امیرارجمند: «راهپیمایی‌های بعد از ۲۲ خرداد، راهپیمایی سکوت نخواهد بود»

وبسایت‌های نزدیک به جنبش سبز ایران گزارش داده‌اند، «همزمان با فراخوان شورای هماهنگی راه سبز امید؛ جمعی از زندانیان رجایی شهر نیز در بیانیه ای از مردم خواسته‌اند که رهبران سبز را تنها نگذاشته و در روز ۲۲ خرداد حماسه‌ای دیگر بیافرینند.» مهدی محمودیان، رسول بداغی، عیسی سحرخیز و کیوان صمیمی چهار زندانی سیاسی زندان رجایی‌شهر این بیانیه را امضا کرده‌اند.

شورای هماهنگی راه‌سبز امید، سه‌شنبه ۱۰ خرداد ۱۳۹۰، با انتشار "فراخوان راهپیمایی سکوت ۲۲ خرداد" از شهروندان خواسته است، ظهر ۲۲ خرداد از ساعت ۶ تا ۸ در پیاده‌روهای میدان ولیعصر، حد فاصل میدان ولیعصر تا میدان ونک در سکوت مطلق راهپیمایی کنند.

با انتشار این فراخوان نظرات گوناگونی درباره راهپیمایی ۲۲ خرداد از سوی فعالان اجتماعی داخل و خارج از ایران مطرح شد. اردشیر امیرارجمند، مشاور ارشد میرحسین موسوی و سخنگوی "شورای هماهنگی راه سبز امید" در گفت‌و‌گو با دویچه وله به نقطه نظرات مختلف درباره فراخوان راهپیمایی ۲۲ خرداد پاسخ گفته است.

بشنوید: گفت‌و‌گو با اردشیر امیرارجمند

دویچه وله: از مدتی که فراخوان جدید راهپیمایی "شورای هماهنگی راه سبز امید" منتشر شده انتقاداتی به این فراخوان مطرح شده است. چرا در این فراخوان به راهپیمایی سکوت، عدم سر دادن شعار و لبان بسته اشاره شده است؟ تاکید چندباره روی سکوت و لبان بسته در فراخوان راهپیمایی ۲۲ خرداد به چه علت است؟

اردشیر امیرارجمند: ۲۲ خرداد آغاز یک‏سری فعالیت‌ها در ماه خرداد خواهد بود. راهپیمایی ۲۲ خرداد اولین آن است و آخرین‏ نخواهد بود. مجموعه‏ی شبکه‏های اجتماعی باید نقطه ‏نظرات خود را اعلام کنند تا تصمیماتی برای روزهای ۲۳، ۲۴ و شاید روزهای دیگری از ماه خرداد گرفته شود.

راهپیمایی ۲۲ خرداد آخرین فعالیت نخواهد بود. فرصت خواهد بود تا بر اساس ظرفیت‏هایی که ایجاد می‏شود نوع راهپیمایی‏های بعدی تغییر پیدا کند. ما همیشه روی راهپیمایی، به عنوان یکی از مصادیق حقوق شهروندی تاکید داشته‏ایم.

راهپیمایی وسیله‏‏ای است که دمکراسی غیرمستقیم را به دمکراسی مستقیم تبدیل می‌کند. در راهپیمایی مردم در مقابل عدم تضمین حقوق‏شان از سوی نهادهای حکومت، مستقیما وارد عمل می‏شوند. ولی راهپیمایی، تنها شیوه‏ی مبارزه نیست و یک روش و یک شیوه از راهپیمایی هم، شیوه‏‏ای منحصر به‏فرد راهپیمایی نیست.

باید با توجه به شرایط و اوضاع و احوال، تلاش کرد مناسب‏ترین روش را که بتواند بیشترین میزان مشارکت را جلب کند، انتخاب کرد. در چند ماه گذشته، روش‏های دیگر راهپیمایی را هم آزموده‌ایم. به نظر می‏آید که این روش می‏تواند مشارکت خوبی را جلب کند. به شرطی که همه‏ی دوستان و فعالان جنبش سبز همکاری کنند تا این روش ظرفیت ایجاد کند و در مقاطع بعد، راهپیمایی‏ها به نحو دیگری صورت بگیرند.

