهای زیان آور واقعا مسئله بزرگ ماست، اگر مواد زیان آور برای منابع جهانی انسان ها مشکل ایجاد می کنند، بنابراین باید تمام انسان ها امر مبارزه آن را با یکدیگر پیش برند و هر انسانی به طریق مساوی از میزان کمتری از مواد زیان بار تولید کند. این موضوع محوری است.“
معاون کمیسیون برنامه ریزی هند اما محدودیت هایی را هم برای این امر قائل است: ”راه منطقی مبنی بر اینکه میزان تولید مواد زیان آور بطور سرانه حساب شود، فقط دو محدودیت را با خود دارد: اول اینکه تولید بیشتر برای کسانی مجاز باشد که تا بحال آن مواد را تولید نکرده اند و دوم اینکه امکان بیشتر برای کسانی است که در جهان فقیرترند.“
با این حساب به نظر می آید که هند با توجه به جمعیت یک میلیاردی خود، در کنفرانس آتی تغییرات آب و هوای زمین در بالی، موضع کاملا مخالفی را در محدودیت تولید گازهای زیان آور اتخاذ نخواهد کرد.