انرژی هسته‌ای:حماسه‌ی ملی!
۱۳۸۶ بهمن ۲, سه‌شنبه
دویچه‌وله: پروفسور شیرزاد، شما به عنوان یکی از معدود کارشناسان هسته‌ای ایران، برنامه اتمی ایران که از چهل سال پیش شروع شده و هنوز به سرانجام نرسیده را چطور توجیه می‌کنید؟
دکتر شیرزاد: «ببینید این موضوع در داخل ایران هم مورد چالش است. توجیه کارشناسی این کار منتشر نشده و مورد بحث هم قرار نگرفته. برخی از کارشناسان از جمله خود بنده معتقد هستم که انرژی هسته‌ای در اولویت استفاده برای ایران نیست و دستیابی به آن برای ما بسیار پرهزینه‌تر از سایر انرژی ها خواهد بود. من معتقد هستم ما به غیر از انرژی گاز و نفت که برای ما بسیار ارزان تمام می‌شوند، می‌توانیم روی گونه‌های دیگر انرژی سرمایه گذاریم. غیر از سدها، که در کشور ما منابع آبی خوبی برای تأمین انرژی برق وجود دارد، ما هنوز به اندازه کافی روی انرژی خورشیدی و انرژی باد که می‌‌توانند درصدی از کمبود انرژی را در ایران تامین کند، سرمایه‌گذاری نکردیم.»
غیر از زمان و نیروی انسانی، تا به حال چقدر در نیروگاه بوشهر سرمایه‌گذاری شده؟
«من برمبنای تخمین می‌توانم جواب بدهم، بر اساس اطلاعاتی که آژانس انرژی اتمی منتشر می‌کند. خود نیروگاه بوشهر برای ایران بسیار پرهزینه بوده. من تخمین می‌زنم تا به حال بالای چهار میلیار دلار هزنیه برده، یعنی حدود هفت هشت برابر هزنیه ساخت یک نیروگاه معمولی. اما به غیر هزینه‌های که در نیروگاه بوشهر شده، هزینه‌های زیادی هم در سایر بخش‌ها از جمله مجتمع نظنز و یو سی اف اصفهان انجام شده که من تخمین درستی ندارم، چون واقعا اطلاعات روشنی وجود ندارد ولی تصور می‌کنم که بالای یکی دو میلیارد دلار هزینه برده. و نهایتأ با چالش سیاسی که در پیش روی ماست معلوم نیست این برنامه به کجا بکشد.»
چرا با وجود کارشناسانی مثل شما که هم کارشناس علمی هستید و هم اهل سیاست، عملکرد مسئولان در ایران نقد نمی‌شود؟ با وجود اینکه ایران از سال ۱۹۶۰ جزو سازمان OPEC از جمله کشورهای صادر کننده نفت است و بر اساس آخرین اطلاعات، صاحب سومین ذخایر نفتی جهان است، هنوز بنزین وارد می‌کند. چرا در این زمینه‌ها سرمایه‌گذاری نمی‌شود؟
چیزی که به نظر من شرایط را پیچیده کرده این است که این مسئله به شدت سیاسی شده. به دلیل اینکه ایران تحت فشار قدرتهای خارجی و غربی قرار گرفته، فضا در ایران برای یک قضاوت منصفانه مناسب نیست. کسب اطلاعات هم در این زمینه دشوار هست. متاسفانه انجمن‌های مستقل علمی این امکان را ندارند که بتواند به اطلاعات مناسب برای نقدر عملکرد مسئولان دسترسی پیدا کنند. بشیتر اطلاعاتی که ما داریم، اطلاعاتی است که آژانس منتشر می‌کند. فکر می‌کنم اگر روزی شرایطی ایجاد می‌شد این فشار برداشته می‌شد و مسئله از حالت سیاسی خودش خارج می‌شد خوب خیلی بهتر می‌شد این مسئله را در سطح جامعه مطرح کرد.»