نباید از امتحان روش‏های مختلف ابا داشت یا یک روش را مطلق انگاشت. دیده‏ایم که با تصرف شهر، ایجاد حالت وضعیت اضطراری در شهر و حکومت نظامی اعلام نشده، تمام فضای شهر را اشغال می‏کنند و می‏توانند از راهپیمایی‏ها جلوگیری به‏عمل بیاورند. این طریق (راهپیمایی سکوت) روش جدیدی است که می‏تواند راهگشا باشد و باید به آزمون گذاشته شود.

این روزها یک نظر دیگری درباره راهپیمایی مطرح شده که می‌گوید، وقتی اختلاف بین سران حکومت ایران یعنی طرفداران آیت‌الله خامنه‌ای و طرفداران محمود احمدی‌نژاد بالا گرفته است، حرکت جنبش سبز ایران باعث نزدیکی دو طیف درون حکومت خواهد شد. در این باره چه فکر می‌کنید؟

این مسئله درباره راهپیمایی ۲۵ بهمن هم به نوعی مطرح شد. اما آزمون ۲۵ بهمن نشان داد که ما باید راه و طریق خود را طی کنیم. دو گروه یا عده‏ای از افراد، با مشارکت یک‏دیگر تقلب انتخاباتی و مهندسی انتخاباتی انجام داده‏ و رای مردم را دزدیده‏اند. بعد هم با مشارکت هم‏دیگر به سرکوب مردم اقدام کرده‏ واز احقاق حقوق آن‏ها جلوگیری کرده‏اند. همین‌طور از دین استفاده‏ی ابزاری کرده‏اند. هم‏اکنون آن‏ها با هم‏دیگر، بر سر انحصار قدرت اختلاف‏ دارند.

دعوای این آقایان بر سر این است که چه کسی کل قدرت را در اختیار داشته باشد. اختلاف ما با آن‏ها این است که روش حکومت چگونه باید باشد. ما روش دمکراتیک را مورد نظر داریم و به همین جهت هم فکر می‏کنیم که اختلاف آن‏ها، اختلافی نیست که در جهت منافع مردم باشد.

مواضع ما نسبت به گذشته هیچ‏گونه تغییری نکرده. فکر می‏کنیم اختلاف بین آقایان هم از آن‏جایی که بر سر قدرت است، پابرجا خواهد بود. این‏که تظاهرات انجام بدهیم یا ندهیم، در مسئله اختلاف بین آن‌ها تفاوتی ایجاد نخواهد کرد.

آن‏ها مشکلات اساسی و عمده‏ای دارند. قبلا هم مشخص شده بود، هر اقدامی که برای نزدیک شدن به هم انجام بدهند، به فاصله‏ی اندکی با مشکل مواجهه می‏شود. این‏گونه نزدیک‏ شدن‏ها اصولی نیست و بر مبنای قوی استوار نیست. مبنای قوی باید بر مبنای حقوق مردم و منافع عالی کشور باشد که متاسفانه مورد توجه آقایان نیست.

به‏نظر ما انجام تظاهرات شور و هیجان و پویایی جنبش را حفظ می‏کند. بیست و دوم خرداد روز مهمی است، ماه خرداد ماه مهمی است و حتما باید گرامی داشته شود.

پس با توجه به صحبت‏های شما، می‌توان این‏گونه برداشت کرد که فراخوان‏های دیگر راهپیمایی "شورای هماهنگی راه سبز امید" برای خرداد ماه، ممکن است به شکلی ‏غیر از فراخوان راهپیمایی ۲۲ خرداد باشد؟

قطعا و یقینا همین‏طور است. ما از همه‏ی شبکه‏های اجتماعی خواسته‏ایم که هم‏فکری کنند و نقطه‏نظرات‏شان را ارائه دهند تا بر اساس آن عمل شود. امیدواریم دوستان مشارکت کنند و روش‏ها و تاکتیک‏های جدیدی را پیشنهاد کنند که ما بتوانیم این مسئله را پیش ببریم و با معضلات قبلی مواجه نباشیم.

حسین کرمانی
تحریریه: مصطفی ملکان